ES/710409 - Clase SB 01.08.18-19 - Bombay

His Divine Grace A.C. Bhaktivedanta Swami Prabhupāda



710409SB-Bombay, 9 abril 1971 - 33:32 minutos



Prabhupāda:

...āndhasya jñānāñjana-śalākayā
cakṣur unmīlitaṁ yena tasmai śrī-gurave-namaḥ
śrī-caitanya-mano-'bhīṣṭaṁ sthāpitaṁ yena bhū-tale
svayaṁ rūpaḥ kadā mahyaṁ dadāti sva-padāntikam
vande 'haṁ śrī-guroḥ śrī-yuta-pada-kamalaṁ śrī-gurūn vaiṣṇavāṁś ca
śrī-rūpaṁ sāgrajātaṁ saha-gaṇa-raghunāthānvitaṁ taṁ sa-jīvam
sādvaitaṁ sāvadhūtaṁ parijana-sahitaṁ kṛṣṇa-caitanya-devaṁ
śrī-rādhā-kṛṣṇa-pādān saha-gaṇa-lalitā-śrī-viśākhānvitāṁś ca
he kṛṣṇa karuṇā-sindho dīna-bandho jagat-pate
gopeśa gopikā-kānta rādhā-kānta namo 'stu te
tapta-kāñcana-gaurāṅgi rādhe vṛndāvaneśvari
vṛṣabhānu-sute devi praṇamāmi hari-priye

Yeh Bhagwan ka nirviśeṣa (Este es el Señor impersonal...) ... (Hindi inaudible) ... característica impersonal. (al lado) Impersonal. La manifestación de este mundo material es la característica impersonal de la Suprema Personalidad de Dios. Y Su característica personal está situada en el corazón de todos como Paramātmā. Por eso se dice aquí: alakṣyaṁ sarva-bhūtānām antar bahir avasthitam (SB 1.8.18). Aunque Kṛṣṇa o Dios, está fuera y dentro, aun así, Él no es visible. Aun así, Él no es visible. Alakṣyaṁ sarva-bhūtānām. Él está dentro y fuera pero, aun así, Él no es visible.

¿No visible para quién? No es visible para las personas comunes que no están en conciencia de Kṛṣṇa. Para ellos Él no es visible. Aunque Él está dentro y fuera, aun así, Él no es visible. Alakṣyaṁ sarva-bhūtānām (SB 1.8.18). Sarva-bhūtānām significa que todas estas entidades vivientes ordinarias, no pueden ver a Kṛṣṇa, o Dios, ni dentro ni fuera. ¿Por qué?

Kṛṣṇa dice también en el Bhagavad-gītā: nāhaṁ prakāśaḥ sarvasya yoga-māyā-samāvṛtaḥ (BG 7.25): “No soy visible para todos porque hay una cortina que está cubriendo los ojos de las personas corrientes, yoga-māyā”, igual que la nube que cubre los ojos para ver. Uno no puede ver el Sol en visión completa o plena cuando hay nubes. Similarmente, māyā, yoga-māyā, ha creado una nube a causa de la cual no podemos ver a Dios.

Pero los mismos ojos pueden ser también, quiero decir, purificados. Los mismos ojos. Como cuando tienen cataratas, no pueden ver, se quedan ciegos. Pero si la catarata es operada, entonces su visión revive. Entonces pueden ver. Ordinariamente, no pueden ver a Dios, ni dentro ni fuera. Alakṣyaṁ sarva-bhūtānām antar bahiḥ (SB 1.8.18). Aunque decimos que Dios está dentro, Dios está fuera, pero ¿por qué no pueden verlo? Porque no somos devotos. Pero tan pronto como se convierten en devotos, se convierten en amantes de Dios, o Kṛṣṇa, entonces pueden ver.

Kṛṣṇa está presente en todas partes. Él dice: antar bahir avasthitam. El Brahma-saṁhitā dice:

premāñjana-cchurita-bhakti-vilocanena
santaḥ sadaiva hṛdayeṣu vilokayanti
yaṁ śyāmasundaram acintya-guṇa-svarūpaṁ
govindam ādi-puruṣaṁ tam ahaṁ bhajāmi
(BS 5.38)

Premāñjana-cchurita. Por prema... prema significa amor. El ungüento del amor, cuando se unta en los ojos, entonces aquellos que son devotos, santaḥ, personas santas, pueden ver siempre a Kṛṣṇa dentro de su corazón. Premāñjana-cchurita-bhakti. Antaḥ.

