| "ଏତାଦ୍ରଶୀ ତଵ କୃପା ଭଗବାନ ( ଚ.ଚ. ଅନ୍ତ୍ୟ ୨୦.୧୬), ଚୈତନ୍ୟ ମହାପ୍ରଭୁ ଶିକ୍ଷା ଦେଇଛନ୍ତି ଯେ 'ହେ କୃଷ୍ଣ , ତୁମେ ଏତେ ଦୟାଳୁ ଯେ ଶବ୍ଦ କମ୍ପନ, ଶବ୍ଦ, 'କୃଷ୍ଣ' ରେ ମୋ ପାଖକୁ ଆସିଛ । ମୁଁ ଅତି ସହଜରେ ଜପ କରିପାରିବି, ଏବଂ ତୁମେ ମୋ ସହିତ ଅଛ । କିନ୍ତୁ ମୁଁ ଏତେ ଦୁର୍ଭାଗ୍ୟଜନକ ଯେ ଏଥିପାଇଁ ମୋର କୌଣସି ଆକର୍ଷଣ ମଧ୍ୟ ନାହିଁ। ଆପଣ ଲୋକମାନଙ୍କୁ କୁହନ୍ତି, 'ତୁମେ କୃଷ୍ଣ ଜପ କର; ତୁମେ ସବୁକିଛି ପାଇବ' । ସେମାନେ ଏହାକୁ ବିଶ୍ୱାସ କରିବେ ନାହିଁ। ଯଦି ତୁମେ କୁହ, 'ତୁମେ ତୁମର ନାକ ଦବାଅ । ତୁମେ ମୋତେ ପଚାଶ ଟଙ୍କା ଦିଅ । ମୁଁ ତୁମକୁ କିଛି ସୁନ୍ଦର ମନ୍ତ୍ର ଦେବି ଏବଂ ଏହା, ତାହା । ତୁମେ ତୁମର ମୁଣ୍ଡକୁ ଏହିପରି କର, (ହସ) ଗୋଡ ଏହିପରି,' 'ଓଃ', ସେ କହିବେ, 'ଏଠାରେ କିଛି ଅଛି ' । ତେଣୁ, 'ଏବଂ ଏହି ସ୍ଵାମୀଜୀ କୁହନ୍ତି, 'କେବଳ ଜପ କର' । ଓଃ, ଏହା କ’ଣ?' । ତେଣୁ ଚୈତନ୍ୟ ମହାପ୍ରଭୂ କହିଛନ୍ତି, ଏତାଦ୍ରଶୀ ତଵ କୃପା ଭଗବାନ ମମାପି ଦୂରଦୈବ ( ଚ.ଚ. ଅନ୍ତ୍ୟ ୨୦.୧୬): 'କିନ୍ତୁ ମୁଁ ଅତ୍ୟନ୍ତ ଦୁର୍ଭାଗ୍ୟଶାଳୀ ଯେ ତୁମେ ଏହି ଯୁଗରେ ଏତେ ସହଜରେ ଉପଲବ୍ଧ ହୋଇଛ, କିନ୍ତୁ ମୁଁ ଅତ୍ୟନ୍ତ ଦୁର୍ଭାଗ୍ୟଶାଳୀ, ମୁଁ ଏହାକୁ ଗ୍ରହଣ କରିପାରୁ ନାହିଁ ' । ତେଣୁ କୃଷ୍ଣ ଚେତନାକୁ ଏତେ ସହଜରେ ବଣ୍ଟନ କରାଯାଏ, କିନ୍ତୁ ସେମାନେ ଅତ୍ୟନ୍ତ ଦୁର୍ଭାଗ୍ୟଜନକ, ସେମାନେ ଗ୍ରହଣ କରିପାରିବେ ନାହିଁ । କେବଳ ଦେଖ । ଏବଂ ତୁମେ ସେମାନଙ୍କୁ ଧୋକା ଦିଅ, ତୁମେ ସେମାନଙ୍କୁ ପ୍ରତାରଣା କର - ସେମାନେ କହିବେ, 'ଆଃ, ହଁ, ସ୍ୱାଗତ । ହଁ '"
|
