FA/Prabhupada 0245 - همه در حال تلاش برای ارضای حواس خود هستند
Lecture on BG 2.9 -- London, August 15, 1973
بنابراین کریشنا ارباب حواس است. تمام جهان برای ارضا حواس تلاش میکند. این یک فلسفه ساده است، حقیقت، که "اول از همه بگذار لذت ببرد، بگذار کریشنا لذت ببرد. او ارباب است. بعد ما لذت میبریم." ایشوپانیشاد میگوید همه چیز متعلق به کریشنا است. (Īśāvāsyam idaṁ sarvam: (ISO 1: "همه چیز متعلق به کریشنا است." اشتباه این است. همه چیز متعلق به کریشنا است، اما ما فکر میکنیم، "همه چیز متعلق به من است." این توهم است. Ahaṁ mameti (SB 5.5.8). Ahaṁ mameti. Janasya moho 'yam ahaṁ mameti. این توهم است. همه فکر میکنند، "من این بدن هستم، و همه چیز، هر چیزی که در این دنیا پیدا میکنیم، برای لذت بردن من است." این اشتباه تمدن است. دانش این است: "همه چیز متعلق به خداوند است. من فقط میتوانم چیزهایی را که او به من میدهد، مهربانانه اجازه میدهد داشته باشم." Tena tyaktena bhuñjīthā. این فلسفه وایشناوا نیست، این حقیقت است. هیچ کس مالک نیست. Īśāvāsyam idaṁ sarvam. همه... کریشنا میفرماید، "من لذت برنده هستم. من مالک اصلی هستم." Sarva-loka-maheśvaram (BG 5.29). Mahā-īśvaram. ماها یعنی بزرگ. ما میتوانیم ادعا کنیم ایشوارام، کنترل کننده هستیم، اما کریشنا بعنوان ماها-ایشوارام "کنترل کننده ی کنترل کننده " توصیف شده است. این کریشنا است. هیچکس مستقلا کنترل کننده نیست. پس به همین دلیل کریشنا ، هریشی کشا توصیف شده است. ( CC Madhya 19.170 ). و بهاکتی یعنی با هریشیکا به هریشی کشا (ارباب حواس)خدمت کردن. هریشیکا یعنی حواس. کریشنا ارباب حواس است، و به همین دلیل، هر گونه حسی که من داشته باشم، ارباب کریشنا است، مالک اصی کریشنا است. پس وقتی که حواس ما در راه راضی کردن ارباب حواس مشغول شوند، این بهاکتی خوانده میشود. خدمت عابدانه، این تعریف بهاکتی است. و وقتی که حواس مشغول ارضای حواس، نه برای ارباب میشوند، این کاما خوانده میشود. کاما و پرما. پرما یعنی دوست داشتن کریشنا و انجام همه کار برای راضی نمودن کریشنا. این پرما است، عشق. و کاما یعنی انجام دادن همه کار برای راضی کردن حواس خودم. تفاوت این است. حس یک واسطه است. هر دو را انجام میدهید، راضی نمودن حواس خود، یا شما حواس کریشنا را راضی کنید. اما وقتی که شما حواس کریشنا را راضی کنید، کامل میشوید، و هنگامی که حواس خود را راضی کنید، شما ناکامل، متوهم میشوید. چون شما نمیتوانیدحواس خود را راضی کنید. بدون کریشنا این امکان ندارد. Hṛṣīkeṇa hṛṣīkeśa-sevanaṁ bhaktir ucyate (CC Madhya 19.170). بنابراین شخص باید حواس خود را پاک و خالص کند. در حال حاضر، همه تلاش میکنند حواس خود را ارضاء کنند. Ahaṁ mameti. Janasya moho 'yam (SB 5.5.8). Puṁsaḥ striyā maithunī-bhāvam etat. همه دنیای مادی این است که... دو موجود زنده وجود دارد، مذکر و مونس. مرد تلاش میکند، حواس خود را راضی کند، و زن هم سعی میکند حواس خود را راضی کند. این یعنی به-اصطلاح عشق... هیچ عشقی نیست. نمیتواند باشد... زیرا مرد وزن، هیچکدام سعی ندارند که حواس طرف دیگر را راضی نمایند. هر کسی برای ارضاء حواس خود تلاش میکند. یک زن مرد را برای ارضای حواس خودش دوست دارد، و مرد هم زن را برای راضی نمودن... بنابراین، به محض وجود کوچکترین اختلالی در ارضای حواس، طلاق. "من آنرا نمیخواهم." زیرا نقطه مرکزی ارضای حواس شخصی است. اما ما میتوانیم یک فیلم بسازیم، *******، "اوه، من تو را خیلی دوست دارم. من تو را خیلی دوست دارم." عشقی وجود ندارد. همه اش کاما است، شهوت. در دنیای مادی، ممکن نیست عشقی وجود داشته باشد. امکان ندارد. این، به-اصطلاح، فریبکاری است، فقط فریبکاری. "من تو را دوست دارم. من تورا دوست دارم چون تو زیبایی. این حواس من را راضی میکند. چون تو جوانی، این حواس من را راضی میکند." دنیا این است. این معنای جهان مادی است. تمام اصل اساسی این جهان مادی ارضاء حواس است. Yan maithunādi-gṛhamedhi-sukhaṁ hi tucchaṁ kaṇḍūyanena karayor iva duḥkha-duḥkham (SB 7.9.45).