NL/Prabhupada 0427 - De ziel is verschillend van het grofstoffelijk en fijnstoffelijk lichaam: Difference between revisions

Latest revision as of 15:54, 29 January 2021

Vorige Pagina - Video 0426

Volgende Pagina - Video 0428

Lecture on BG 2.11 -- Edinburgh, July 16, 1972

Volgens het Vedische systeem zijn er vier mensenklassen in de samenleving. Cātur-varṇyaṁ mayā sṛṣṭaṁ guṇa-karma-vibhāgaśaḥ (BG 4.13). De menselijke samenleving moet in vier mensenklassen onderverdeeld worden. Net zoals er in ons lichaam vier verschillende afdelingen zijn: de hersen afdeling, de hand afdeling, de buik afdeling en de been afdeling. Je hebt deze allemaal nodig. Als het lichaam onderhouden moet worden dan moet je je hoofd, je armen, je buik en benen goed onderhouden. De samenwerking. Jullie hebben vaak gehoord over het kastensysteem van India: brāhmaṇa, kṣatriya, vaiśya, śūdra. Dit is niet kunstmatig. Het is natuurlijk. In elke samenleving waar je gaat, niet alleen in India, in elk ander land zijn deze vier klassen van mensen. Intelligente klasse van mensen, administratieve klasse van mensen, productieve klasse van mensen en arbeiders klasse van mensen. Het heeft verschillende namen, maar er moet zo'n verdeling zijn. Zoals ik zei, er zijn afdelingen in mijn eigen lichaam - de hersen afdeling, de arm afdeling, de buik afdeling en de been afdeling. Dus alle koningen behoren tot de arm afdeling voor de bescherming van het volk. Dus voorheen, de kṣatriya's ... Kṣatriya betekent degene die de burgers beschermt tegen schade van andere vijanden. Dat heet kṣatriya. Dus ons punt is dat Kṛṣṇa aan Arjuna vertelt dat: "Waarom wijk je van je plicht af? Denk je dat je broer of je oom of je opa aan de andere kant dood zullen zijn na het vechten? Nee, zo is het niet." Het punt is dat Kṛṣṇa Arjuna wilde leren dat dit lichaam verschillend is van de persoon. Net zoals ieder van ons verschillend zijn van onze shirt en jas. Vergelijkbaar zijn wij, de levende wezens, de ziel, verschillend van het grofstoffelijk en fijnstoffelijk lichaam. Dat is de filosofie van de Bhagavad-gītā. Mensen begrijpen het niet. In het algemeen denken de mensen dat ze dit lichaam zijn. Dat is veroordeeld in de śāstra's.

yasyātma-buddhiḥ kuṇape tri-dhātuke

sva-dhīḥ kalatrādiṣu bhauma ijya-dhīḥ

yat-tīrtha-buddhiḥ salile na karhicij

janeṣv abhijñeṣu sa eva go-kharaḥ

(SB 10.84.13)

Go betekent koe en khara betekent ezel. Iedereen die in de lichamelijke levensovertuiging is, yasyātma-buddhiḥ kuṇape tri-dhātuke ... De lichamelijke levensovertuiging is bedoeld voor de dieren. De hond weet niet dat hij dit lichaam niet is, hij is een pure ziel. Maar een mens, als hij opgeleid is, kan begrijpen dat hij niet dit lichaam is, hij is verschillend van dit lichaam. Hoe kan hij begrijpen dat we verschillend zijn van dit lichaam? Dat is ook een heel eenvoudige methode. Hier zie je dat in de Bhagavad-gītā wordt gezegd:

dehino 'smin yathā dehe

kaumāraṁ yauvanaṁ jarā

tathā dehāntara-prāptir

dhīras tatra na muhyati

(BG 2.13)

