NL/Prabhupada 0630 - Er is geen reden tot treuren want de ziel blijft bestaan
Lecture on BG 2.28 -- London, August 30, 1973
Pradyumna: Vertaling: "Alle geschapen wezens zijn ongemanifesteerd in hun begin, gemanifeseerd in hun tussentijdse staat, en opnieuw ongemanifesteerd wanneer ze worden vernietigd. Dus wat is er voor klaagzang?"
Prabhupāda: Dus ziel is eeuwig. Dus er is niets, geen reden tot weeklagen, want de ziel blijft bestaan. Zelfs als het lichaam is vernietigd is er geen reden tot weeklagen. En degenen die niet geloven dat "Er is geen ziel, alles was leegte in het begin,..." Dus in het begin was er leegte en in het midden wordt gemanifesteerd. Dan weer leegte. Dus leegte naar leegte, waar sprake is van klaagzang? Dit is het argument wat Kṛṣṇa geeft. Beide manieren waarop je niet kunt klagen. Dan?
Pradyumna: (commentaar) "Maar zelfs als, als zaak voor het argument, we de atheïstische theorie accepteren, dan is er nog steeds geen reden tot weeklagen. Afgezien van het afzonderlijk bestaan van de ziel, blijven de materiële elementen ongemanifesteerd voor de schepping. Vanuit deze subtiele toestand van het ongemanifesteerde komt manifestatie. Net als uit ether, wordt de lucht gegenereerd; uit de lucht, wordt het vuur opgewekt; van vuur, wordt water gegenereerd; en uit het water, aarde wordt gemanifesteerd. Van de aarde, vele variëteiten van manifestaties..."
Prabhupāda: Dit is het proces van de schepping. Uit ether, dan de lucht, dan lucht, dan vuur, vervolgens water, vervolgens aarde. Dit is het proces van de schepping. Ja.
Pradyumna: "Neem bijvoorbeeld een grote wolkenkrabber gemanifesteerd uit de aarde. Wanneer het wordt gedemonteerd, de manifestatie wordt weer ongemanifesteerd en blijft atomen in het eindstadium. De wet van behoud van energie blijft, maar in de loop van de tijd worden dingen gemanifesteerd en ongemanifesteerd. Dat is het verschil. Dan wat is de oorzaak voor weeklagen, hetzij in het stadium van de manifestatie of ongemanifesteerd? Op de een of andere manier, zelfs in het ongemanifesteerde stadium, dingen zijn niet verloren. Zowel in het begin en aan het eind blijven alle elementen ongemanifesteerd, en alleen in het midden zijn ze gemanifesteerd, en dit maakt geen echte materieel verschil. En als we de Vedische conclusie accepteren zoals vermeld in de Bhagavad-gītā (antavanta ime dehāḥ) dat deze materiële lichamen vergankelijk zijn in de loop van de tijd (nityasyoktāḥ śarīriṇaḥ) maar dat de ziel eeuwig is, dan moeten we altijd onthouden dat het lichaam als een kledingstuk is. Daarom waarom weeklagen over de verandering van het kledingstuk? Het materiele lichaam heeft geen feitelijk bestaan in relatie tot de eeuwige ziel. Het is zoiets als een droom. In een droom kunnen we denken aan vliegen in de lucht of zittend op een strijdwagen als een koning, maar als we wakker worden kunnen we zien dat we niet in de lucht zijn, noch gezeten op de strijdwagen. De Vedische wijsheid moedigt zelfrealisatie aan en de basis van het niet-bestaan van het materiële lichaam. Daarom wordt in beide gevallen, of men gelooft in het bestaan van de ziel of men niet gelooft in het bestaan van de ziel, er is geen reden tot weeklagen voor het verlies van het lichaam."