PL/Prabhupada 0160 - Kryszna protestuje
Conversation at Airport -- October 26, 1973, Bombay
Nasz ruch świadomości Kṛṣṇy służy edukowaniu ludzi w zrozumieniu wartości życia. Współczesny system edukacji i cywilizacja są tak zdegradowane, że ludzie zapomnieli o wartości życia. W materialnym świecie każdy zapomina o wartości życia, a ludzkie życie jest szansą na przypomnienie sobie o tym. W Śrīmad-Bhāgavatam jest powiedziane, parābhavas tāvad abodha-jāto yāvan na jijñāsata ātma-tattvam. Niemądra żywa istota od tak dawna nie jest świadoma procesu samorealizacji, że cokolwiek robi, przynosi jej porażkę. Ta porażka dotyczy niższych gatunków życia, ponieważ te nie mogą zrozumieć, jaką wartość ma życie. Ich świadomość nie jest zaawansowana. Ta sama porażka dotyczy nawet ludzi, to nie jest dobra cywilizacja. Jest to prawie zwierzęca cywilizacja. Āhāra-nidrā-bhaya-maithunaṁ ca samānyā etat paśubhir narāṇām. Jeśli ludzie są zajęci jedynie czterema cielesnymi żądaniami- jedzeniem, spaniem, łączeniem się w pary i obroną- jest to widoczne także u zwierząt, więc to nie jest zaawansowaną cywilizacją. Naszą próbą i ruchem świadomości Kṛṣṇy jest edukowanie ludzi w podejmowaniu odpowiedzialności za swoje życie. To jest cywilizacja wedyjska. Problemem życia nie są kilkuletnie trudności podczas życia. Prawdziwym życiowym problemem jest zatrzymanie powtarzających się narodzi, śmierci, starości i choroby.
To jest nauka z Bhagavad-gīty. Janma-mṛtyu-jarā-vyādhi-duḥkha-doṣānudarśanam (BG 13.9). Ludzie martwią się tyloma problemami w życiu, ale prawdziwym problemem jest to, jak zatrzymać narodziny, śmierć, starość i choroby. Ludzie są nieczuli. Są tak otępieni, że nie rozumieją życiowego problemu. Dawno temu, gdy Viśvāmitra Muni spotkał Mahārāja Daśaratha, Mahārāja Daśaratha wypytywał Viśvāmitra Muniego, aihistaṁ yat taṁ punar janma jayaya: "Drogi Panie, jak się ma twoja próba pokonania śmierci? Czy wystąpiły jakieś zakłócenia?" To jest nasza wedyjska cywilizacja, jak pokonać narodziny, śmierć, starość i choroby. Współcześnie nie wiadomo, jak to zrobić ani nikt nie jest tym zainteresowany. Nawet wielcy profesorowie nie wiedzą, co jest po śmierci. Nie wierzą nawet w życie po śmierci. Jest to ślepa cywilizacja. Staramy się ich nauczyć, że cel życia, szczególnie w ludzkiej formie życia, jest inny od cielesnych potrzeb: jedzenia, spania, łączenia się i obrony. Także w Bhagavad-gīcie jest powiedziane, manuṣyāṇāṁ sahasreṣu kaścid yatati siddhaye: (BG 7.3) "Z milionów ludzi jedna osoba będzie próbowała odnieść sukces w życiu." Siddhaye, siddhi. To jest siddhi, jak pokonać narodziny, śmierć, starość i choroby. manuṣyāṇāṁ sahasreṣu kaścid yatati siddhaye. Współczesny cywilizowany człowiek jest tak tępy, że nie wie, czym jest siddhi. Sądzą, że "Jeśli zarobię trochę pieniędzy, znajdę dom i samochód, to jest siddhi." To nie jest siddhi. Po paru latach możesz zdobyć ładny dom, samochód, rodzinę. Ale w każdej chwili ta sytuacja może się skończyć i musisz przyjąć kolejne ciało. Nie wiesz tego. Ani was to nie obchodzi. Ludzie stali się tak tępi, choć są bardzo dumni z edukacji i postępu cywilizacji. Lecz my protestujemy. Protestujemy. Ja nie protestuję. Kṛṣṇa protestuje.
- na māṁ duṣkṛtino mūḍhāḥ
- prapadyante narādhamāḥ
- māyayāpahṛta-jñānā
- āsuraṁ bhāvam āśritāḥ
- (BG 7.15)
Ci dranie, najniżsi z ludzi, zawsze zajęci grzeszeniem, takie osoby nie podejmują świadomości Kṛṣṇy. "Nie. Jest tylu wykształconych profesorów, doktorów." Kṛṣṇa mówi, māyayāpahṛta-jñānāḥ. "Z pozoru wyglądają na wykształconych, ale ich prawdziwa wiedza jest okryta przez māyę." Āsuraṁ bhāvam āśritāḥ. Ta ateistyczna cywilizacja jest bardzo niebezpieczna. Z tego powodu ludzie cierpią. Ale nie są zbyt poważni. Dlatego zostali nazwani przez Kṛṣṇę mūḍhāḥ, draniami. Na māṁ duṣkṛtino mūḍhāḥ. Próbujemy zachęcić mūḍha, cywilizację mūḍha, do podjęcia życia duchowego. To jest nasza pokorna próba. Lecz już zostało to powiedziane, manuṣyāṇāṁ sahasreṣu: (BG 7.3) "Z milionów takich ludzi, jedna będzie zainteresowana." Manuṣyāṇāṁ sahasreṣu kaścid yatati siddhaye. Ale to nie znaczy, że my damy sobie spokój. Tak jak za szkolnych lat, Asutosh Mukherjee otworzył wyższy kierunek studiów na uniwersytecie. Było tam może dwóch studentów, ale wykłady się odbywały za cenę tysięcy rupii. Nie zważano na to, że jest tylko dwóch studentów. Podobnie ten ruch świadomości Kṛṣṇy musi trwać. Nie ma znaczenia, czy niemądrzy ludzie go rozumieją lub przychodzą do niego. Musimy przeprowadzić swoją propagandę. Dziękuję wam bardzo.