Dehinaḥ ... Asmin dehe, in dit lichaam, zoals de ziel er is, dehī ... Dehī betekent de bezitter van dit lichaam. Ik ben niet dit lichaam. Als je mij vraagt: "Wat ..." Net zoals we soms een kind vragen: "Wat is dit?" Hij zal zeggen: "Dat is mijn hoofd." Net zo als je het mij vraagt ook, iedereen: "Wat is dit?" Iedereen zal zeggen: "Het is mijn hoofd." Niemand zal zeggen: "Ik hoofd." Dus als je nauwkeurig alle delen van het lichaam analyseert dan zal je zeggen: "Het is mijn hoofd, mijn hand, mijn vinger, mijn been," maar waar is "ik"? "Mijn" wordt gezegd als er een "ik" is. Maar we hebben geen informatie over de "ik." We hebben alleen maar informatie van "mijn." Dat heet onwetendheid. Dus de hele wereld heeft de opvatting dat het lichaam het zelf is. We kunnen een ander voorbeeld geven. Als een van je familieleden, stel dat mijn vader is overleden. Nu huil ik: "Oh, mijn vader is weg. Mijn vader is weg." Maar als iemand zegt: "Waarom zeg je dat je vader weg is? Hij ligt hier. Waarom huil je?" "Nee, nee, nee, dat is zijn lichaam. Dat is zijn lichaam. Mijn vader is weg." Daarom, met onze huidige bevindingen zie ik jouw lichaam, jij ziet mijn lichaam, niemand ziet de werkelijke persoon. Na de dood voelt hij aan: "Oh, het is niet mijn vader, het is het lichaam van mijn vader." Zie je? Dus na de dood worden we intelligent. En tijdens het leven zijn we in onwetendheid. Dit is de moderne beschaving. Tijdens het leven ... Net zoals mensen een verzekering hebben om wat geld te krijgen. Dus dat geld krijg je na de dood, niet tijdens het leven. Soms ook tijdens het leven. Dus mijn punt is dat zolang we leven zijn we in onwetendheid. We weten niet: "Wat is mijn vader, wat is mijn broer, wat ben ik." Maar iedereen is in de veronderstelling: "Dit lichaam is mijn vader, dit lichaam is mijn kind, dit lichaam is mijn vrouw." Dit heet onwetendheid. Als je de hele wereld bestudeerd, tijdens het leven zal iedereen zeggen dat: "Ik ben Engelsman," "Ik ben Indiaas," "Ik ben hindoe," "Ik ben moslim." Maar als je hem vraagt: "Ben je echt zo?" Want dit lichaam is hindoe, moslim of christen omdat het lichaam toevallig gemaakt is in een samenleving van hindoe of moslim. Of het lichaam is geboren in een bepaald land, daarom zeggen we: "Ik ben Indiër," "Ik ben Europees," "Ik ben dit, ik ben dat." Maar wanneer het lichaam dood is, dan zeggen we: "Nee, nee, de persoon die in het lichaam was, die is verdwenen. Het is iets anders."

