ES/SB 8.22.14


Su Divina Gracia A. C. Bhaktivedanta Swami Prabhupada


TEXTO 14

tasmai balir vāruṇa-pāśa-yantritaḥ
samarhaṇaṁ nopajahāra pūrvavat
nanāma mūrdhnāśru-vilola-locanaḥ
sa-vrīḍa-nīcīna-mukho babhūva ha


PALABRA POR PALABRA

tasmai—a Prahlāda Mahārāja; baliḥ—Bali Mahārāja; vāruṇa-pāśa-yantritaḥ—atado con las cuerdas de Varuṇa; samarhaṇam—el debido respeto; na—no; upajahāra—ofreció; pūrva-vat—como antes; nanāma—ofreció reverencias; mūrdhnā—con la cabeza; aśru-vilola-locanaḥ—ojos arrasados en lágrimas; sa-vrīḍa—con timidez; nīcīna—hacia abajo; mukhaḥ—el rostro; babhūva ha—él se volvió.


TRADUCCIÓN

Atado con las cuerdas de Varuṇa, Bali Mahārāja no pudo ofrecer el debido respeto a Prahlāda Mahārāja, como siempre había hecho. Solo pudo ofrecerle reverencias respetuosas con la cabeza, con los ojos arrasados en lágrimas, y tan avergonzado que no se atrevía a levantar el rostro.


SIGNIFICADO

Puesto que el Señor Vāmanadeva le tenía prisionero, Bali Mahārāja iba a ser considerado, sin lugar a dudas, un ofensor. Él mismo sintió sinceramente que había ofendido a la Suprema Personalidad de Dios. Aquello no le iba a gustar a Prahlāda Mahārāja. Por esa razón, Bali Mahārāja, avergonzado, mantenía la cabeza gacha.