ES/BG 18.77

Su Divina Gracia A. C. Bhaktivedanta Swami Prabhupada


TEXTO 77

तच्च संस्मृत्य संस्मृत्य रूपमत्यद्भुतं हरेः ।
विस्मयो मे महान् राजन्हृष्यामि च पुनः पुनः ॥७७॥
tac ca saṁsmṛtya saṁsmṛtya
rūpam aty-adbhutaṁ hareḥ
vismayo me mahān rājan
hṛṣyāmi ca punaḥ punaḥ

PALABRA POR PALABRA

tat — eso; ca — también; saṁsmṛtya — recordando; saṁsmṛtya — recordando; rūpam — forma; ati — muy; adbhutam — maravillosa; hareḥ — del Señor Kṛṣṇa; vismayaḥ — asombro; me — mi; mahān — grande; rājan — ¡oh, Rey!; hṛṣyāmi — estoy disfrutando; ca — también; punaḥ punaḥ — repetidas veces.

TRADUCCIÓN

¡Oh, Rey!, cuando recuerdo la maravillosa forma del Señor Kṛṣṇa, me asombro cada vez más, y me regocijo una y otra vez.

SIGNIFICADO

Parece ser que, por la gracia de Vyāsa, Sañjaya también pudo ver la forma universal que Kṛṣṇa le mostró a Arjuna. Desde luego, se dice que el Señor Kṛṣṇa nunca antes había enseñado esa forma. La forma universal de Kṛṣṇa sólo se le mostró a Arjuna, pero aun así, mientras eso ocurría, algunos grandes devotos también la pudieron ver, y Vyāsa fue uno de ellos. Él es uno de los grandes devotos del Señor Kṛṣṇa, y se considera que es una poderosa encarnación de Él. Vyāsa le reveló eso a su discípulo Sañjaya, quien recordaba esa maravillosa forma de Kṛṣṇa que se le mostró a Arjuna, y disfrutaba de ello reiteradamente.