@@ Line 6: / Line 6: @@
 [[Category:NL-Quotes - in United Kingdom]]
 <!-- END CATEGORY LIST -->
+<!-- BEGIN NAVIGATION BAR -- DO NOT EDIT OR REMOVE -->
+{{1080 videos navigation - All Languages|Dutch|NL/Prabhupada 0426 - Iemand die wijs is treurt niet om het levende noch om het dode lichaam|0426|NL/Prabhupada 0428 - Het speciale voorrecht van de mens is om te begrijpen "wat ik ben"|0428}}
+<!-- END NAVIGATION BAR -->
 <!-- BEGIN ORIGINAL VANIQUOTES PAGE LINK-->
 <div class="center">
@@ Line 14: / Line 17: @@
 <!-- BEGIN VIDEO LINK -->
-{{youtube_right|otUB3kRec2Y|De ziel is verschillend van het grofstoffelijk en fijnstoffelijk lichaam<br/>- Prabhupāda 0427}}
+{{youtube_right|RYRLpP_cgOw|De ziel is verschillend van het grofstoffelijk en fijnstoffelijk lichaam<br/>- Prabhupāda 0427}}
 <!-- END VIDEO LINK -->
 <!-- BEGIN AUDIO LINK -->
-<mp3player>http://vaniquotes.org/w/images/720716BG.EDI_clip2.mp3</mp3player>
+<mp3player>https://s3.amazonaws.com/vanipedia/clip/720716BG.EDI_clip2.mp3</mp3player>
 <!-- END AUDIO LINK -->
@@ Line 25: / Line 28: @@
 <!-- END VANISOURCE LINK -->
 <!-- BEGIN TRANSLATED TEXT -->
-Volgens  het  Vedische  systeem,  zijn  er  vier  klassen  van  mensen  in  de  samenleving.  Cātur-varṇyaṁ  mayā  sṛṣṭaṁ  guṇa-karma-vibhāgaśaḥ  ([[Vanisource:BG 4.13|BG 4.13]]). De  menselijke  samenleving  moet  worden  onderverdeeld  in  vier  klassen  van  mensen.  Net  als  in  ons  lichaam,  zijn  er  vier  verschillende  afdelingen:  de  hersenen  afdeling,  de  hand  afdeling,  de  buik  afdeling,  en  de  been  afdeling.  U  hebt  al  deze  nodig.  Als  het  lichaam  gehandhaafd  moet  worden,  dan  moet  je  je  hoofd,  je  armen,  je  buik,  en  benen  goed  onderhouden.  De  samenwerking.  Je  hebt  vele  malen  gehoord  over  het  kastensysteem  van  India:  brāhmaṇa,  kṣatriya,  vaiśya,  śūdra.  Dit  is  niet  kunstmatig.  Het  is  natuurlijk.  In  elke  samenleving  ga  je,  niet  alleen  in  India,  in  elk  ander  land,  deze  vier  klassen  van  mensen  zijn  er.  Intelligente  klasse  van  mensen,  beheerder  klasse  van  mensen,  productieve  klasse  van  mensen  en  arbeiders  klasse  van  mensen.  Je  geeft  het  verschillende  namen,  maar  er  moet  een  dergelijke  divisie  zijn.  Zoals  ik  al  zei,  zijn  er  afdelingen  in  mijn  eigen  lichaam  -  de  hersenen  afdeling,  de  armen  afdeling,  de  buik  afdeling,  en  de  been  afdeling.  Dus  al  de  koningen,  ze  behoren  tot  de  gewapende  afdeling  voor  de  bescherming  van  het  volk.  Dus  voorheen,  de  kṣatriya's...  Kṣatriya  betekent  degene  die  bescherming  geeft  aan  de  burgers  tegen  schade  van  andere  vijanden.  Dat  heet  kṣatriya.
+Volgens het Vedische systeem zijn er vier mensenklassen in de samenleving. ''Cātur-varṇyaṁ mayā sṛṣṭaṁ guṇa-karma-vibhāgaśaḥ'' ([[NL/BG 4.13|BG 4.13]]). De menselijke samenleving moet in vier mensenklassen onderverdeeld worden. Net zoals er in ons lichaam vier verschillende afdelingen zijn: de hersen afdeling, de hand afdeling, de buik afdeling en de been afdeling. Je hebt deze allemaal nodig. Als het lichaam onderhouden moet worden dan moet je je hoofd, je armen, je buik en benen goed