NL/Prabhupada 0617 - Er is geen nieuwe manier, het is dezelfde Vyāsa-pūjā, dezelfde filosofie
Prabhupāda: Dus veertig jaar geleden. Ik herinner me hetzelfde als het was in 1922, en nog steeds gebeurt het op dezelfde manier. Er is niets nieuws. We hoeven niets nieuws te doen. Laat het ons gewoon presenteren zoals het is, het zal succesvol zijn. Zie je. De geest van mijn schrijven is hetzelfde. "We worden misleid, iedereen dwaalt af." Deze ziel-dodende beschaving misleidt ons. We moeten weten dat deze beschaving erg misleidend is. Ons echte levensdoel is om onze spirituele identiteit te begrijpen en onze relatie met God, Kṛṣṇa, uit te zoeken. Dat is onze echte taak. Maar deze moderne beschaving misleidt ons op verschillende manieren. Dus ik schreef dit: "We worden misleid, iedereen dwaalt af. Red ons Heer, ons intense gebed. Wonderlijk zijn Uw manieren om ons gezicht te draaien. Vereer uw voeten, uwe goddelijke genade." Dus dit gedeelte waardeerde hij zeer.
Dus we moeten manieren uitzoeken om de stroom om te draaien. De stroom is zinsbevrediging. Het materiële leven betekent dat de stroom zinsbevrediging is. En deze stroom moet worden omgedraaid naar zinsbevrediging van Kṛṣṇa. Zinsbevrediging is er, maar de materiële beschaving, de misleide beschaving, is dat de zinsbevrediging persoonlijk gemaakt wordt. Als deze zinsbevrediging naar Kṛṣṇa gedraaid wordt dan is ons leven succesvol. Net als de gopī's. Ogenschijnlijk lijkt het dat de gopī's werden aangetrokken door een jonge jongen, Kṛṣṇa, en voor hun zinsbevrediging maakten ze vriendschap met Kṛṣṇa. Nee, zo is het niet. Het feit is dat de gopī's zich mooi kleden omdat Kṛṣṇa door hen te zien tevreden zal zijn, het is niet voor hun zinsbevrediging. Over het algemeen kleed een meisje zich om ook de aandacht van de jongen te trekken. Dus hetzelfde is hier, maar het is Kṛṣṇa's zinsbevrediging, niet die van de gopī's." De gopī's wilden niets anders dan dat Kṛṣṇa tevreden zal zijn. Dat is het verschil tussen lust en liefde. Liefde is alleen mogelijk als het op Kṛṣṇa gericht wordt. Dat is liefde. En verder is alles lust. Dus we moeten dit altijd herinneren. De zintuigen worden niet gestopt, maar als de zinsbevrediging op Kṛṣṇa gericht is, dat is bhakti of liefde. En wanneer de zinsbevrediging op het persoonlijke zelf gericht is, dat is lust. Dit is het verschil tussen lust en liefde. Dus Śrīla Bhaktisiddhānta Sarasvatī Ṭhākura kende de kunst hoe we onze activiteiten kunnen draaien voor de bevrediging van Kṛṣṇa. Dit is de Kṛṣṇa-bewustzijnsbeweging. "Wonderlijk zijn Uw manieren om ons gezicht te draaien. Vereer uw voeten, uwe goddelijke genade."
"Wij gevallen zielen zijn Kṛṣṇa vergeten." Waarom zijn we gevallen? Omdat we het vergeten zijn. Onze relatie met Kṛṣṇa is eeuwig. Tenzij het eeuwig was, hoe kunnen jullie westerse mensen toegewijde van Kṛṣṇa zijn? Kunstmatig kan je geen toegewijde van Kṛṣṇa zijn. De relatie is er eeuwig. Nitya-siddha kṛṣṇa-bhakti. Door het proces wordt het nu gewekt. Śravaṇādi-suddha-citte karaye udaya (CC Madhya 22.107). Het wordt gewekt. Liefde tussen een jonge man en een jonge vrouw is niet kunstmatig. Het is er. Maar door bepaalde omstandigheden en de omgeving openbaart de liefde zich. Net zo is onze liefde voor Kṛṣṇa en de relatie met Kṛṣṇa eeuwig. Jīvera svarūpa haya nitya kṛṣṇa-dāsa (CC Madhya 20.108-109). Maar we moeten zo'n situatie creëren dat de eeuwige relatie wakker wordt gemaakt. Dat is de kunst. Dat is nodig.