Y bahiḥ, tanta experiencia, que lo ve todo. Aquel que es amante de Dios, puede ver a Kṛṣṇa en todo. Cualquier cosa que ve, ve a Kṛṣṇa allí, porque sabe que: “Esta cosa se produce a partir de la energía de Kṛṣṇa”. Tomemos por ejemplo una flor. Un devoto ve una flor producida por la energía de Kṛṣṇa. Él ve la belleza de la flor, apreciando el sentido artístico de Kṛṣṇa. Cuando oye la dulce voz de un pájaro, comprende inmediatamente que: “Kṛṣṇa habla tan amablemente a través de este pájaro”. Esto se llama conciencia de Kṛṣṇa. En todas partes ve. Antar bahiḥ.

Si uno llega a esta plataforma para entender a Kṛṣṇa o para ver a Kṛṣṇa dentro y fuera... (al lado) ... por la conciencia de Kṛṣṇa. El verá a Kṛṣṇa dentro y fuera siempre, veinticuatro horas. Nada; él no verá nada. Los demás, simplemente dirán: “¿Dónde está Dios? Dios está muerto. ¿Puedes mostrarme a Dios?”. Tales personas nunca serán capaces de comprender lo que es Dios, porque quieren ver a Dios, desafiándolo. Eso no es posible. Dios no es visible por el desafío; simplemente por el amor y la entrega. Entonces Dios puede ser visto. Alakṣyaṁ sarva-bhūtānām antar bahir avasthitam (SB 1.8.18).

Por eso la śāstra dice que: alakṣya...ārādhito yadi haris tapasā tataḥ kim (Nārada Pañcarātra): Si uno ha llegado al punto de adorar al Señor Supremo, ya no hay necesidad de someterse a severas austeridades y penitencias. Porque otros, karmīs y yogīs, para su gratificación de los sentidos, karmīs, jñānīs y yogīs, tienen que someterse a severas austeridades. Pero el bhakta, de un modo u otro lo logra, si simplemente aprende a amar a Kṛṣṇa, entonces no tiene que someterse a severas austeridades y penitencias. Inmediatamente se libera. Porque esa es la etapa de la perfección.

Si viven en Kṛṣṇa, siempre amando... igual que las gopīs. Las gopīs aprendieron cómo amar a Kṛṣṇa. Eso es todo. Nunca se sometieron a ninguna austeridad severa como las grandes personas santas que van al Himalaya y se presionan la nariz y algo así. No, nunca lo hicieron. Su único asunto era cómo amar a Kṛṣṇa. Automáticamente. Sin ningún... por supuesto, esa etapa no se obtiene fácilmente, pero el śāstra dice que, si llegan a esa etapa, simplemente amar a Kṛṣṇa, entonces están en la plataforma más elevada de la vida bienaventurada.

Premāñjana-cchurita-bhakti-vilocanena santaḥ sadaiva hṛdayeṣu (BS 5.38). Santaḥ, los que son devotos están veinticuatro horas viendo a Dios. Eso es ser ... esa es la etapa más elevada de la perfección. Y por el movimiento de conciencia de Kṛṣṇa uno puede ser llevado a esta plataforma, cómo amar a Kṛṣṇa veinticuatro horas sin ningún cese.

Pero otros no pueden ver. ¿Por qué no pueden ver? Māyā-javanikācchannam ajñādhokṣajam avyayam (SB 1.8.19), porque sus ojos están cubiertos por una cortina creada por māyā. Māyā. Māyayāpahṛta-jñānāḥ (BG 7.15). Se dice en el Bhagavad-gītā. Están muy orgullosos de su conocimiento, del avance del conocimiento, del conocimiento científico. Pero Kṛṣṇa dice: māyayāpahṛta-jñānāḥ. Su conocimiento ha sido arrebatado por māyā. Apahṛta significa arrebatado. Aquí también, lo mismo, Kuntī dice: māyā-javanikācchannam ajñā. Māyā-javanikācchannam ajñā adhokṣajam avyayam. No pueden ver a Adhokṣaja.

