PL/Prabhupada 0148 - Jesteśmy cząstkami Boga
Lecture on SB 7.6.1 -- Madras, January 2, 1976
To jest dharma. Sambandha, abhidheya, prayojana, te trzy rzeczy. Wedy podzielona są na trzy części. Sambandha, czyli jaka jest nasza relacja z Bogiem. To się nazywa sambandha. Potem jest abhidheya. Musimy działać odpowiednio do tej relacji. To się nazywa abhidheya. Dlaczego działamy? Ponieważ mamy cel w życiu, działamy by go osiągnąć. Czym jest więc cel życia? Celem życia jest powrót do domu, do Boga. To jest cel życia. Jesteśmy cząstkami Boga. Bóg jest sanātana i ma Swą siedzibę, sanātana. Paras tasmāt tu bhāvo 'nyo 'vyakto 'vyaktāt sanātanaḥ (BG 8.20). Jest miejsce, które istnieje wiecznie. Materialny świat nie będzie istniał wiecznie. Jest on bhūtvā bhūtvā pralīyate (BG 8.19). Manifestuje się w określonym czasie. Tak jak wasze i moje ciało, ukazuje się w pewnym momencie. Trwa przez jakiś czas. Rośnie. Wytworzy produkty uboczne. Postarzeje się, osłabnie i skończy się. To się nazywa ṣaḍ-vikāra wszystkiego, co materialne. Ale istnieje inna natura, gdzie nie ma ṣaḍ-vikāra, która jest wieczna. To się nazywa sanātana-dhāma. Jīvy, żywe istoty, są także opisane jako wieczne. Na hanyate hanyamāne śarīre (BG 2.20). Pan też jest określany jako sanātana. Nasza rzeczywistość to sanātana, Kṛṣṇa jest sanātana i ma On Swą siedzibę, sanātana. Gdy wracamy do sanātana-dhāma i żyjemy z najwyższym sanātana, Kṛṣṇą... My też jesteśmy sanātana. Proces, dzięki któremu możemy osiągnąć najwyższy cel życia to sanātana-dharma. Praktykujemy tu sanātana-dharmę. Sanātana-dharma i bhāgavata-dharma jest tym samym. Bhāgavata, Bhagavān. Bhāgavata pochodzi ze słowa Bhagavān. Bhāgavata-dharma została opisana przez Śrī Caitanyę Mahāprabhu. Mówi On jīvera svarūpa haya nitya kṛṣṇa dāsa (Cc. Madhya 20.108-109). Jesteśmy wiecznymi sługami Kṛṣṇy. Ale w obecnej chwili, z powodu kontaktu z materią zamiast zostać sługą Boga, Kṛṣṇy, zostaliśmy sługami tylu innych rzeczy, māyi, i dlatego cierpimy. Nie jesteśmy zadowoleni. Nie może być satysfakcji. To nie pasuje. Gdy wyciągniesz śrubę z maszyny jeśli śruba wyskoczy i upadnie, nie ma wartości. A gdy wkręcisz ją do maszyny lub maszyna nie pracuje z powodu braku śruby, jest popsuta, bierzesz tą samą śrubę i wkręcasz ją, maszyna działa a śruba nabiera wartości. Jesteśmy cząstkami Boga, Kṛṣṇy. Mamaivāṁśo jīva-bhūtaḥ (BG 15.7), Kṛṣṇa mówi. Teraz jesteśmy rozdzieleni. Upadliśmy. Inny przykład to ogień i iskry. Maleńka iskra jest ogniem tak długo, dopóki w nim pozostaje. Jeśli iskry wypadają z ognia, wypalają się. Nie są już ogniem. Jeśli weźmiesz ją i ponownie wsadzisz do ognia, znowu staje się iskrą. Taka jest nasza sytuacja. W jakiś sposób przyszliśmy do tego materialnego świata. Choć jesteśmy małą cząstką, fragmentem Najwyższego Pana, to ponieważ znajdujemy się w materialnym świecie, zapomnieliśmy o naszym związku z Bogiem i o... Manaḥ-ṣaṣṭhānīndriyāṇi prakṛti-sthāni karṣati (BG 15.7). Zmagamy się z prawami materialnego świata, z tyloma różnymi rzeczami. Tu też służymy, bo jesteśmy wiecznymi sługami. Ponieważ porzuciliśmy służenie Najwyższemu Panu, zostaliśmy sługami innych rzeczy. Lecz nikt nie jest zadowolony, jak szanowny Sąd orzekł, nikt nie jest zadowolony. To jest fakt. Nie można być zadowolonym. Nie można być zadowolonym, ponieważ konstytucyjnie jesteśmy sługami Boga, ale znaleźliśmy się w materialnym świecie, by służyć tylu innym rzeczom, które nam nie pasują. Dlatego wymyślamy służbę. To się nazywa wymysł. Manaḥ-ṣaṣṭhānīndriyāṇi prakṛti-sthāni karṣati (BG 15.7) Zmaganie, jest to zmaganie.