MK/Prabhupada 0185 - Не треба да не вознемируваат тие етерични пречки: Difference between revisions

Latest revision as of 17:45, 1 October 2020

Претходна страна - Видео 0184

Следна страна - Видео 0186

Lecture on SB 3.26.35-36 -- Bombay, January 12, 1975

Немојте да бидете заглавени во системот. Системот е потребен, под услов да напредувате со реализациите за Севишниот. Но, ако едноставно го следите системот, но немате напредок, за спознание на Севишниот, тогаш, според Шримад Бхагаватам или според Ведите, тоа е волонтерска работа. Тоа е...Тоа нема никаква вредност. Затоа, Бхагаватата вели: „Тоа е првокласен религиски систем“. Не битно е дали го нарекувате, Хинду или Муслиманство или Христијанство или Будха. „Тоа е првокласна религија која ни помага за реализација на Adhokṣaja“. Adhokṣaja, друго име за Кришна. Adhokṣaja значи теми кои не можат да се разберат, само со ментална шпекулација или со емпириско знаење, вежбање и емпириско знаење. Тоа се нарекува Adhokṣaja. „Adhah-kṛtaṁ akṣajam jñānaṁ yatra“. Значи, adhok...Требаме да пристапиме на тој, Adhokṣaja. Има различни нивоа на знаење: pratyakṣa, parokṣa, aparokṣa, adhokṣaja, aprākṛta. Требаме да пристапиме на aprākṛta, трансцедентално, над материјалната природа. Adhokṣaja е скоро поблиско од нискиот степен на знаење, pratyakṣa, parokṣāparokṣa. Тие се на ниво kaniṣṭha-adhikāra. „Arcāyām eva haraye pūjāṁ yaḥ śraddhayehate na tad-bhakteṣu cānyeṣu sa bhaktaḥ prākṛtaḥ smṛtaḥ“ (ШБ 11.2.47) Значи, prākṛta нивото е pratyakṣa знаење, директна перцепција и знаење добиено од парампарата. Pratyakṣa, parokṣa, потоа aparokṣa, самоспознавање, а потоа adhokṣaja, aprākṛta. И, Свесноста за Кришна е aprākṛta знаење. Тоа е највисок степен на спознание на Кришна, aprākṛta знаење. Се додека сакаме да го достигнеме знаењето за adhokṣaja, тука се регулативните принципи. Мораме стриктно да ги следиме, регулативните принципи. А, aprākṛta знаењето е за Парамахамсите. Постои... Тоа се нарекува рага-бхакти. Овие нивоа, pratyakṣa, parokṣa, тие се нарекуваат viddhi-bhakti. Но, без viddhi-bhakti, не може да се дојде на ниво на rāga-bhakti, иако тоа е наша цел. Rāgānugā, rāga-bhakti се практикува, следејќи ги чекорите на бхактите во Вриндаван. Тоа се нарекува rāga-bhakti. Кришнините лични пратители. Не така, директно да постанеме Кришнин личен пратител, туку следејќи ги чекорите на Кришнините вечни пратители, можеме да дојдеме до степен на rāga-bhakti. Тоа се нарекува parā-bhakti. Тоа parā-bhakt се бара. „Brahma-bhūtaḥ prasannātmā na śocati na kāṅkṣati samaḥ sarveṣu bhūteṣu mad-bhaktiṁ labhate parām“ (БГ 18.54). Значи, ова Движење за свесност за Кришна, постепено напредува, до степен на rāga-bhakti или parā-bhakti. Тогаш животот е успешен. На тој начин, не треба да бидеме вознемирени од овие суптилни интеракции. Како што овде е наведено, mṛdutvaṁ kaṭhinatvaṁ ca śaityam uṣṇatvam eva ca. Ние сме вознемирени од овие работи. Претпоставете да лежиме на под. Тоа е kaṭhinatvam: Многу е тешко. Но, ако добивме перница или удобен душек, тоа е mṛdutvam. Слично, śītoṣṇa. Водата понекогаш ја чуствуваме, како многу ладна, а понекогаш како многу топла. Водата е иста, со промената во суптилниот аранжман, таа постанува поинаку условена, во друга положба. Поради допирот, кожата е извор на задоволство и болка. Кожата е сетило за допир. И, ако разбереме во потполност, дека: „Јас не сум ова тело“, тоа бара реализација, ātmānubhūti. Колку повеќе сме напредни во духовната свесност, се повеќе се втемелуваме во ātma-stha. Тоа се нарекува sthita-prajña. Тогаш нема да бидеме вознемирени. И би требале да вежбаме, да не бидеме вознемирени со овие суптилни трансформации, условни трансформации. Би требале. Затоа што, како духовни души, ahaṁ brahmāsmi. Не припаѓаме на овој материјален ангажман, но сме се навикнале на него и затоа со пракса мораме да дојдеме до духовен статус. И за време на практицирањето, неопходна е толеранција. Тоа се нарекува бхаџан, садхана или тапасја, строгост, понизност, толеранција. Тоа е она што ние не сме, но сме се на овој или оној начин, поистоветиле со материјалните работи и потребно е повторно да практицираме за да дојдеме на духовна платформа и таа толеранција се нарекува тапасја. Тоа е значењето на tapasya. Tapaḥ значи болка, доброволно прифаќање на некоја количина на болка.