Kṛṣṇa, o la Suprema Personalidad de Dios, también se conoce como Adhokṣaja. Adhokṣaja. Akṣaja. Akṣa significa percepción directa. Al igual que a veces decimos: “¿Puedes mostrarme? ¿Puedes mostrarme?”. Entonces la respuesta es: “¿Si tienes ojos para ver?”. Dios, o Kṛṣṇa, no puede ser visto por estos ojos. Así Adhokṣaja. El otro nombre de Kṛṣṇa es Adhokṣaja. Adhaḥ. Adhaḥ significa abatido, abatido o derrotado.

Su percepción sensorial será derrotada si quieren realizar a Dios por su percepción sensorial imperfecta. Eso no es posible. Serán derrotados. “Adhaḥ akṣaja”. Akṣaja significa akṣa. Akṣa significa ojos. Al igual que decimos: “¿Puedes mostrarme?”. Usted no puede ver. Porque māyā-javanikācchannam, por māyā hay una cortina. ¿Qué pueden ver? Igual que nosotros estamos muy orgullosos de ver, pero vemos porque hay luz. Si se quita la luz, no pueden ver.

Su poder de ver es condicional. Su poder de ver es condicional. No pueden ver a Dios de esa manera. Sólo si desarrollan amor por Dios, entonces serán capaces de ver siempre, veinticuatro horas, a Kṛṣṇa. Esta es la ciencia. Māyā-javanikācchannam ajñā. Porque la javanikā, la cortina existe, creada por māyā, por lo tanto, todo el mundo es ajñā. Ajñā significa tonto, sin ningún conocimiento.

māyā-javanikācchannam
ajñādhokṣajam avyayam
na lakṣyase mūḍha-dṛśā
naṭo nāṭyadharo yathā
(SB 1.8.19)

Mūḍha-dṛśā. Mūḍha. Mūḍha significa lo mismo, asno, el que está viendo como ignorante o asno. ¿Cuál es el ejemplo? Al igual que un actor, actor de teatro, actuando en el escenario. Un niño está viendo a alguien actuando, pero el niño ha olvidado que su padre está actuando. Porque el padre se ha vestido de una manera diferente y tiene una postura diferente, actuando en el escenario, aunque el niño esté sentado entre el público, no puede entender que: “Es mi padre actuando”. Porque no lo ha entendido. Puede ser que alguien que sea mayor, eso significa que quien tiene conocimiento avanzado, puede ver. O la madre puede decir: “Oh, ¿no ves que tu padre está ahí interpretando?”.

Así que, aunque el niño y la madre estén allí, uno no puede ver; el otro puede ver. Eso significa que el que tiene conocimiento puede ver. El que no tiene conocimiento no puede ver, aunque Dios está en todas partes. Dios está en todas partes. En todas partes. Na lakṣyase mūḍha-dṛśā naṭo nāṭyadharo yathā (SB 1.8.19). Naṭo. Naṭo significa el actor teatral. Cuando se viste igual que un actor, el insensato no puede verlo. Naṭo nāṭyadharo yathā.

tathā paramahaṁsānāṁ
munīnām amalātmanām
bhakti-yoga-vidhānārthaṁ
kathaṁ paśyema hi striyaḥ
(SB 1.8.20)

Otros, los que son paramahaṁsas... cómo... Kṛṣṇa no se hace visible, porque Él es visible sólo para los paramahaṁsas. Paramahaṁsa significa la posición suprema de un ser humano. Eso se llama paramahaṁsa.

Hay... ya saben, según el sistema védico, está el brāhmaṇa, kṣatriya, vaiśya, śūdra y brahmacārī, gṛhastha, vānaprastha, sannyāsa. Las ocho etapas. El sannyāsī se supone que es la etapa de primera clase. Dentro de la etapa sannyāsa también hay cuatro etapas: kuṭīcaka, bahūdaka, parivrājakācārya y paramahaṁsa. No es que todos los sannyāsīs tengan el mismo estatus.

El primer estado es kuṭīcaka. Sannyāsa significa que uno tiene que renunciar a la relación con la familia. Al principio de la etapa, porque acaba de entrar en la vida sannyāsa, no es posible que renuncie inmediatamente a su aldea o… por supuesto, cuando había un sistema sistemático de sannyāsa, cualquiera tenía que tomar sannyāsa en cierta etapa.