onderhouden. De samenwerking. Jullie hebben vaak gehoord over het kastensysteem van India: ''brāhmaṇa, kṣatriya, vaiśya, śūdra''. Dit is niet kunstmatig. Het is natuurlijk. In elke samenleving waar je gaat, niet alleen in India, in elk ander land zijn deze vier klassen van mensen. Intelligente klasse van mensen, administratieve klasse van mensen, productieve klasse van mensen en arbeiders klasse van mensen. Het heeft verschillende namen, maar er moet zo'n verdeling zijn. Zoals ik zei, er zijn afdelingen in mijn eigen lichaam - de hersen afdeling, de arm afdeling, de buik afdeling en de been afdeling. Dus alle koningen behoren tot de arm afdeling voor de bescherming van het volk. Dus voorheen, de ''kṣatriya's'' ... ''Kṣatriya'' betekent degene die de burgers beschermt tegen schade van andere vijanden. Dat heet ''kṣatriya''. Dus ons punt is dat Kṛṣṇa aan Arjuna vertelt dat: "Waarom wijk je van je plicht af? Denk je dat je broer of je oom of je opa aan de andere kant dood zullen zijn na het vechten? Nee, zo is het niet." Het punt is dat Kṛṣṇa Arjuna wilde leren dat dit lichaam verschillend is van de persoon. Net zoals ieder van ons verschillend zijn van onze shirt en jas. Vergelijkbaar zijn wij, de levende wezens, de ziel, verschillend van het grofstoffelijk en fijnstoffelijk lichaam. Dat is de filosofie van de Bhagavad-gītā. Mensen begrijpen het niet. In het algemeen denken de mensen dat ze dit lichaam zijn. Dat is veroordeeld in de ''śāstra's''.
-Dus  ons  punt  is  dat  Kṛṣṇa  informeert  Arjuna  dat  "Waarom  wijk  je  van  je  plicht  af?  Denk  je  dat  je  broer  of  je  oom  of  je  opa  aan  de  andere  kant,  dood  zullen  zijn  na  het  vechten?  Nee,  dat  is  niet  het  feit."  Het  punt  is  dat  Kṛṣṇa  Arjuna  wilde  leren  dat  dit  lichaam  verschillend  is  van  de  persoon.  Net  als  ieder  van  ons,  wij  zijn  verschillend  van  shirt  en  jas.  Op  dezelfde  manier,  wij  levende  wezens,  de  ziel  is  verschillend  van  het  grofstoffelijk  en  fijnstoffelijk  lichaam  Dat  is  de  filosofie  van  de  Bhagavad-gītā.  Mensen  begrijpen  het  niet.  In  het  algemeen,  mensen  denken  dat  ze  dit  lichaam  zijn.  Dat  is  veroordeeld  in  de  śāstras
+:''yasyātma-buddhiḥ kuṇape tri-dhātuke''
+:''sva-dhīḥ kalatrādiṣu bhauma ijya-dhīḥ''
-:yasyātma-buddhiḥ kuṇape tri-dhātuke
+:''yat-tīrtha-buddhiḥ salile na karhicij''
-:sva-dhīḥ kalatrādiṣu bhauma ijya-dhīḥ
+:''janeṣv abhijñeṣu sa eva go-kharaḥ''
-:yat-tīrtha-buddhiḥ salile na karhicij
-:janeṣv abhijñeṣu sa eva go-kharaḥ
 :([[Vanisource:SB 10.84.13|SB 10.84.13]])
-Go  betekent  koe,  en  khara  betekent  ezel.  Iedereen  die  op  het  lichamelijk  begrip  van  het  leven  is,  yasyātma-buddhiḥ  kuṇape  tri-dhātuke...  Het  lichamelijke  begrip  van  het  leven  is  bedoeld  voor  de  dieren.  De  hond  weet  niet  dat  hij  niet  dit  lichaam  is,  hij  is  een  pure  ziel.  Maar  een  mens,  als  hij  opgeleid  is,  kan  hij  begrijpen  dat  hij  niet  dit  lichaam  is,  hij  is  anders  dan  dit  lichaam.  Hoe  kan  hij  begrijpen  dat  we  anders  zijn  dan  dit  lichaam?  Dat  is  ook  een  sterk  vereenvoudigde  werkwijze.  Hier,  je  vindt  het  in  de  Bhagavad-gītā,  zo  wordt  gezegd,
