PL/Prabhupada 0843 - Od początku życia są w błędzie. Myślą, że ich istnienie opiera się o to ciało
761215 - Lecture BG 16.07 - Hyderabad
Więc te asuric społeczeństwo nie wie, jakie będzie ich przeznaczenie. Mówią, że to dla własnego dobra, ale ci dranie, nie wiedzą, czym jest własne dobro, ponieważ od samego początku życia są w błędzie. Myślą, że ich istnienie opiera się o to ciało. Więc jak mieli by wiedzieć co jest w ich własnym interesie? Podstawowa zasada jest błędna. Dehātma-buddhi. Psy, koty, myślą, że "jestem tym ciałem". To samo myślenie, asura. Nie wiedzą, ani nie próbują zrozumieć. Dehino 'smin yathā dehe (BG 2.13). Wewnątrz tego ciała znajduje się dusza. Nie mogą zrozumieć. Dlatego ich własne dobro jest pomylone. Prawdziwe dobro własne polega na tym, że "Jestem duszą, jestem synem Boga. Mój ojciec jest bardzo, bardzo bogaty, bogaty. Porzuciłem związek z ojcem i dlatego cierpię". W przeciwnym razie nie ma mowy o cierpieniu. Mamy doświadczenie. Syn bardzo bogatego mężczyzny, dlaczego miałby cierpieć? Więc tutaj Kṛṣṇa mówi, haṁ bīja-pradaḥ pitā (BG 14.4): "Jestem ojcem dającym nasienie wszystkich żywych istot". Wtedy ... Bóg oznacza ṣaḍ-aiśvarya-pūrṇaḥ (CC Ādi 2.5), sześć rodzajów bogactw. Jest kompletny. On jest właścicielem wszystkiego, bhoktāraṁ yajña-tapasāṁ sarva-loka-maheśvaram (BG 5.29). Więc jeśli jestem synem osoby, która jest właścicielem wszystkiego, to gdzie jest pytanie o cierpienie? Tak więc podstawowa zasada własnego dobra jest stracona.
Tak więc ten ruch świadomości Kṛṣṇy ma ożywić ich świadomość że "nie jesteście tym ciałem, jesteście duszą. Jesteście nieodłączną częścią Boga. Dlaczego powinieneś cierpieć? Więc kultywujcie świadomość Kṛṣṇy i po prostu poprzez kultywacje świadomości Kṛṣṇy wrócisz do domu, z powrotem do Boga, a wtedy będziesz szczęśliwy." Kṛṣṇa to potwierdza. Duḥkhālayam aśāśvatam, nāpnuvanti mahātmānaḥ saṁsiddhiṁ paramāṁ gatāḥ, mām upetya (BG 8.15): "Jeśli ktoś przychodzi do Mnie," mām upetya, "nigdy nie powraca ponownie do tego materialnego świata, który jest duḥkhālayam aśāśvatam (BG 8.15)." To miejsce jest miejscem cierpienia. Ponieważ nie znają własnego dobra, to miejsce cierpienia akceptują jako miejsce przyjemności. Ale w rzeczywistości jest to miejsce cierpienia.
Dlaczego okrywasz to ciało? Ciało jest przyczyną cierpienia, a w kontakcie z atmosferą czuję zimno. Dlatego muszę się okrywać. Jest to środek złagodzenia cierpienia. To położenie jest cierpieniem, ale w jakiś sposób staramy się złagodzić cierpienie. Podobnie również w sezonie letnim cierpienie istnieje. W tym czasie nie chcemy tego okrycia; chcemy elektrycznych wiatraków. Zawsze więc jest cierpienie. Albo w sezonie letnim, albo w zimie, cierpienie musi tam być. Ale do nas nie przychodzi to zrozumienie. Wynika to z naszej asuric svabhāva. Więc nie kwestionujemy. W sezonie letnim i zimowym ... W sezonie letnim lubimy coś zimnego, a w sezonie zimowym chcemy czegoś, co jest ciepłe. Są dwie rzeczy. Czasami ciepło to cierpienie; czasami chłód to również cierpienie. Więc gdzie jest przyjemność? Po prostu tęsknimy za tym "W tym czasie, gdyby było ciepło ..." Ale ciepło to też cierpienie. Dlatego Kṛṣṇa mówi: "Nie przejmuj się tym cierpieniem. Myślisz o lecie jako coś bardzo przyjemnego. To sama rzecz w sezonie zimowym nie będzie przyjemna. Więc przyjdzie i odejdzie. Nie przejmuj się tak zwanym cierpieniem i przyjemnością. Wykonuj swój obowiązek, świadomość Kṛṣṇy."