@@ Line 7: / Line 7: @@
 [[Category:MK-Quotes - in India, Bombay]]
 <!-- END CATEGORY LIST -->
-<!-- BEGIN NAVIGATION BAR -- TO CHANGE TO YOUR OWN LANGUAGE BELOW SEE THE PARAMETERS OR VIDEO -->
+<!-- BEGIN NAVIGATION BAR -- DO NOT EDIT OR REMOVE -->
-{{1080 videos navigation - All Languages|French|FR/Prabhupada 0184 - Reportez votre attachement pour les sons matériels sur les sons spirituels|0184|FR/Prabhupada 0186 - Dieu est Dieu; tout comme de l’or est de l’or|0186}}
+{{1080 videos navigation - All Languages|Macedonian|MK/Prabhupada 0184 - Префрлете ја врзаноста за Материјален звук на Духовен звук|0184|MK/Prabhupada 0186 - Бог е Бог. Исто како што Златото е Злато|0186}}
 <!-- END NAVIGATION BAR -->
 <!-- BEGIN ORIGINAL VANIQUOTES PAGE LINK-->
@@ Line 18: / Line 18: @@
 <!-- BEGIN VIDEO LINK -->
-{{youtube_right|lQRv6n3UAsc|Не треба да не вознемируваат тие етерични пречки<br />- Prabhupāda 0185}}
+{{youtube_right|f0wYRfAsrgs|Не треба да не вознемируваат тие етерични пречки<br />- Prabhupāda 0185}}
 <!-- END VIDEO LINK -->
@@ Line 30: / Line 30: @@
 <!-- BEGIN TRANSLATED TEXT -->
-Немојте да бидете заглавени во системот. Системот е потребен, под услов да напредувате со реализациите за Севишниот. Но, ако едноставно го следите системот, но немате напредок, за спознание на Севишниот, тогаш, според Шримад Бхагаватам или според Ведите, тоа е волонтерска работа. Тоа е...Тоа нема никаква вредност. Затоа, Бхагаватата вели: „Тоа е првокласен религиски систем“. Не битно е дали го нарекувате, Хинду или Муслиманство или Христијанство или Будха. „Тоа е првокласна религија која ни помага за реализација на Adhokṣaja“. Adhokṣaja, друго име за Кришна. Adhokṣaja значи теми кои не можат да се разберат, само со ментална шпекулација или со емпириско знаење, вежбање и емпириско знаење. Тоа се нарекува Adhokṣaja. „Adhah-kṛtaṁ akṣajam jñānaṁ yatra“. Значи, adhok...Требаме да пристапиме на тој, Adhokṣaja. Има различни нивоа на знаење: pratyakṣa, parokṣa, aparokṣa, adhokṣaja, aprākṛta. Требаме да пристапиме на aprākṛta, трансцедентално, над материјалната природа. Adhokṣaja е скоро поблиско од нискиот степен на знаење, pratyakṣa, parokṣāparokṣa. Тие се на ниво kaniṣṭha-adhikāra. „Arcāyām eva haraye pūjāṁ yaḥ śraddhayehate na tad-bhakteṣu cānyeṣu sa bhaktaḥ prākṛtaḥ smṛtaḥ“ ([[Vanisource:SB 11.2.47|ШБ 11.2.47]]) Значи, prākṛta нивото е pratyakṣa знаење, директна перцепција и знаење добиено од парампарата. Pratyakṣa, parokṣa, потоа aparokṣa, самоспознавање, а потоа adhokṣaja, aprākṛta. И, Свесноста за Кришна е aprākṛta знаење. Тоа е највисок степен на спознание на