+''Go'' betekent koe en ''khara'' betekent ezel. Iedereen die in de lichamelijke levensovertuiging is, ''yasyātma-buddhiḥ kuṇape tri-dhātuke'' ... De lichamelijke levensovertuiging is bedoeld voor de dieren. De hond weet niet dat hij dit lichaam niet is, hij is een pure ziel. Maar een mens, als hij opgeleid is, kan begrijpen dat hij niet dit lichaam is, hij is verschillend van dit lichaam. Hoe kan hij begrijpen dat we verschillend zijn van dit lichaam? Dat is ook een heel eenvoudige methode. Hier zie je dat in de Bhagavad-gītā wordt gezegd:
-:dehino 'smin yathā dehe
-:kaumāraṁ yauvanaṁ jarā
-:tathā dehāntara-prāptir
-:dhīras tatra na muhyati
-:([[Vanisource:BG 2.13|BG 2.13]])
+:''dehino 'smin yathā dehe''
+:''kaumāraṁ yauvanaṁ jarā''
+:''tathā dehāntara-prāptir''
+:''dhīras tatra na muhyati''
+:([[NL/BG 2.13|BG 2.13]])
-Dehinaḥ  ...  Asmin  dehe,  in  dit  lichaam,  want  er  is  ziel,  dehī...  Dehī  betekent  de  bezitter  van  dit  lichaam.  Ik  ben  niet  dit  lichaam.  Als  je  mij  vraagt:  "Wat  ..."  Net  zoals  we  soms  het  kind  vragen:  "Wat  is  dit?"  Hij  zal  zeggen:  "Het  is  mijn  hoofd."  Evenzo,  als  je  het  mij  vraagt  ook,  iedereen,  "Wat  is  dit?"  Iedereen  zal  zeggen:  "Het  is  mijn  hoofd."  Niemand  zal  zeggen:  "Ik  hoofd."  Dus  als  je  nauwkeurig  onderzoekend  alle  delen  van  het  lichaam  analyseert   zult  je  zeggen,  "Het  is  mijn  hoofd,  mijn  hand,  mijn  vinger,  mijn  been,"  maar  waar  is  'ik'?  "Mijn"  wordt  gesproken  als  er  "ik"  is.  Maar  we  hebben  geen  informatie  over  de  "ik."  We  hebben  alleen  maar  informatie  van  "mijn."  Dat  heet  onwetendheid.  Dus  de  hele  wereld  is  onder  deze  indruk  van  het  nemen  van  het  lichaam  als  het  zelf.  Een  ander  voorbeeld  kunnen  wij  je  geven.  Net  als  sommige  van  je  familieleden,  stel  dat  mijn  vader  is  overleden.  Nu  huil  ik,  "Oh,  mijn  vader  is  weg.  Mijn  vader  is  weg."  Maar  als  iemand  zegt:  "Waarom  zeg  je  dat  je  vader  is  verdwenen?  Hij  ligt  hier.  Waarom  huil  je?"  "Nee,  nee,  nee,  dat  is  zijn  lichaam.  Dat  is  zijn  lichaam.  Mijn  vader  is  weg."  Daarom  in  onze  huidige  berekening  zie  ik  je  lichaam,  je  ziet  mijn  lichaam,  niemand  ziet  de  werkelijke  persoon.  Na  de  dood,  voelt  hij  aan:  "Oh,  het  is  niet  mijn  vader,  het  is  het  lichaam  van  mijn  vader."  Zie  je?  Dus  worden  we  intelligent  na  de  dood.  En  terwijl  we  leven,  zijn  we  in  onwetendheid.  Dit  is  de  moderne  beschaving.  Terwijl  het  leven...  Net  zoals  mensen  een  verzekering  hebben  om  wat  geld  te  krijgen.  Dus  dat  geld  wordt  ontvangen  na  de  dood,  niet  tijdens  het  leven.  Soms  ook  tijdens  het  leven.  Dus  mijn  punt  is  dat  zo  lang  als  wij  leven,  zijn  we  in  onwetendheid.  We  weten  het  niet  "Wat  is  mijn  vader,  wat  is  mijn  broer,  wat   ben  ik."  Maar  iedereen  is  onder  de  indruk,  "Dit  lichaam  is  mijn  vader,  dit  lichaam  is  mijn  kind,  dit  lichaam  is  mijn  vrouw."  Dit  wordt  onwetendheid  genoemd.  