Dus: "Wij gevallen zielen hebben Kṛṣṇa vergeten, we betalen heel duur de tol van illusie." Omdat we Kṛṣṇa vergeten zijn betalen we heel zware tol, belasting. Wat is die belasting? Die belasting is; nivartante mṛtyu-saṁsāra-vartmani (BG 9.3). Dit mensen leven is bedoeld om Kṛṣṇa te begrijpen, maar in plaats van Kṛṣṇa te begrijpen, begrijpen we de zogenaamde materiële wetenschap voor zinsbevrediging. Dit is onze positie. De energie die door de natuur gegeven is om Kṛṣṇa te begrijpen wordt gebruikt om dingen voor zinsbevrediging te maken. Dit is er aan de hand. Dit is māyā, illusie. Daarom is het: "Betalen heel duur de tol van illusie." Tol, belasting. Dat betalen we omdat we Kṛṣṇa vergeten zijn. Daarom hebben we nu kernwapens gemaakt - Rusland Amerika - en je zal zwaar moeten betalen. Ze zijn al zwaar aan het betalen. De voorbereiding van bewapening is gaande. Meer dan vijftig procent van de inkomsten van de staat wordt nu besteed aan deze zware bewapening. In plaats van andere doeleinden wordt het uitgegeven voor militaire macht in elk land. Dus die zware tol betalen we. En als er oorlog is dan is er geen grens aan hoeveel we besteden voor deze verwoesting. Dus waarom? Omdat we Kṛṣṇa vergeten zijn. Dit is een feit.
Dus deze mensen hebben de Verenigde Naties gemaakt en ze vechten onnodig als honden. Dus dit zal de problemen niet oplossen. Het probleem zal worden opgelost als ze een resolutie aannemen dat de hele wereld, niet alleen deze wereld ... Kṛṣṇa zegt sarva-loka maheśvaram (BG 5.29). Kṛṣṇa is de eigenaar, dus waarom dat niet accepteren? Eigenlijk is Hij de eigenaar. Wie heeft deze planeet gecreëerd? Hebben wij het gecreëerd of heeft onze vader het gecreëerd? Nee. Kṛṣṇa heeft het gecreëerd. Maar wij beweren dat: "Dit deel is Amerikaans, dit deel is Indiaas, dit deel is Pakistaans." Onnodig. Wat is de waarde van deze bewering? We kunnen het claimen voor vijftig of zestig of honderd jaar, en daarna één schop: "Er uit." Waar is je claim? Maar ze begrijpen deze filosofie niet. Ze vechten, dat is alles, dat: "Dit is van mij. Dit is mijn land. Dit is mijn land." Ze weten het niet. Kṛṣṇa zei: tathā dehāntara prāptiḥ (BG 2.13). "Vandaag ben je Amerikaan. Dus morgen, zelfs binnen Amerika, als je een Amerikaanse koe of Amerikaans dier wordt dan zal niemand om je geven. Niemand zal iets om je politiek geven." Maar deze kunst kennen ze niet. Deze wetenschap kennen ze niet. Ze zijn in illusie. Ze denken dat: "Ik zal Amerikaan blijven, dus laat ik mijn tijd verspillen voor het Amerikaanse belang," het zogenaamde belang. Er kan geen enkel belang zijn. Prakṛteḥ kriyamāṇāni guṇaiḥ karmāṇi sarvaśaḥ (BG 3.27). Alles wordt door de natuur gedaan, en we denken alleen verkeerd; ahaṅkāra-vimūḍhātmā kartāham iti manyate. Deze illusie is gaande. "Wij gevallen zielen hebben Kṛṣṇa vergeten, we betalen heel duur de tol van illusie." We betalen, betalen. "Donker alom, alles onnavolgbaar. De enige hoop, uwe goddelijke genade." Deze boodschap. We zijn gewoon in het donker. Dus we zullen het later verder bespreken. Nu alleen ... Hoe laat is het nu?
Toegewijden: Kwart voor negen.
Prabhupāda: Hmm?
Toegewijden: Kwart voor negen.
Prabhupāda: Ja. Dus we zullen het opnieuw bespreken. Dus hetzelfde wordt aangegeven door Kṛṣṇa en door het paramparā systeem hebben we deze filosofie begrepen. Evaṁ paramparā prāptam imaṁ rājarṣayo viduḥ (BG 4.2). Dus houd dit paramparā systeem. Deze Vyāsa-pūjā is het paramparā systeem. Vyāsa-pūjā betekent het paramparā systeem te accepteren. Vyāsa, de guru is de vertegenwoordiger van Vyāsadeva omdat hij niets verandert. Wat Vyāsadeva zei, je guru zal ook hetzelfde zeggen. Niet dat: "Zoveel honderdduizenden jaren zijn voorbijgegaan, daarom zal ik jullie een nieuwe manier geven." Nee, er is geen nieuwe manier. Dezelfde Vyāsa-pūjā, dezelfde filosofie. We moeten het gewoon accepteren, dan zal ons leven succesvol zijn. Heel veel dank.
Toegewijden: Jaya! (einde)