FA/Prabhupada 0510 - تمدن مدرن هیچ دانشی در باره ی روح ندارد
Lecture on BG 2.25 -- London, August 28, 1973
پرادیومنا: "گفته شده که روح نامرئی، تصورناشدنی، جاودان، و تغییرناپذیر است. با دانستن این موضوع، تو نباید برای بدن سوگواری کنی." Prabhupāda: avyakto 'yam acintyo 'yam avikāryo 'yam ucyate tasmād evaṁ viditvainaṁ nānuśocitum arhasi (BG 2.25) پس در آغاز کریشنا به آرجونا چنین آموزش داد، aśocyān anvaśocas tvaṁ prajñā-vādāṁś ca bhāṣase (BG 2.11). "تو مانند خردمندان سخن میگویی، اما برای بدنی سوگواری میکنی، که به هیچ وجه اهمیتی ندارد." Nānuśocanti. اینجا هم همین مورد است. این بدن، خیلی راجع به این بدن جدی نباشید. روح است که باید مورد توجه قرار گیرد. اما تمدن امروزی، روی این بدن متمرکز شده است. درست برعکس. کریشنا میفرماید: چون روح نا میرا است، فهمیدن این اصل، انام، این بدن، عامل حقیقی روح است. ما باید از روح مواظبت کنیم ، نه از بدن. تا جایی که به بدن مربوط است، رنجها و شادیهاییست که مانند تغییرات اب و هوا میمانند. این لذات و رنجهای بدنی می آیند و میروند؛ آنها پایدار نیستند. Tāṁs titikṣasva bhārata. پس شما باید یاد بگیرید چگونه این رنجها و لذات بدنی را تحمل کنید، اما شما باید از روح مراقبت کنید. اما تمدن امروزی، آنها هیچ دانشی راجع به روح ندارند، چه برسد راجع به مراقبت از آن، و، مانند حیوانات، آنها در آگاهی بدنی از حیات هستند، مراقبت زیادی از بدن میکنند، اما در مورد روح هیچ اطلاعی ندارند، چه برسد راجع به مراقبت از آن. این موقعیت تاسف بار تمدن امروزی است. تمدن حیوانات. حیوانات فقط از بدنشان مراقبت میکنند، راجع به روح چیزی نمیدانند. پس این تمدن، تمدن حیوانات است، مودها. مودها یعنی حیوانات، الاغ ها. حالا اگر ما این را به عموم مردم بگوییم، از ما عصبانی خواهند شد، اما در حقیقت موقعیت ما این است. (SB 10.84.13). من چندین بار این آیه را توضیح داده ام.Yasya ātma-buddhiḥ. آتما یعنی خود؛ بودهی، این بدن را خود پنداشتن. اما این بدن چیست؟ این بدن چیزی نیست جز یک کیسه از سه -دهاتو، کافا، پیتا، وایو، و محصولات فرعی آن. بلغم، صفرا و هوا، و برهم کنش این سه... درست مثل این دنیای مادی، این خانه. این خانه چیست؟ Tejo-vāri-mṛdāṁ vinimayaḥ. همه چیز در دنیای مادی، آآن چیست؟ یک تبادیل و تعویض آتش، آب، و خاک. Tejo-vāri-mṛdāṁ vinimayaḥ. تبدیل. شما آب بردارید، خاک بردارید، با هم مخلوط کنید، و در آتش بگذارید، آجر میشود، سپس آنرا پودر کنید، سیمان میشود، بعد دوباره آنها را با هم ترکیب کنید، میشود یک ساختمان آسمان خراش بزرگ. پس در این دنیای مادی، هر چیزی را بگیرید، آن فقط ترکیب این سه ماده ، به اضافه ی هوا و آسمان برای خشک شدن. هوا برای خشک کردن لازم است. پس ترکیب پنج ماده. مشابهاً، این بدن هم از پنج ماده ترکیب شده است. هیچ فرقی ندارد. اما چون در ساختمانهای آسمان خراش بزرگ روح نیست، در یک جا ثابت است، اما بدن روح دارد، بنابراین حرکت میکند. تفاوت در اینجاست. روح مهمترین چیز است. اما آنها نمیدانند. درست مثل اینکه ما هواپیمایی ساخته ایم که روح ندارد، اما یک روح دیگرهست یعنی خلبان. که مراقب هواپیماست . بنابراین ، آن حرکت میکند. پس بدون روح، نمیتواند حرکت وجود داشته باشد. یا آن شیئی باید روح داشته باشد یا یک روح دیکر از آن مراقبت کند.سپس حرکت خواهد کرد. بنابراین، آنچه اهمیت دارد روح است ، نه این بدن مادی.