ES/SB 8.22.10


Su Divina Gracia A. C. Bhaktivedanta Swami Prabhupada


TEXTO 10

itthaṁ sa niścitya pitāmaho mahān
agādha-bodho bhavataḥ pāda-padmam
dhruvaṁ prapede hy akutobhayaṁ janād
bhītaḥ svapakṣa-kṣapaṇasya sattama


PALABRA POR PALABRA

ittham—debido a esto (como antes se afirmó); saḥ—él, Prahlāda Mahārāja; niścitya—tomando una decisión definitiva al respecto; pitāmahaḥ—mi abuelo; mahān—el gran devoto; agādha-bodhaḥ—mi abuelo, que recibió ilimitado conocimiento gracias a su servicio devocional; bhavataḥ—de Tu Señoría; pāda-padmam—a los pies de loto; dhruvam—el refugio eterno e infalible; prapede—se entregó; hi—en verdad; akutaḥbhayam—completamente libre de temor; janāt—de la gente común y corriente; bhītaḥ—temeroso; svapakṣa-kṣapaṇasya—de Tu Señoría, que matas a los demonios de nuestro bando; sat-tama—¡oh, Tú, el mejor de los mejores!


TRADUCCIÓN

Mi abuelo, el mejor de los hombres, que alcanzó un conocimiento ilimitado y era digno de la adoración de todos, temía a la gente común de este mundo. Como estaba plenamente convencido de que Tus pies de loto constituyen el refugio más seguro, se refugió en ellos contra la voluntad de su padre y sus demoníacos amigos, a quienes Tú mismo mataste.