MRD/Prabhupada 1059 - आल्केच कान कठा जम्मै कठा भगवान्कुङ खास सम्बन्ध लेह्ले
660219-20 - Lecture BG Introduction - New York
कान जाम्मै कठा भगवानकुङ विशेष सम्बन्ध लेह्के तर होस् सम्बन्ध जागदिके काने भक्ति जाट्के परिस्ले छिनिङ् पिहिन काने भगवान्कोके मात्र माले होस्कुङ सम्बन्ध घलिङ महाक्मलिङ् । कुसैद भर्मि भगवान्कुङ भक्त छाना टेध्याङ, होस् कठा भगवान्कुङ सोझो सम्बन्ध छान्ने । होस् काट् अत्यन्त विशद विषय आले । भगवान् हटै भक्तकुङ माझाङ इिर्हिन्च किसिमाङो पाँच सम्बन्ध लेह्ले । सेच मने भक्ति जाट्के हेक्ले, सक्रिय अवस्थाङ भक्ति जाट्के हेक्ले, लफौ हिसाबे भक्ति जाट्के हेक्ले, बा, बोइ हिसाबे भक्ति जाट्के हेक्ले, प्रेमियो रुपाङ घलिङ भक्ति जाट्के हेक्ले ।
हटै अर्जुन र भगवानकुङ सम्बन्ध लफौ लख ल्या । भगवान कानुङ लफा छान्के हेक्लेको । टर इस लफौ सम्बन्ध भौतिक जगताङो लफौ सम्बन्ध टेनाङ आकाश पातालो फरक ले । इस दिव्य लफौ सम्बन्ध टेच .... कान जम्मै कठा मालेह्ले । आल्केच कान कठा जम्मै कठा भगवान्कुङ खास सम्बन्ध लेह्ले तर होस् सम्बन्ध जागदिके काने भक्ति जाट्के परिस्ले । छिनिङ, पिहिन काने भगवान्कोके मात्र माले होस्कुङ सम्बन्ध घलिङ महाक्मलिङ । जम्मै जीवात्मामध्ये लाखौ करोडौँ जीवात्माध्ये कोही–कोही जीवे मात्र भगवान्कुङ शाश्वत सम्बन्ध जाट्के हेक्ले । इस् स्वरुप जागृतियो अवस्थाके स्वरुप–सिद्धि घलिङ टेछिस्ले । इसके स्वरुपो पुर्णता अथवा मुलभुत स्थितियो पुर्णता घलिङ टेके हेक्छिस्ले । अर्जुन भक्त लेकाङ हटै होस्को भगवान्कुङ लफा छान्काङ ।
अब इस भगवद्गीता अर्जुनके भगवाने टेलेको हटै अर्जुने कुटरि स्वीकार जाट्केलेको इस कुरा काने विचार जाट्के परिस्ले, कुटरी अर्जुने भगवद्गिता स्वीकार जाट्काङ । इस अध्याय १० साङले ।
- अर्जुन उवाच
- परं ब्रह्म परं धाम
- पवित्रं परमं भवान्
- पुरषं शाश्वतं दिव्यम
- आदि देवम अजं विभुम्
- आहुस् त्वाम ऋषयस् सर्वे
- देवर्षिर नारदस तथा
- असितो देवलो व्यासस्
- स्वयं चैव ब्रवीषि मे
- (९भ गी १०।१२(१३०)
- सर्वम एतद ऋतम् मन्ये
- यन् माम् वदसि केशव
- न हि ते भगवन व्यक्तिमं
- विदुर देवा न दानवास्
- (९भ गी १०।१४०)
भगवान्कुङ मेङेरिङ भगवद्गीता सेप्याङ अर्जुने टेलेको प्रत्येक जीव ब्रह्म आले तर भगवान परमजीव अथवा परमब्रह्म आले, होस्कोज जम्मैयो परम आश्रय अथवा परमधाम आले । होस्को पवित्रतम् घलिङ टेछिस्ले । पवित्रतम् टेच जम्मै टेनाङ शुद्ध आले । होस्कोके पुरुषम् घलिङ टेछिस्ले । पुरुषम् परमभोक्ता आले । इतज शाश्वतम् टेच आदि अर्थात सतानत आले । दिव्यम् टेच दिव्य अथवा अलौकिक आले, आदिदेव टेच भगवान आले, अजम् टेच अजन्मा आले हटै विभुम् टेच कह्ङच आले ।
कोही–कोही कोइ हि र सोच्दिलेके टेध्याङ अर्जुन कृष्णकुङ लफा आले, हटै होस्कोई मेकुङ लफाके घलिङ होस्के हेक्लेको । तर भगवद्गीता पदिस्निसिङ मिगिनाङ इर्हिन्च शङ्का माह्स्के मेकोहोला अर्जुने इलाङ टेलेको, ङइ मात्र कृष्णके भगवान मन्दिच माले नारद, असित, देवल तथा व्यासदेव धिन्च कृह्ङच भर्मीकोइ घलिङ होस्कोके भगवान टेम स्वीकार जाट्मलेको । इरिहिन्च थुप्रै र्कह्ङच भर्मी को लेको जसे जम्मै आचार्य कोइ घलिङ स्वीकृत वैदिक ज्ञान वो प्रचार प्रसार जाट्मलेको । हटै अर्जुने टेलेको,“कृष्णकोई जे कुरा टेध्याङ र ङै सत्य मन्दिलाङ ।”