Als  je  de  hele  wereld  bestudeerd,  gedurende  de  levenstijd  zal  iedereen  zeggen  dat  "Ik  ben  Engelsman,"  "Ik  ben  Indische,"  "Ik  ben  Hindoe,"  "Ik  ben  Moslim."  Maar  als  je  hem  vraagt,  "Ben  je  eigenlijk  zo?"  Omdat  dit  lichaam  Hindoe,  Moslim  of  Christen  is,  omdat  het  lichaam  per  ongeluk  wordt  geproduceerd,  in  een  samenleving  van  Hindoe,  Moslim,  of  het  lichaam  is  geboren  in  een  bepaald  land,  Daarom  zeggen  wij:  "Ik  ben  Indier:"  Ik  ben  Europees,  ""  Ik  ben  dit,  ""  Ik  ben  dat."  Maar  wanneer  het  lichaam  dood  is,  op  dat  moment  zeggen  we,  "Nee,  nee,  de  persoon  die  in  het  lichaam  was,  die  is  verdwenen.  Het  is  een  andere  zaak."
+''Dehinaḥ'' ... ''Asmin dehe'', in dit lichaam, zoals de ziel er is, ''dehī'' ... ''Dehī'' betekent de bezitter van dit lichaam. Ik ben niet dit lichaam. Als je mij vraagt: "Wat ..." Net zoals we soms een kind vragen: "Wat is dit?" Hij zal zeggen: "Dat is mijn hoofd." Net zo als je het mij vraagt ook, iedereen: "Wat is dit?" Iedereen zal zeggen: "Het is mijn hoofd." Niemand zal zeggen: "Ik hoofd." Dus als je nauwkeurig alle delen van het lichaam analyseert dan zal je zeggen: "Het is mijn hoofd, mijn hand, mijn vinger, mijn been," maar waar is "ik"? "Mijn" wordt gezegd als er een "ik" is. Maar we hebben geen informatie over de "ik." We hebben alleen maar informatie van "mijn." Dat heet onwetendheid. Dus de hele wereld heeft de opvatting dat het lichaam het zelf is. We kunnen een ander voorbeeld geven. Als een van je familieleden, stel dat mijn vader is overleden. Nu huil ik: "Oh, mijn vader is weg. Mijn vader is weg." Maar als iemand zegt: "Waarom zeg je dat je vader weg is? Hij ligt hier. Waarom huil je?" "Nee, nee, nee, dat is zijn lichaam. Dat is zijn lichaam. Mijn vader is weg." Daarom, met onze huidige bevindingen zie ik jouw lichaam, jij ziet mijn lichaam, niemand ziet de werkelijke persoon. Na de dood voelt hij aan: "Oh, het is niet mijn vader, het is het lichaam van mijn vader." Zie je? Dus na de dood worden we intelligent. En tijdens het leven zijn we in onwetendheid. Dit is de moderne beschaving. Tijdens het leven ... Net zoals mensen een verzekering hebben om wat geld te krijgen. Dus dat geld krijg je na de dood, niet tijdens het leven. Soms ook tijdens het leven. Dus mijn punt is dat zolang we leven zijn we in onwetendheid. We weten niet: "Wat is mijn vader, wat is mijn broer, wat ben ik." Maar iedereen is in de veronderstelling: "Dit lichaam is mijn vader, dit lichaam is mijn kind, dit lichaam is mijn vrouw." Dit heet onwetendheid. Als je de hele wereld bestudeerd, tijdens het leven zal iedereen zeggen dat: "Ik ben Engelsman," "Ik ben Indiaas," "Ik ben hindoe," "Ik ben moslim." Maar als je hem vraagt: "Ben je echt zo?" Want dit lichaam is hindoe, moslim of christen omdat het lichaam toevallig gemaakt is in een samenleving van hindoe of moslim. Of het lichaam is geboren in een bepaald land, daarom zeggen we: "Ik ben Indiër," "Ik ben Europees," "Ik ben dit, ik ben dat." Maar wanneer het lichaam dood is, dan zeggen we: "Nee, nee, de persoon die in het lichaam was, die is verdwenen. Het is iets anders."
 <!-- END TRANSLATED TEXT -->