PL/Prabhupada 0210 - Cała bhakti-marga zależy od łaski Pana
Lecture on SB 1.15.30 -- Los Angeles, December 8, 1973
Zatem jeżeli chcemy zrozumieć Bhagavad-Gitę, to musimy próbować w taki sam sposób jak Arjuna lub ktoś, kto studiował ją od bona fide mistrza duchowego. To się nazywa "system paramparâ". Załóżmy, że ja usłyszałem coś od mojego mistrza duchowego: zatem przekaże to wam w niezmienionej wersji. Tak więc to jest "system paramparā". W taki sposób ujawniane są słowa mistrza duchowego. Ale nawet jeżeli będziecie czytać książki, nie zrozumiecie ich o ile ja wam ich nie objaśnię. To się nazywa "system paramparā". Nie można się zbliżyć do wyższego rangą guru pomijając kolejnych po drodze. Tak jak nasz kult Caitanyi Mahāprabhu; nie można tego zrozumieć bezpośrednio. To nie jest możliwe. Można go zrozumieć poprzez Gosvāmīch. Dlatego w Caitanya-caritāmrta i na końcu każdego jej rozdziału, autor mówi: rūpa-ragunātha-padre... Co to jest? Krsnadāsa.
Rūpa-ragunātha-pade sada yāra āśa caitanya-caritāmrta kahe krsna-dāsa
Taki jest ten proces. On nie mówi, że "ja zrozumiałem Pana Caitanyę Mahāprabhu bezpośrednio." Nie. To nie jest zrozumienie. To jest głupota. Nie można zrozumieć kim jest Caitanya Mahāprabhu. Dlatego on ciągle powtarza: "rūpa-ragunātha-pade sada yāra āśa caitanya-caritāmrta kahe krsna-dāsa." "Ja jestem Krsna dāsa, Kavirāja, który jest zawsze podporządkowany Gosvāmim." To jest system paramparā. Podobnie, Narottama dāsa Thākura mówi także: "ei chay gosāi jār tār mui dās" "Jestem sługą takiej osoby, która zaakceptowała Gosvāmīch jako autorytet." "Nie będę sługą nikogo, kto nie podażą ich ścieżką." Dlatego wypowiadamy lub ofiarowujemy naszą modlitwę do mistrza duchowego, "rūpānuga-varāya te, rūpānuga-varāya te"; ponieważ on podąża za Rūpą Gosvāmim, dlatego my akceptujemy mistrza duchowego. Nie, że ktoś ma się wywyższać ponad Rūpę Gosvāmīego lub...Nie. "Tāndera carana-sebi-bhakta-sane vās". To jest system paramparā.
I tutaj pojawia się to samo: Arjuna, który słuchał bezpośrednio od Kṛṣṇy. Czasami niektórzy twierdzą-to jest draństwo-że "Arjuna słuchał bezpośrednio od Kṛṣṇy, a my nie możemy, zatem jak mamy zrozumieć?" Ale to nie jest kwestia bezpośredniej obecności. Myślimy tak, ponieważ nie mamy pojęcia o wiedzy absolutnej. Słowa Kṛṣṇy, Bhagavad-gītā, nie różnią się od Kṛṣṇy. Bhagavad-gītā nie jest różna od Kṛṣṇy. Kiedy czytacie Bhagavad-gītę, słuchacie bezpośrednio od Kṛṣṇy, ponieważ Kṛṣṇa nie jest od niej różny. Kṛṣṇa jest absolutny. Kṛṣṇa: imię Kṛṣṇy, forma Kṛṣṇy, cechy Kṛṣṇy, instrukcje Kṛṣṇy, wszystko dotyczące Kṛṣṇy, to wszystko jest Kṛṣṇą. To wszystko jest Kṛṣṇą. To trzeba zrozumieć. To nie jest różne od Kṛṣṇy. Dlatego postać Kṛṣṇy tutaj, jest Kṛṣṇą. To nie jest posąg. "To marmurowa figurka". Nie. On jest Kṛṣṇą. Kṛṣṇa pojawił się tak przed wami, ponieważ inaczej nie możecie Go zobaczyć. Możecie zobaczyć kamień lub drewno; dlatego On pojawił się w takiej formie. Myślicie, że to jest kamień i drewno, ale On nie jest kamieniem lub drewnem; On jest Kṛṣṇą. To się nazywa Prawda Absolutna. Podobnie, słowa Kṛṣṇy także nie są różne od Niego. Słowa Kṛṣṇy, które znajdują się w Bhagavad-gīcie, są Kṛṣṇą.
