NL/Prabhupada 0160 - Krishna is aan het protesteren
Conversation at Airport -- October 26, 1973, Bombay
Dus de Kṛṣṇa-bewustzijnsbeweging is er om mensen op te leiden om de waarde van het leven te begrijpen. Het moderne systeem van het onderwijs en de beschaving is zo gedegradeerd dat mensen de waarde van het leven vergeten zijn. In de materiële wereld is gewoonlijk iedereen vergeetachtig van de waarde van het leven, maar de menselijke levensvorm is een kans om het belang van het leven te wekken. In het Śrīmad-Bhāgavatam staat; parābhavas tāvad abodha-jāto yāvan na jijñāsata ātma-tattvam. Zo lang iemand niet wakker is voor het bewustzijn van zelfrealisatie, het dwaze levende wezen, wat hij ook doet is een nederlaag voor hem. Deze nederlaag is er in de lagere levensvormen omdat ze de waarde van het leven niet kunnen begrijpen. Hun bewustzijn is niet gevorderd. Maar zelfs in de menselijke levensvorm gaat dezelfde nederlaag door, dat is geen goede beschaving. Dat is bijna een dierlijke beschaving. Āhāra-nidrā-bhaya-maithunaṁ ca samānyā etat paśubhir narāṇām. Als mensen alleen bezig zijn met de vier principes van lichamelijke behoeften - eten, slapen, paren en verdedigen - die ook zichtbaar zijn in het dierlijke leven, dat is dus geen vooruitgang van de beschaving. Dus onze poging met de Kṛṣṇa-bewustzijnsbeweging is het opleiden van mensen om de verantwoordelijkheid van het menselijk leven te nemen. Dit is onze Vedische beschaving. De problemen van het leven zijn niet de moeilijkheden van de paar jaren die dit leven duurt. Het echte probleem van het leven is hoe je de herhaling van geboorte, dood, ouderdom en ziekte oplost.
Dat is de opdracht in de Bhagavad-gītā. Janma-mṛtyu-jarā-vyādhi-duḥkha-doṣānudarśanam (BG 13.9). Mensen zijn teleurgesteld met zoveel problemen in het leven, maar het echte probleem van het leven is hoe de geboorte, dood, ouderdom en ziekte te stoppen. Dus mensen zijn harteloos. Ze zijn zo duf geworden dat ze het probleem van het leven niet begrijpen. Lang geleden toen Viśvāmitra Muni Mahārāja Daśaratha zag, toen vroeg Mahārāja Daśaratha aan Viśvāmitra Muni; aihistaṁ yat taṁ punar janma jayaya: "Mijn beste heer, de poging die u doet om de dood te overwinnen, is dat goed aan het gaan? Is er enige verstoring?" Dus dit is onze Vedische beschaving, hoe geboorte, dood, ouderdom en ziekte te overwinnen. Maar in deze moderne tijd is er geen dergelijke informatie, noch is er iemand geïnteresseerd. Zelfs grote professoren weten niet wat er na het leven is. Zij geloven niet eens dat er leven is na de dood. Dus dit is een blinde beschaving. We doen ons best hun te onderwijzen dat het doel van het leven, vooral in de menselijke levensvorm, verschilt van de lichamelijke behoeften van het leven: eten, slapen, paren en verdedigen. In de Bhagavad-gītā staat ook; manuṣyāṇāṁ sahasreṣu kaścid yatati siddhaye: (BG 7.3) "Van de vele miljoenen mensen, kan er één proberen om succesvol te worden in zijn leven." Siddhaye, siddhi. Dit is siddhi, hoe geboorte, dood, ouderdom en ziekte te overwinnen. En manuṣyāṇāṁ sahasreṣu kaścid yatati siddhaye. De moderne geciviliseerde mens is zo afgestompt, hij weet niet wat siddhi is. Ze denken dat; "Als ik wat geld heb en een bungalow en een auto, dat is siddhi." Dat is niet siddhi. Je kan voor een paar jaar een heel mooie bungalow, een auto en leuk gezin hebben. Maar op elk moment kan deze situatie over zijn en moet je een andere lichaam accepteren. Dat weet je niet. En het kan hun ook niet schelen om te weten. Dus zijn ze zo afgestompt geworden, alhoewel ze zeer trots zijn op het onderwijs en de vooruitgang van de beschaving. Maar we protesteren. Ik ben niet aan het protesteren. Kṛṣṇa is aan het protesteren.
- na māṁ duṣkṛtino mūḍhāḥ
- prapadyante narādhamāḥ
- māyayāpahṛta-jñānā
- āsuraṁ bhāvam āśritāḥ
- (BG 7.15)
Deze dwazen, laagste van de mensheid en altijd bezig met zondige activiteiten, zulke mensen nemen het Kṛṣṇa-bewustzijn niet op. "Nee. Er zijn zo veel opgeleide MA, PhD's." Kṛṣṇa zegt; māyayāpahṛta-jñānāḥ. "Ogenschijnlijk zijn ze hoog opgeleid, maar hun echte kennis is afgepakt door māyā." Āsuraṁ bhāvam āśritāḥ. Deze atheïstische beschaving is zeer gevaarlijk. Mensen lijden om deze reden. Maar ze zijn niet erg serieus. Daarom noemt Kṛṣṇa hun mūḍhāḥ, dwazen. Na māṁ duṣkṛtino mūḍhāḥ. Dus we proberen een beetje om deze mūḍhas, mūḍha beschaving naar de licht van het spirituele leven te brengen. Dat is onze bescheiden poging. Maar het is al gezegd, manuṣyāṇāṁ sahasreṣu: (BG 7.3) "Van de vele miljoenen mensen, kan een enkeling het nemen." Manuṣyāṇāṁ sahasreṣu kaścid yatati siddhaye. Maar dat betekent niet dat we zullen stoppen. Net als in onze school dagen, Sir Asutosh Mukherjee begon een hogere studie opleiding in de universiteit. Er waren maar een of twee studenten, maar toch werd de opleiding gehandhaafd ten koste van vele duizenden roepies, niet in acht nemend dat er maar een of twee studenten waren. Op dezelfde manier moet deze Kṛṣṇa-bewustzijnsbeweging blijven doorgaan. Het maakt niet uit of de dwaze mensen het begrijpen of er naartoe komen. We moeten onze propaganda te maken. Heel hartelijk bedankt.