Hoy en día existe... sannyāsa, aceptar la vida de sannyāsa, también está prohibido, porque en realidad nadie puede seguir estrictamente las reglas y regulaciones. Y tampoco nadie tiene ninguna inclinación a aceptar sannyāsa. Por lo tanto, en esta era, sannyāsa algunas veces se prohíbe. Kalau pañca vivarjayet (CC Adi 17.164).

Pero si preguntan: “¿Por qué ha tomado sannyāsa?” o “Usted ha conseguido algunos sannyāsīs”, este sannyāsa no es karma-sannyāsa. Este sannyāsa es devoción, Vaiṣṇava sannyāsa. Vaiṣṇava sannyāsī significa cualquiera que lo deje todo y dedique simplemente su tiempo a impulsar el movimiento de conciencia de Kṛṣṇa, también es sannyāsa. Se recomienda en el Bhagavad-gītā: sa sannyāsī ca yogī ca. Anāśritaḥ karma-phalaṁ kāryaṁ karma karoti yaḥ (BG 6.1): aquel que está trabajando, anāśritaḥ karma-phalam, sin ningún deseo de disfrutar de los frutos de su actividad. Estos sannyāsīs están trabajando para Kṛṣṇa; no tienen ningún deseo de obtener ningún beneficio de ello. Otros sannyāsīs están obteniendo algún beneficio. Ellos quieren mukti, mokṣa. Pero estos sannyāsīs no quieren ni siquiera mokṣa.

Como Caitanya Mahāprabhu, el sannyāsī ideal, Él dice: mama janmani janmanīśvare bhavatād bhaktir ahaitukī (CC Antya 20.29, Śikṣāṣṭaka 4). Nunca afirmó que: Puede que no tenga más nacimientos. Mokṣa significa uno que no tiene que tomar nacimiento de este cuerpo material. Eso se llama mokṣa. Los vaiṣṇavas sannyāsī no quieren ni siquiera mokṣa. Por lo tanto, no tienen ninguna demanda. Ese sannyāsī es diferente del sannyāsī ordinario.

El sannyāsī ordinario, tiene demandas. Quiere mukti. Pero el vaiṣṇava sannyāsī, esté vestido de sannyāsī o no esté vestido de sannyāsī, simplemente porque su meta y objeto es satisfacer a Kṛṣṇa, por lo tanto, es sannyāsa. Anāśritaḥ karma. No se retira del trabajo que está haciendo para Kṛṣṇa. No de que: “Trabajaré de esta manera, y habrá buen resultado, y lo disfrutaré”. Otros sannyāsīs están pensando así: “Haré austeridades y penitencias severamente. Iré al Himalaya y ejecutaré muy rigurosamente todos los principios de sannyāsa. Pero como resultado de esto, me liberaré, mukti”. Por lo tanto, él tiene demandas.

Ese sannyāsī y este sannyāsī son diferentes. Anāśritaḥ karma-phalaṁ kāryaṁ karma karoti, sa sannyāsī. Este sannyāsī puede ser aceptado incluso en la vida de gṛhastha, incluso en la vida de padre de familia. Porque en cierto sentido, todos estos muchachos y muchachas que están trabajando para Kṛṣṇa, no tienen ningún otro deseo, son todos sannyāsīs, porque no tienen ningún deseo de obtener ningún resultado de su trabajo. Lo único que desean: el kṛṣṇa-bhakti, cómo Kṛṣṇa quedará satisfecho. Se dedican a predicar porque quieren satisfacer a Kṛṣṇa.

Kṛṣṇa dice: sarva-dharmān parityajya mām ekaṁ śaraṇaṁ vraja (BG 18.66). Están enseñando en todo el mundo los mismos principios, la misma filosofía, que: “Por favor, entrégate a Kṛṣṇa y serás feliz”. Ese es su mensaje. No tienen otro mensaje. Por lo tanto anāśritaḥ karma-phalaṁ kāryam karoti. Todos ellos son sannyāsīs.