Кришна, aprākṛta знаење. Се додека сакаме да го достигнеме знаењето за adhokṣaja, тука се регулативните принципи. Мораме стриктно да ги следиме, регулативните принципи. А, aprākṛta знаењето е за Парамахамсите. Постои... Тоа се нарекува рага-бхакти. Овие нивоа, pratyakṣa, parokṣa, тие се нарекуваат viddhi-bhakti. Но, без viddhi-bhakti, не може да се дојде на ниво на rāga-bhakti, иако тоа е наша цел. Rāgānugā, rāga-bhakti се практикува, следејќи ги чекорите на бхактите во Вриндаван. Тоа се нарекува rāga-bhakti. Кришнините лични пратители. Не така, директно да постанеме Кришнин личен пратител, туку следејќи ги чекорите на Кришнините вечни пратители, можеме да дојдеме до степен на rāga-bhakti. Тоа се нарекува parā-bhakti. Тоа parā-bhakt се бара. „Brahma-bhūtaḥ prasannātmā na śocati na kāṅkṣati samaḥ sarveṣu bhūteṣu mad-bhaktiṁ labhate parām“ ([[Vanisource:BG 18.54|БГ 18.54]]). Значи, ова Движење за свесност за Кришна, постепено напредува, до степен на rāga-bhakti или parā-bhakti. Тогаш животот е успешен. На тој начин, не треба да бидеме вознемирени од овие суптилни интеракции. Како што овде е наведено, mṛdutvaṁ kaṭhinatvaṁ ca śaityam uṣṇatvam eva ca. Ние сме вознемирени од овие работи. Претпоставете да лежиме на под. Тоа е kaṭhinatvam: Многу е тешко. Но, ако добивме перница или удобен душек, тоа е mṛdutvam. Слично, śītoṣṇa. Водата понекогаш ја чуствуваме, како многу ладна, а понекогаш како многу топла. Водата е иста, со промената во суптилниот аранжман, таа постанува поинаку условена, во друга положба. Поради допирот, кожата е извор на задоволство и болка. Кожата е сетило за допир. И, ако разбереме во потполност, дека: „Јас не сум ова тело“, тоа бара реализација, ātmānubhūti. Колку повеќе сме напредни во духовната свесност, се повеќе се втемелуваме во  ātma-stha. Тоа се нарекува sthita-prajña. Тогаш нема да бидеме вознемирени. И би требале да вежбаме, да не бидеме вознемирени со овие суптилни трансформации, условни трансформации. Би требале. Затоа што, како духовни души, ahaṁ brahmāsmi. Не припаѓаме на овој материјален ангажман, но сме се навикнале на него и затоа со пракса мораме да дојдеме до духовен статус. И за време на практицирањето, неопходна е толеранција. Тоа се нарекува бхаџан, садхана или тапасја, строгост, понизност, толеранција. Тоа е она што ние не сме, но сме се на овој или оној начин, поистоветиле со материјалните работи и потребно е повторно да практицираме за да дојдеме на духовна платформа и таа толеранција се нарекува тапасја. Тоа е значењето на tapasya. Tapaḥ значи болка, доброволно прифаќање на некоја количина на болка.
