ES/BG 18.3

Su Divina Gracia A. C. Bhaktivedanta Swami Prabhupada


TEXTO 3

त्याज्यं दोषवदित्येके कर्म प्राहुर्मनीषिणः ।
यज्ञदानतपःकर्म न त्याज्यमिति चापरे ॥३॥
tyājyaṁ doṣa-vad ity eke
karma prāhur manīṣiṇaḥ
yajña-dāna-tapaḥ-karma
na tyājyam iti cāpare

PALABRA POR PALABRA

tyajyam — debe abandonarse; doṣa-vat — como algo malo; iti — así pues; eke — un grupo; karma — trabajo; prāhuḥ — dicen; manīṣiṇaḥ — los grandes pensadores; yajña — del sacrificio; dāna — la caridad; tapaḥ — y la penitencia; karma — trabajos; na — nunca; tyājyam — se deben abandonar; iti — así pues; ca — y; apare — otros.

TRADUCCIÓN

Algunos eruditos declaran que todas las clases de actividades fruitivas se deben abandonar como algo malo, mientras que otros sabios sostienen que los actos de sacrificio, caridad y penitencia nunca se deben abandonar.

SIGNIFICADO

En las Escrituras védicas hay muchas actividades que son motivo de disputa. Por ejemplo, se dice que a un animal se lo puede matar en un sacrificio, y sin embargo algunos sostienen que la matanza de animales es algo completamente abominable. Aunque en la literatura védica se recomienda la matanza de un animal en un sacrificio, al animal no se lo considera matado. El sacrificio tiene por objeto darle una nueva vida al animal. A veces, al animal se le da una nueva vida animal después de ser matado en el sacrificio, y a veces se lo promueve de inmediato a la forma de vida humana. Pero entre los sabios hay diferentes opiniones. Algunos dicen que la matanza de animales siempre se debe evitar, y otros dicen que para un sacrificio específico la matanza es buena. Todas esas diferentes opiniones acerca de la actividad del sacrificio, las está aclarando ahora el propio Señor.