Por supuesto, porque el Señor Caitanya aceptó este sannyāsa, mantenemos ese sistema. Pero el punto real de sannyāsa no es mukti, sino satisfacer a Kṛṣṇa. Eso es sannyāsa, cómo se satisfará a Kṛṣṇa, cómo se satisfará al representante de Kṛṣṇa. Porque tenemos que trabajar bajo el representante de Kṛṣṇa. Cualquier cosa en la que trabajemos, si queremos ser expertos, entonces tenemos que trabajar bajo algún experto. Por lo tanto al guru.

No servimos a Kṛṣṇa directamente; aceptamos al guru. Yasya prasādād bhagavat-prasādaḥ. El principio es guru, es el representante de Kṛṣṇa, y si trabajamos bajo el guru y si podemos satisfacerle, entonces Kṛṣṇa estará satisfecho. Eso es muy fácil de entender. Supongamos que en la oficina están trabajando bajo algún funcionario. Ustedes no tiene, quiero decir, relación con el propietario, pero su salario, su promoción será considerada por el propietario bajo la recomendación de este funcionario. Cuando el funcionario diga: “Sí, este hombre ha trabajado muy bien”, entonces su aumento de sueldo y su ascenso serán aceptados inmediatamente por el propietario.

Por eso la śāstra dice: yasya prasādād bhagavat-prasādaḥ. Si pueden satisfacer a su maestro espiritual, entonces deben saber que han satisfecho a Kṛṣṇa. Porque él es representante de Kṛṣṇa, ustedes están trabajando bajo él, así que si él dice: “Está bien”, Kṛṣṇa dice: “Está bien”, aunque ustedes nunca hayan visto a Kṛṣṇa. Y yasyāprasādān na gatiḥ kuto 'pi. Y si el maestro espiritual dice: “Oh, no estás haciendo nada”, entonces todo se echa a perder, todo el trabajo se echa a perder. Na gatiḥ kuto 'pi. No tienen otro refugio.

Este estado paramahaṁsa es... hemos llegado a explicar paramahaṁsānām. Aquí se dice: tathā paramahaṁsānāṁ munīnām amalātmanām (SB 1.8.20). Amalātmanām. Amala significa sin nada sucio. Paramahaṁsa significa sin ninguna... ¿qué es esa cosa sucia? Lo sucio es tener cualquier ligero deseo de disfrutar de este cuerpo material. Eso se llama algo sucia. Amalam. Todo el mundo es samala. Samala con cosas sucias.

El karmī, el jñānī, el yogī, todo el mundo está infectado de cosas sucias. ¿Por qué? Los karmīs, quieren: “Seré elevado al planeta celestial y disfrutaré allí en el Nandana-kānana, y una bella esposa, bellas mujeres”. Esa es su ambición. Como la gente está trabajando muy duro aquí, todo el mundo quiere una vida muy cómoda con un buen saldo bancario, una buena casa y una buena esposa, buenos hijos. Esa es su ambición. Eso es karmī. No tienen otra ambición.

Del mismo modo, el jñānī. Cuando el jñānī ve que su buena esposa, buena familia, buen dinero y buena casa es una tontería... “No es permanente, durante algunos años podré disfrutar. Luego estará todo acabado”. Ellos se vuelven jñānīs. Saben cómo suceden las cosas. Por eso quieren mukti. Pero todavía existe el deseo de que: “Ahora he renunciado a todo esto. No quiero esta felicidad material”.

Ahora me fundiré en la existencia del Señor Supremo. Porque el Señor Supremo es el disfrutador supremo, así que, si me convierto en uno con Él, entonces disfrutaré, supremamente”. Existe el mismo espíritu de disfrute, para fundirse en el Supremo. Solamente que es de una manera diferente. Los karmīs están tratando directamente de disfrutar del disfrute de los sentidos (pero los jñānīs) desean indirectamente otro tipo, otro estatus superior de disfrute de los sentidos.

De manera similar, los yogīs también quieren hacer malabares, magia. Si pueden lograr uno de los... hay ocho tipos de yoga-siddhis. Hay muchos... encontrarán que están mostrando algún yoga-siddhi, y la gente está detrás de eso. La gente, la gente tonta, piensa que él es Dios. Si pueden crear algo haciendo malabares...

Supongamos que estoy sentado aquí. Hago así, e inmediatamente produzco algo, una vasija dorada. Oh, inmediatamente miles de personas vendrán: “Oh, aquí está Dios. Aquí está Dios”. Porque ha producido una taza, taza de oro que vale, digamos, dos mil rupias, por lo tanto, se ha convertido en Dios. Hay muchas personas, comerciantes, que están produciendo dos mil rupias cada momento. Entonces, ¿por qué no es Dios? Pero la gente tonta, no tiene sentido. Están cautivados por estos malabares, yoga-siddhi.

