OR/Prabhupada 0479 - ଯେତେବେଳେ ତୁମର ପ୍ରକୃତ ସ୍ଥିତିକୁ ବୁଝିବ, ତାପରେ ତୁମର ପ୍ରକୃତ କାର୍ଯ୍ୟକଳାପ ଆରମ୍ଭ ହେବ
Lecture -- Seattle, October 7, 1968
ତେଣୁ ଏଠାରେ କୃଷ୍ଣ ଭଗବଦ୍-ଗୀତା କହୁଛନ୍ତି, ମାୟି ଆସକ୍ତ-ମନାଃ (ଭ.ଗୀ. ୭.୧), ଯୋଗ ପ୍ରଣାଳୀ ବିଷୟରେ । ସେ ଷଷ୍ଠ ଅଧ୍ୟାୟରେ ଯୋଗ ପ୍ରଣାଳୀରେ ସମାପ୍ତ କରିସାରିଛନ୍ତି। ପ୍ରଥମ ଛଅଟି ଅଧ୍ୟାୟରେ, ଏହାକୁ ବ୍ୟାଖ୍ୟା କରାଯାଇଛି, ପ୍ରାଣୀଙ୍କ ସାମ୍ବିଧାନିକ ସ୍ଥିତି କ'ଣ? ଭଗବଦ୍-ଗୀତାରେ ଅଠର ଅଧ୍ୟାୟ ଅଛି । ପ୍ରଥମ ଛଅଟି ଅଧ୍ୟାୟ କେବଳ ପ୍ରାଣୀଙ୍କର ସାମ୍ବିଧାନିକ ସ୍ଥିତିକୁ ବର୍ଣ୍ଣନା କରେ । ଏବଂ ଯେତେବେଳେ ଏହା ବୁଝାଯାଏ... ଯେପରି ତୁମେ ଯେତେବେଳେ ତୁମର ପ୍ରକୃତ ସ୍ଥିତିକୁ ବୁଝିବ, ତାପରେ ତୁମର କାର୍ଯ୍ୟକଳାପ ପ୍ରକୃତରେ ଆରମ୍ଭ ହେବ । ଯଦି ତୁମର ପ୍ରକୃତ ସ୍ଥିତି କ'ଣ ତୁମେ ଜାଣି ନାହଁ... ଧରାଯାଉ ଅଫିସରେ, ଯଦି ତୁମର ପୋଷ୍ଟ ସମାଧାନ ହୋଇନାହିଁ, ତୁମକୁ କେଉଁ କର୍ତ୍ତବ୍ୟ କାର୍ଯ୍ୟକାରୀ କରିବ, ତା'ହେଲେ ତୁମେ ଅତି ସୁନ୍ଦର ଭାବରେ କିଛି କରିପାରିବ ନାହିଁ । ଏଠାରେ ଜଣେ ଟାଇପିଷ୍ଟ, ଏଠାରେ କିରାଣୀ, ଏଠାରେ ଜଣେ ପିଅନ, ଏଠାରେ ଏହା ଏବଂ ତାହା ଅଛି । ତେଣୁ ସେମାନେ ସେମାନଙ୍କର କାର୍ଯ୍ୟକୁ ଅତି ସୁନ୍ଦର ଭାବରେ କାର୍ଯ୍ୟକାରୀ କରୁଛନ୍ତି । ତେଣୁ ଜଣେ ବୁଝିବା ଦରକାର ଯେ ଜୀବଙ୍କର ସାମ୍ବିଧାନିକ ସ୍ଥିତି କ'ଣ? ତେଣୁ ପ୍ରଥମ ଛଅଟି ଅଧ୍ୟାୟରେ ତାହା ବ୍ୟାଖ୍ୟା କରାଯାଇଛି । ଅଦ୍ୟେନ ଶାସ୍ତ୍ରେନ ଉପାସକସ୍ୟ ଜୀବସ୍ୟ ସ୍ୱରୂପ-ପ୍ରାପ୍ତି-ସାଧନଂ ଚ ପ୍ରଧାନଂ ନିଂ ପ୍ରୋକ୍ତଂ । ବଳଦେବ ବିଦ୍ୟାଭୂଷଣ, ଭଗବଦ୍-ଗୀତାର ଏକ ଅତି ସୁନ୍ଦର ପ୍ରାଧିକୃତ ସମୀକ୍ଷକ, ସେ କହିଛନ୍ତି ଯେ ପ୍ରଥମ ଛଅଟି ଅଧ୍ୟାୟରେ, ଜୀବଙ୍କର ସାମ୍ବିଧାନିକ ସ୍ଥିତିକୁ ଅତି ସୁନ୍ଦର ଭାବରେ ବର୍ଣ୍ଣନା କରାଯାଇଛି । ଏବଂ ତାଙ୍କର ସାମ୍ବିଧାନିକ ସ୍ଥିତିକୁ କିପରି ବୁଝିପାରିବେ, ତାହା ମଧ୍ୟ ବ୍ୟାଖ୍ୟା କରାଯାଇଛି । ତେଣୁ ଯୋଗ ବ୍ୟବସ୍ଥାର ଅର୍ଥ ହେଉଛି ତାଙ୍କର ସାମ୍ବିଧାନିକ ସ୍ଥିତିକୁ ବୁଝିବା । ଯୋଗ ଇନ୍ଦ୍ରିୟ-ସଂୟମଃ ଆମେ ଇନ୍ଦ୍ରିୟ କାର୍ଯ୍ୟକଳାପରେ ବ୍ୟସ୍ତ । ଭୌତିକ ଜୀବନ ଅର୍ଥ ହେଉଛି ଇନ୍ଦ୍ରିୟ କାର୍ଯ୍ୟକଳାପ। ସମଗ୍ର ବିଶ୍ୱ କାର୍ଯ୍ୟକଳାପ, ଯେତେବେଳେ ଆପଣ ରାସ୍ତାରେ ଠିଆ ହୁଅନ୍ତି, ଆପଣ ଦେଖିବେ ସମସ୍ତେ ବହୁତ ବ୍ୟସ୍ତ ଅଛନ୍ତି । ଷ୍ଟୋରକିପର ବ୍ୟସ୍ତ, ମୋଟର ଡ୍ରାଇଭର ବ୍ୟସ୍ତ । ସମସ୍ତେ ବହୁତ ବ୍ୟସ୍ତ - ଏତେ ବ୍ୟସ୍ତ ଯେ ବ୍ୟବସାୟରେ ଏତେ ଦୁର୍ଘଟଣା । ବର୍ତ୍ତମାନ, ସେମାନେ କାହିଁକି ବ୍ୟସ୍ତ? ଯଦି ତୁମେ ସୁକ୍ଷ୍ମ ଭାବରେ ଅଧ୍ୟୟନ କର, ସେମାନଙ୍କର ବ୍ୟବସାୟ କ’ଣ, ବ୍ୟବସାୟ ହେଉଛି ଇନ୍ଦ୍ରିୟ ସୁଖ । ଖାଲି ଏତିକି। ଇନ୍ଦ୍ରିୟଗୁଡିକୁ କିପରି ସନ୍ତୁଷ୍ଟ କରିବେ, ସମସ୍ତେ ବ୍ୟସ୍ତ ଅଛନ୍ତି । ଏହା ଭୌତିକ ଅଟେ । ଏବଂ ଯୋଗ ଅର୍ଥ ହେଉଛି ଇନ୍ଦ୍ରିୟଗୁଡ଼ିକୁ ନିୟନ୍ତ୍ରଣ କରିବା, ମୋର ଆଧ୍ୟାତ୍ମିକ ସ୍ଥିତି, ମୋର ସାମ୍ବିଧାନିକ ସ୍ଥିତି ବୁଝିବାକୁ ହେବ । ଠିକ୍ ଯେପରି ଏକ ବାଳକ ଯିଏ କେବଳ ଖେଳିବାକୁ ଅଭ୍ୟସ୍ତ, ସେ ନିଜ ଅଧ୍ୟୟନରେ ଏକାଗ୍ର ହୋଇପାରିବ ନାହିଁ, ତାର ଭବିଷ୍ୟତ ଜୀବନ ବୁଝିବାରେ, କିମ୍ବା ନିଜକୁ ଉଚ୍ଚ କରିବାରେ, ଏକ ଉଚ୍ଚ ପଦବୀରେ । ସେହିଭଳି, ଯଦି ଆମେ ପିଲା ପରି ଜଡିତ ହେବା. ଜୀବନର ଭବିଷ୍ୟତ ନ ଜାଣି, କେବଳ ଇନ୍ଦ୍ରିୟଗୁଡିକ ସହିତ ଖେଳିବା, ତାହାକୁ ଭୌତିକ ଜୀବନ କୁହାଯାଏ । ଭୌତିକ ଜୀବନ ଏବଂ ଆଧ୍ୟାତ୍ମିକ ଜୀବନ ମଧ୍ୟରେ ପାର୍ଥକ୍ୟ ହେଉଛି, ଯେ ଯଦି କେହି କେବଳ ଇନ୍ଦ୍ରିୟ ସନ୍ତୁଷ୍ଟ କାର୍ଯ୍ୟରେ ନିୟୋଜିତ, ତାହାକୁ ଭୌତିକ ଜୀବନ କୁହାଯାଏ । ଏବଂ ଏହିପରି ହଜାର ହଜାର ବସ୍ତୁବାଦୀ ବ୍ୟକ୍ତିଙ୍କ ମଧ୍ୟରୁ, ଯଦି କେହି ବୁଝିବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କରୁଛନ୍ତି, "ମୁଁ କ'ଣ? ମୁଁ କାହିଁକି ଏଠାକୁ ଆସିଛି? ମୁଁ କାହିଁକି ଜୀବନର ଅନେକ ଦୁଃଖଦ ଅବସ୍ଥାରେ ପଡ଼ିଛି? କୌଣସି ପ୍ରତିକାର ଅଛି କି?" ଏହି ପ୍ରଶ୍ନଗୁଡ଼ିକ, ଯେତେବେଳେ ଉଠେ, ସେତେବେଳେ, ପ୍ରକୃତରେ, ତାଙ୍କର ଆଧ୍ୟାତ୍ମିକ ଜୀବନ ଆରମ୍ଭ ହୁଏ । ଏବଂ ମାନବ ଜୀବନ ଏଥିପାଇଁ ଉଦ୍ଦିଷ୍ଟ ।