MR/Prabhupada 1067 - आपण भगवद गीता काहीच न वगळता , अर्थ न काढता स्वीकार केला पाहिजे: Difference between revisions

Revision as of 15:49, 9 December 2017

मागील पृष्ठ - व्हिडिओ 1066

पुढील पृष्ठ - व्हिडिओ 1068

660219-20 - Lecture BG Introduction - New York

आपण भगवद्गीतेचा स्वीकार केला पाहिजे, कोणत्याही टिप्पणीवर टिप्पणी न करता, कट न करता ही सुविधा पूर्णत्वास समजून घेण्यास लहान जीवांकरिता उपलब्ध आहे. आणि सर्व प्रकारचे अपुरेपणाचा अनुभव पूर्ण बुद्धीच्या ज्ञानाच्या अपूर्णतेमुळे आहे. म्हणून भगवद गीतांना वैदिक ज्ञान पूर्ण ज्ञान आहे.

सारा वैदिक ज्ञान अघुत आहे (अच्युत). आम्ही वैदिक ज्ञान विसंगत कसे मानतो याची वेगवेगळी उदाहरणे आहेत. उदाहरणार्थ, जेथे हिंदूंचा संबंध आहे, आणि ते या ज्ञानाचा पूर्ण आणि अफाट विचार कसा करतात, हे एक तुच्छ उदाहरण आहे. जसे शेण सारखे. गायचे गोठे गुंटे आहेत. स्मरणशक्ती किंवा वैदिक क्रमानुसार, जर एखाद्या प्राण्याचे स्टूलला स्पर्श करतात, तर तिला शुद्ध होण्यासाठी स्नान करावा लागतो. पण वैदिक ग्रंथांमध्ये शेण पवित्र मानले जाते. त्याऐवजी शेणांच्या स्पर्शाने अशुद्ध ठिकाणे किंवा अशुद्ध गोष्टी शुद्ध केल्या जातात. आता जर एखाद्याने असा युक्तिवाद केला की प्राणी एका ठिकाणी भ्रष्ट झाले असल्याचे सांगितले जाते, आणि काही बाबतीत असे म्हटले जाते की शेण हे शुद्ध आहे, म्हणून ते विरोधाभासी आहे. परंतु खरे पाहता, हे परस्परविरोधी वाटू शकते, पण कारण ते वैदिक क्रम आहे, म्हणून ते आमच्यासाठी वैध आहे. आणि या मान्यतामुळे आम्ही कोणतीही चूक करीत नाही. आता ते आधुनिक विज्ञानाने सिद्ध केले आहे, डॉ. लाल मोहन गोसाळ, त्यांनी शेणचे लक्षपूर्वक विश्लेषण केले आहे आणि ते आढळले आहे सर्व जीवाणुनाशक गुणधर्म गाईच्या शेणामध्ये आढळतात. त्याचप्रमाणे, कुतूहलाने त्यांनी गंगाच्या पाण्याचं विश्लेषण केलं. तर माझ्या कल्पना म्हणजे वैदिक ज्ञान पूर्ण आहे कारण हे सर्व शंका आणि युक्त्यांपेक्षा वेगळे आहे तर, आणि भगवद्गीते हे सर्व वैदिक ज्ञानाचा सार आहे.

म्हणून वैदिक ज्ञान अचल आहे. हे परंपरा चालत आहे म्हणून, वैदिक ज्ञान संशोधन विषय नाही. आमचे संशोधन अपूर्ण आहे, कारण आपण अपरिपूर्ण भावनांना शोधतो. म्हणूनच, आमच्या संशोधनाच्या कार्याचा परिणाम देखील अपूर्ण आहे. ते पूर्ण होऊ शकत नाही. आम्ही पूर्ण ज्ञान स्वीकार करणे आवश्यक आहे परंपरेतून पूर्ण ज्ञान येत आहे, जसे भगवद्गीतेमध्ये सांगितले आहे, फक्त आम्ही सुरु केले आहे,

एवं परम्परा-प्राप्तम् इमम् राजर्षयो विदु: (भ गी ४।२)

परंपरेतून, ज्याला अंतिम गुरु, ईश्वराने सुरुवात केली आहे त्यास आपल्याला ज्ञानाचा उचित स्त्रोत घ्यावा लागेल. म्हणून भगवद्गीते देव स्वत: असे म्हणतात. आणि अर्जुन, माझे म्हणणे आहे, भगवद्गीता पाठ वाचणारा शिष्य तो संपूर्ण कथा म्हणून ते स्वीकारले, कोणत्याही कापणी न करता त्यास परवानगीही मिळत नाही, आपण भगवत-गीताच्या काही भागास स्वीकारून दुसर्या भागाचा त्याग केला पाहिजे. त्या स्वीकारले नाही. आपण भगवद्गीतेचा अर्थ न करता, कोणत्याही कटाशिवाय स्वीकारणे आवश्यक आहे. आणि प्रकरणात आमच्या स्वत: च्या लहरी सहभाग न करता, कारण ते सर्वात परिपूर्ण वैदिक ज्ञान म्हणून घेतले पाहिजे. वैदिक ज्ञान परकीय सौंदर्यापासून प्राप्त झाले कारण पहिल्यांदा प्रभु स्वतःच बोलले होते. प्रभूने बोललेले शब्द म्हणजे अपौरुषेय किंवा चार दोषांसह असलेली भाषा व्यक्तीने जे सांगितले ते वेगळे आहे. सांसारिक माणसाचे चार दोष आहेत -

(१) तो चूक करतो, आणि २) तो भ्रमित होतो  ३) तो इतरांना फसवण्याचा प्रयत्न करतो, ३) आणि ४) अपूर्ण इंदियांमुळे तो  मर्यादित आहे.

या चार दोषांमुळे मनुष्य सर्वव्यापी ज्ञानाबद्दल पूर्ण माहिती देऊ शकत नाही. वेदांसारख्या नाहीत. प्रथम निर्माण करणारा प्राणी, ब्रह्माच्या हृदयात वैदिक ज्ञान दिले गेले. आणि ब्रह्मा यांनी आपल्या मुलांना आणि शिष्यांना त्याच स्वरूपात दिले ज्या मार्गाने त्यांनी देवाला प्राप्त केले