PL/Prabhupada 0592 - Powinieneś dojść do etapu myślenia o Krysznie. To jest doskonałość
Lecture on BG 2.20 -- Hyderabad, November 25, 1972
Prabhupāda: A więc to wymaga praktyki. Powinieneś dojść do etapu myślenia o Kṛṣṇie. To jest doskonałość. A jeśli staniesz się zaaferowany tak wieloma rzeczami, wtedy istnieje ryzyko zostania kotem, psem, jeleniem lub półbogiem, cokolwiek.
Hindus: Mahārāja, dlaczego ty ...?
Prabhupāda: Yaṁ yaṁ vāpi smaran loke tyajaty ante kalevaram (BG 8.6). Twoje, w chwili śmierci, czegokolwiek pragniesz, otrzymasz następne ciało. Takie jest prawo natury. (przerwa) ... był w Rosji, w Moskwie, jest tam wielu młodych mężczyzn, bardzo zależy im na zaakceptowaniu tego ruchu świadomości Kṛṣṇy. I niektórzy z nich zostali przeze mnie inicjowani. I kontynuują. Tak jak ci chłopcy. Więc to... Z dotychczasowego doświadczenia mogę powiedzieć, że wszędzie gdzie pójdę, ludzie są tacy sami. W sztuczny sposób zostali oznaczeni jako komuniści czy to i tamto. (przerwa) ... ludzie, wszyscy są tacy sami. Gdy tylko mówimy o świadomości Kṛṣṇy, natychmiast reagują. Takie jest moje doświadczenie. Właściwie to jest fakt. W Caitanya-caritāmṛicie jest powiedziane, nitya-siddha kṛṣṇa-prema sādhya kabhu naya, śravaṇādi-śuddha-citte karaye udaya (CC Madhya 22.107). Świadomość Kṛṣṇy jest obecna w każdym sercu. Jest uśpiona. Ale jest zanieczyszczona i przykryta zanieszczyczeniami. Zatem śravaṇādi, śuddha-citte. Oznacza to, że słuchasz ... Tak jak ci chłopcy, ci amerykańscy i europejscy chłopcy, przyszli przede wszystkim, aby ode mnie słuchać. Poprzez to słuchanie teraz budzi się ich świadomość Kṛṣṇy i oni poważnie potraktowali oddanie dla Kṛṣṇy (przerwa) Każdy ma wewnątrz świadomość Kṛṣṇy. Nasz proces, ruch saṅkīrtana, ma rozbudzić tę świadomość. To wszystko. Tak jak ktoś śpi. Aby go obudzić: "Wstań, wstań!" Uttiṣṭhata jāgrata prāpya varān nibodhata. Więc to jest nasz proces. To nie tak, że sztucznie sprawiamy, że ktoś staje się świadomy Kṛṣṇy. Świadomość Kṛṣṇy już istnieje. To jest przywilej każdej żywej istoty. Kṛṣṇa mówi: mamaivāṁśo jīva-bhūtaḥ (BG 15.7). Podobnie jak ojciec i syn. Nie ma między nimi separacji. Ale czasami zdarza się, że syn zostaje pozbawiony domu, przez przypadek lub od dzieciństwa. Zapomina, kto jest jego ojcem. To inna sprawa. Ale więź między ojcem a synem nigdy nie jest zerwana.