To tak jak ten brāhmin z południa Indii. Kiedy otwierał swoją...Był analfabetą, nie potrafił czytać Bhagavad-gīty. Ale jego Guru Mahārāja powiedział, że "powinieneś codziennie czytać 18 rozdziałów Bhagavad-gīty". Zatem był zakłopotany, że "jestem analfabetą, nie potrafię... Dobrze, wezmę..., tę Bhagavad-gītę". I to było w świątyni Rānganatha. Wziął Bhagavad-gītę i zaczął... Nie umiał czytać. Zatem ci, którzy go znali, zaczęli żartować: "Zatem, brāhminie, jak ci idzie czytanie Bhagavad-gīty?" Nie odpowiedział, gdyż wiedział, że "oni żartują, bo ja nie wiem, jestem niepiśmienny.." Ale kiedy Caitanya Mahāprabhu przybył, był także zdziwiony: "Brāhminie, czytasz Bhagavad-gītę?" Odparł: "Panie, jestem analfabetą. Nie potrafię czytać. To niemożliwe." "Ale mój mistrz duchowy polecił mi czytać. Cóż mam zrobić? Wziąłem tę książkę." To jest nieugięty uczeń. Jest niepiśmienny. Nie potrafi czytać. To niemożliwe dla niego. Ale jego Guru Mahārāja polecił: "Musisz czytać Bhagavad-gītę codziennie, osiemnaście rozdziałów". Zatem to nazywa się vyavasāyâtmikā buddhih. Mogę się zupełnie nie nadawać. Ale to nie ma znaczenia. Ale jeśli spróbuję podążać za słowami mistrza duchowego, to nabędę kompetencji.
Taki jest sekret. "Yasya deve parā bhaktir yathā deve tathā gurau" (ŚU 6.23). Jeśli ktoś ma silną wiarę w Najwyższą Osobę Boga i równie mocną w guru, "yathā deve tathā gurau", wtedy pisma objawione się zamanifestują. I to nie jest kwestia wykształcenia czy tytułów naukowych. To jest wiara w Kṛṣṇę i guru. Dlatego Caitanya-caritāmrta mówi: "guru-krsna-krpāya pāya bhakti-latā-bīja" (CC Madhya 19.151). Nigdy nie mówi, że poprzez edukację czy tytuły naukowe. Caitanya Mahāprabhu mówi "guru-krsna-krpāya", poprzez łaskę guru, poprzez łaskę Kṛṣṇy. To zależy od łaski. To nie jest kwestia uczoności, przepychu lub bogactwa. Nie. Cała bhakti-mārga opiera się na łasce Pana. Zatem powinniśmy ubiegać się o tę łaskę. Athāpi te deva padāmbuja-dvaya-prasāda-leśānugrhīta eva hi, jānāti tattvam...(SB 10.14.29). Prasāda-leśa, "leśa" znaczy "odrobina". Ktoś, kto otrzymał odrobinę łaski Najwyższego, ten może zrozumieć. Inni, "na cānya eko 'pi ciram vicinvan". Inni mogą kontynuować umysłową spekulację przez miliony lat. To niemożliwe do zrozumienia. Zatem dlatego prezentujemy Bhagavad-gītę Taką Jaka Jest, i prezentujemy ją taką, jaka była zrozumiana przez Arjunę. Nie udajemy się do doktora Radhakryszny, tego uczonego, tamtego uczonego, tego drania, tamtego... Nie. Nie idziemy. To nie jest nasze zajęcie. My mamy paramparā.