AM/Prabhupada 0179 - መስራት ያለብን ለክርሽና ደስታ መሆነ አለበት፡፡
Lecture on SB 1.16.6 -- Los Angeles, January 3, 1974
እነዚህ ማያቫዲ ፈላስፋዎች：በእውቅት እና በግምታዊ ፍልስፍና የበለፀጉ ይመስላሉ：ነገር ግን ዞረው ዞረው መውደቃቸው አይቀርም： ለምን？“አናድርታ ዩስማድ አንግህራያህ” “ያንተን ሎተሳዊ የእግር ከለላ：ሰለአልተጠለሉ：መውደቃቸው አይቀርም” የእነርሱ መንገድ አረጋጋጭ አይደለም：ምክንያቱም እንደ እነርሱ ፍልስፍና： የሰው ልጅ ያለ ስራ እና ያለ ፍላጎት ለመኖር አይችልም： ይህ የማይቻል ነው：የሰው ልጅ：እንስሳ：እና ተባይ እንኳን አንድ የሆነ ስራ ይሰራል： እኔም ተግባራዊ ልምድ አለኝ： አንዱ ልጄ በወጣትነቴ ግዜ： አስቸጋሪ ነበር： አንዳንድ ግዜም የእቃ መደርደርያ ላይ እናስቀምጠው ነበረ：መውረድም አይችልም ነበር： እርሱም አይመቸውም ነበር：ይህም የሚሰራው ስራ መደርደሪያው ላይ ሁኖ ስለቆመበት ነው： ስለዚህ ስራን ማቆም አይቻልም：ይህ የማይቻል ነገር ነው： የተሻለ ስራ የሰው ልጅ ከተሰጠው ያለአግባብ የሚሰራውን ስራ ማቆም ይችላል：“ፓራም ድርስትቫ ኒቫርታቴ” (ብጊ 2 59) ስለዚህም ይህ የክርሽና ንቃት እንቅስቃሴ：የተሻለ ስራን ለሰው ልጅ እያቀረበ ነው： እንደዚሁም ሁሉ የረከሰ ስራ መቆም ይችላል： አለበለዛ ግን በመቃወም ብቻ：ዝቅ ያለ ስራን ማቆም አይቻልም： መስራት አለብን：ይህም ስራ ክርሽናን ለማስደሰት መሆን አለበት： ወደ ክርሽና ቤተ መቅደስ መሄድ ይቻላል：የክርሽናን መፃህፍቶች ለማደል መሄድ ይቻላል：ወይንም ወደ ክርሽና ደቮቲዎች ጋ ሂዶ መሰባሰብ ይቻላል： ይህ ቆንጆ ነው：ነገር ግን ስራን ማቆም አይቻልም：ይህ የማይቻል ነው： አለበለዛ ግን： ይህ የስራፈት አእምሮዋችሁ የሰይጣን ጎጆ መስሪያ ይሆናል በዚህም ልትወድቁ ትችላላችሁ：“እንዴት ወደ እዛች ሴት ልሂድ？” “እንዴት ወደ እዛ ወንድ ልሂድ？” መስራት ካቆማችሁ：አእምሮአችሁ ወደ ስሜታዊ ደስታ ፍለጋ መጓዝ ይጀምራል：ይኅው ነው： እንደዚሁም ሁሉ：ማናቸውንም ስሜቶቻችን：ለማቆም አንችልም：ነገር ግን በመንፈሳዊ አገልግሎት ማሰራት እንችላለን：ይህ የክርሽና ንቃት ነው：