+Немојте да бидете заглавени во системот. Системот е потребен, под услов да напредувате со реализациите за Севишниот. Но, ако едноставно го следите системот, но немате напредок, за спознание на Севишниот, тогаш, според Шримад Бхагаватам или според Ведите, тоа е волонтерска работа. Тоа е...Тоа нема никаква вредност. Затоа, Бхагаватата вели: „Тоа е првокласен религиски систем“. Не битно е дали го нарекувате, Хинду или Муслиманство или Христијанство или Будха. „Тоа е првокласна религија која ни помага за реализација на Adhokṣaja“. Adhokṣaja, друго име за Кришна. Adhokṣaja значи теми кои не можат да се разберат, само со ментална шпекулација или со емпириско знаење, вежбање и емпириско знаење. Тоа се нарекува Adhokṣaja. „Adhah-kṛtaṁ akṣajam jñānaṁ yatra“. Значи, adhok...Требаме да пристапиме на тој, Adhokṣaja. Има различни нивоа на знаење: pratyakṣa, parokṣa, aparokṣa, adhokṣaja, aprākṛta. Требаме да пристапиме на aprākṛta, трансцедентално, над материјалната природа. Adhokṣaja е скоро поблиско од нискиот степен на знаење, pratyakṣa, parokṣāparokṣa. Тие се на ниво kaniṣṭha-adhikāra. „Arcāyām eva haraye pūjāṁ yaḥ śraddhayehate na tad-bhakteṣu cānyeṣu sa bhaktaḥ prākṛtaḥ smṛtaḥ“ ([[Vanisource:SB 11.2.47|ШБ 11.2.47]]) Значи, prākṛta нивото е pratyakṣa знаење, директна перцепција и знаење добиено од парампарата. Pratyakṣa, parokṣa, потоа aparokṣa, самоспознавање, а потоа adhokṣaja, aprākṛta. И, Свесноста за Кришна е aprākṛta знаење. Тоа е највисок степен на спознание на Кришна, aprākṛta знаење. Се додека сакаме да го достигнеме знаењето за adhokṣaja, тука се регулативните принципи. Мораме стриктно да ги следиме, регулативните принципи. А, aprākṛta знаењето е за Парамахамсите. Постои... Тоа се нарекува рага-бхакти. Овие нивоа, pratyakṣa, parokṣa, тие се нарекуваат viddhi-bhakti. Но, без viddhi-bhakti, не може да се дојде на ниво на rāga-bhakti, иако тоа е наша цел. Rāgānugā, rāga-bhakti се практикува, следејќи ги чекорите на бхактите во Вриндаван. Тоа се нарекува rāga-bhakti. Кришнините лични пратители. Не така, директно да постанеме Кришнин личен пратител, туку следејќи ги чекорите на Кришнините вечни пратители, можеме да дојдеме до степен на rāga-bhakti. Тоа се нарекува parā-bhakti. Тоа parā-bhakt се бара. „Brahma-bhūtaḥ prasannātmā na śocati na kāṅkṣati samaḥ sarveṣu bhūteṣu mad-bhaktiṁ labhate parām“ ([[Vanisource:BG 18.54 (1972)|БГ 18.54]]). Значи, ова Движење за свесност за Кришна, постепено напредува, до степен на rāga-bhakti или parā-bhakti. Тогаш животот е успешен. На тој начин, не треба да бидеме вознемирени од овие суптилни интеракции. Како што овде е наведено, mṛdutvaṁ kaṭhinatvaṁ ca śaityam uṣṇatvam eva ca. Ние сме вознемирени од овие работи. Претпоставете да лежиме на под. Тоа е kaṭhinatvam: Многу е тешко. Но, ако добивме перница или удобен душек, тоа е mṛdutvam. Слично, śītoṣṇa. Водата понекогаш ја чуствуваме, како многу ладна, а понекогаш како многу топла. Водата е иста, со промената во суптилниот аранжман, таа постанува поинаку условена, во друга положба. Поради допирот, кожата е извор на задоволство и болка. Кожата е сетило за допир. И, ако разбереме во потполност, дека: „Јас не сум ова тело“, тоа бара реализација, ātmānubhūti. Колку повеќе сме напредни во духовната свесност, се повеќе се втемелуваме во  ātma-stha. Тоа се нарекува sthita-prajña. Тогаш нема да бидеме вознемирени. И би требале да вежбаме, да не бидеме вознемирени со овие суптилни трансформации, условни трансформации. Би требале. Затоа што, како духовни души, ahaṁ brahmāsmi. Не припаѓаме на овој материјален ангажман, но сме се навикнале на него и затоа со пракса мораме да дојдеме до духовен статус. И за време на практицирањето, неопходна е толеранција. Тоа се нарекува бхаџан, садхана или тапасја, строгост, понизност, толеранција. Тоа е она што ние не сме, но сме се на овој или оној начин, поистоветиле со материјалните работи и потребно е повторно да практицираме за да дојдеме на духовна платформа и таа толеранција се нарекува тапасја. Тоа е значењето на tapasya. Tapaḥ значи болка, доброволно прифаќање на некоја количина на болка.
 <!-- END TRANSLATED TEXT -->