Yoga-siddhi, quiero decir, este malabarismo, magia yoga-siddhi, cautiva a las personas tontas. Quieren yoga-siddhi. Si algunas personas tontas se reúnen, entonces obtienen disfrute sensorial. Ese es otro tipo de disfrute sensorial. Así pues, en el Caitanya-caritāmṛta se dice que: bhukti-mukti-siddhi-kāmī sakali aśānta (CC Madhya 19.149). No son paramahaṁsas.

Paramahaṁsa... aquí se afirma que: bhakti-yoga-vidhānārtham. Tathā paramahaṁsānāṁ munīnām amalātmanām. Amalātmanām significa cuando ya no hay cosas sucias. Los karmīs tienen cosas sucias, disfrute de los sentidos. Los jñānīs, también tienen cosas sucias. Uno puede decir que: “¿Mukti es algo sucio?”. Sí. Según a la estimación vaiṣṇava es algo sucio, porque Prabodhānanda Sarasvatī Ṭhākura dijo: kaivalyaṁ narakāyate.

Kaivalyam significa volverse uno con el Supremo, mukti. Él dijo: Es exactamente como el infierno. Kaivalyaṁ narakāyate tri-daśa-pūrākāśa-puṣpāyate (Caitanya-candrāmṛta 5): “Y estos planetas celestiales”, el dominio, o el objetivo, de los karmīs, “que es como flor en el cielo”. Y durdāntendriya-kāla-sarpa-paṭalī protkhāta-daṁṣṭrāyate.

Durdāntendriya-kāla-sarpa-paṭalī. Los yogīs, su primer asunto es... consiguen tanto yoga-siddhi porque el primer asunto es indriya-saṁyama. El yoga-siddhi no se obtiene fácilmente. Uno tiene que practicarlo. Y la primera práctica es controlar los sentidos. Durdāntendriya-kāla-sarpa-paṭalī protkhāta-daṁṣṭrāyate.

De todos modos, nuestro punto es que paramahaṁsa significa aquel que no tiene esas cosas sucias en el corazón, bhukti-mukti-siddhi. Todas son cosas sucias. Bhukti significa disfrute material, mukti significa convertirse... fundirse en la existencia del Señor Supremo, y siddhi significa yoga-siddhi. Todas son cosas sucias. Una persona con esas cosas sucias no es paramahaṁsa. Puede ser un sannyāsī, pero no es un paramahaṁsa. Paramahaṁsa significa que no tiene cosas sucias.

anyābhilāṣitā-śūnyaṁ
jñāna-karmādy-anāvṛtam
ānukūlyena kṛṣṇānu-
śīlanaṁ bhaktir uttamā
(Brs. 1.1.11)

Todos los bhaktas, aquellos que son devotos puros, son paramahaṁsas.

Kṛṣṇa viene a enseñar esta ciencia suprema de la devoción para hacer a la gente paramahaṁsas. No estos sucios karmīs, jñānīs y yogīs. El asunto de Kṛṣṇa es... por eso Kṛṣṇa, la primera condición dice: sarva-dharmān parityajya mām ekaṁ śaraṇam (BG 18.66): “Sólo ríndete a Mí y Yo te haré un paramahaṁsa”. Entonces podrán ver siempre a Kṛṣṇa.

Muchas gracias.

(cortado)... pūrṇam, un hombre está perturbado con todas estas cosas sucias, no puede entender a Kṛṣṇa. Paramahaṁsānām. Es bastante difícil de entender a Kṛṣṇa.

manuṣyāṇāṁ sahasreṣu
kaścid yatati siddhaye
yatatām api siddhānāṁ
kaścin māṁ vetti tattvataḥ
(BG 7.3)

Pero nosotros estamos tratando de impulsar la conciencia de Kṛṣṇa mediante la dirección del Señor Caitanya Mahāprabhu. Así que puede ser posible por la misericordia de Caitanya Mahāprabhu, entender la conciencia de Kṛṣṇa... (inaudible) ... (cortado) (fin).