| «Έτσι, apaśyatām ātma-tattvam (SB 2.1.2), εκείνοι που δεν είναι ευφυείς για να δουν την αλήθεια της ψυχής (ātma), θα βρεθούν δέσμιοι. Πώς είναι να είσαι δέσμιος; deha-apatya, αυτό το σώμα και τα παράγωγά του, τα παιδιά που γεννιούνται από το σώμα μιας μητέρας, dehāpatya-kalatrādiṣu ātma-sainyeṣu (SB 2.1.4). Όλοι σκέφτονται ότι "Έχω την καλή μου γυναίκα. Έχω πολύ καλά παιδιά. Έχω μια καλή κοινωνία να ζω και ένα καλό έθνος" και λοιπά και λοιπά, τόσα πολλά. Dehāpatya-kalatrādiṣu. Σκέφτονται, ακόμα, ότι "Αυτοί είναι οι στρατιώτες μου, εδώ είναι η μάχη, ο μόχθος για την επιβίωση." Όλοι μοχθούν για να επιβιώσουν και όλοι σκέφτονται ότι "Αυτοί είναι οι στρατιώτες μου. Αυτοί δηλαδή η γυναίκα μου, τα παιδιά μου, η κοινωνία, οι φίλοι, το έθνος, όλοι αυτοί μου δίνουν προστασία.". Αλλά κανένας δεν μπορεί να δώσει προστασία. Ως εκ τούτου, εξηγείται εδώ ως pramattaḥ, pāgala. Κανένας δεν μπορεί να σε προστατεύσει.».
|
