MK/Prabhupada 0119 - Духовната душа е вечно млада
Lecture on BG 2.1-10 and Talk -- Los Angeles, November 25, 1968
Прабхупада: Да.
Шримати: Тогаш, тоа ли е староста, кога духовната душа го напушта телото, стануваме ли постари?
Прабхупада: Не, духовната душа не старее. Телото се менува, тоа е процесот. Сега ќе ви објаснам,
- dehino 'smin yathā dehe
- kaumāraṁ yauvanaṁ jarā
- tathā dehāntara-prāptir
- dhīras tatra na muhyati
- (БГ 2.13)
Духовната душа е вечно млада. Телото се менува. Тоа е она што треба да го разберете. Телото се менува. Тоа може секој да го разбере. Како што во детството телото ви било...како на ова дете, сосема различно тело. Кога ова дете ќе стане девојка, телото повторно ќе биде различно. Но духовната душа постои и во ова тело и во тоа тело. Тоа е доказ дека духовната душа не се менува, се менува само телото. Тоа е доказот. Размислувам за моето детство. Тоа значи дека сум истиот „јас“ што постоеше во моето детство, и се сеќавам дека во детството правев ова или она. Но тоа детско тело веќе не постои. Го нема. Заклучокот е дека моето тело се сменило, но јас сум истиот. Зарем не е така? Тоа е проста вистина. Значи, ова тело ќе се смени, но јас сепак ќе останам ист. Можеби ќе влезам во друго тело, тоа и не е толку важно, но ќе останам ист. Tathā dehāntara-prāptir dhīras tatra na muhyati (БГ 2.13). Бидејќи го менувам телото дури и во сегашните услови, последната промена нема да значи дека сум мртов. Само влегувам во друго тело. Објаснето е дека се менувам: vāsāṁsi jīrṇāni yathā (БГ 2.22). Како кога не бев санјаси, се облекував како секој друг маж. Сега ја променив облеката. Тоа не значи дека сум умрел. Не. Само го променив телото. Ја променив облеката.