"વાસ્તવમાં, જ્યારે બાળક તેની માતાના ગર્ભમાં રહે છે, એક હવા ભરેલી થેલીમાં બાંધેલો, જ્યારે સાત મહિનાની ઉંમરે માતાના ગર્ભમાં, જ્યારે તે ચેતના વિકસિત કરે છે, તે ખૂબ જ અસ્વસ્થતા અનુભવે છે, અને ભાગ્યશાળી બાળક ભગવાનને પ્રાર્થના કરે છે, "કૃપા કરીને મને આ ત્રાસદાયક સ્થિતિમાંથી રાહત આપો, અને આ જીવન હું પોતાને ભગવદ્ ભાવનામૃત અથવા કૃષ્ણ ભાવનામૃતના વિકાસમાં સંપૂર્ણ રીતે સંલગ્ન કરીશ." પરંતુ જેવો બાળક તેની માતાના ગર્ભમાંથી બહાર આવે છે, ભૌતિક પ્રકૃતિના આ ત્રણ ગુણો હેઠળ તે ભૂલી જાય છે, અને તે રડે છે, અને માતાપિતા કાળજી લે છે, અને આખી વાત ભૂલાઈ જાય છે."
|