TR/Prabhupada 0798 - Sen Dansçı Kızsın. Şimdi Dans Etmek Zorundasın. Utanamazsın
Lecture on BG 2.36-37 -- London, September 4, 1973
Arjuna'nın durumu çok tutarsızdı. Bengali bir atasözü vardır, nachte bose guṇṭhana. Bir kız çok ünlü bir dansçı kızdır. Dolayısıyla sistem bizim de tanıttığımız gibi, kızların ve hanımların duvakları var. Guṇṭhana, Hint dilinde guṇṭhana denir. Dolayısıyla dansçı bir kız, sahnedeyken akrabalarının bir çocuğunun ziyaretçi olarak orada olduğunu gördü. Böylece duvağını çekmeye başladı. Yani buna gerek yoktur. Sen dansçı bir kızsın. Şimdi dans etmek zorundasın. Utangaç olamazsın. Özgürce dans etmelisin. Bizim vazifemiz bu. Dolayısıyla Arjuna... Hergelenin biri bir adam öldürmüş, Bhagavad-gītā'da belirtiliyor diye öldürmek günah değildir diye mantık yürütüyor. Evet. Görünen o ki, hergeleye öyle görünüyor, Kṛṣṇa Arjuna'yı savaşması için cesaretlendiriyor. Ve O günah olmadığını söyler. Ama hergele Onun hangi koşullar altında tavsiyed bulunduğunu görmüyor. Sva-dharmam api cāvekṣya. Sva-dharma, ilke şu... Bir kṣatriyanın görevi öldürmek için savaşmaktır. Savaştaysanız, sempatik olursunuz, o zaman aynı örnek: dans eden kız sahnedeyken utanrsa, böyledir. Neden utansın ki? Özgürce dans etmelidir. Bu takdir görecektir. Öyleyse savaş meydanında merhametli olamazsınız. Buna gerek yoktur. Bir çok şekilde. Ahiṁsā ārjava, bunlar iyi niteliklerdir. On üçüncü bölümde Kṛṣṇa ahiṁsāyı, şiddetsizliği açıklamıştı. Şiddetsizlik genellikle kabul görür. Ve aslında Arjuna şiddete karşıydı. Bir korkak değildi, bir ödlek olduğu için savaşmayı reddediyor değildi. Hayır. Bir Vaiṣṇava olarak, doğal olarak şiddete karşıydı. Kimseyi, özellikle de kendi aile üyelerini öldürmekten hoşlanmaz. Biraz merhamet gösteriyordu. Bir korkak değildi.
Kṛṣṇa Arjuna'yı görevini incelemesi için cesaretlendiriyor, teşvik ediyor. Görevden sapamazsınız. Asıl mesele bu. Savaş olduğu zaman, muntazam bir şekilde savaşır ve düşmanları öldürürsünüz. Sizin övgünüz budur. Düşmanlarla savaşırken, "Nasıl öldüreceğim?" diye merhamet gösterirseniz, bu ödlekliktir. Bu nedenle Kṛṣṇa burada şöyle sonuçlandırıyor: hato vā prāpsyasi svargaṁ jitvā vā bhokṣyase mahīm. İki alternatif vardır. Bir savaşçı için, bir kṣatriya için, savaşta savaşmak, ya zafer kazanmak ya da ölmek. Ortası yoktur. Yapabildiğiniz son noktaya kadar savaş, o zaman galip ol. Ya da öl. Kesinti yok. Tüm bu savaş bunun içindir. Vedik kültüre göre kṣatriyalar... Brāhmaṇalar değil. Brāhmaṇalar savaşmaya ve öldürürmeye teşvik edilmez. Her zaman şiddetsiz kalmalıdırlar. Şİddete ihtiyaç olsa bile, bir brāhmaṇa şahsen öldürmeyecektir. Konuyu kṣatriyaya, kraliyet düzenine sunacaktır.