OR/Prabhupada 0466 - କଳା ସାପ ମନୁଷ୍ୟ ସାପ ଅପେକ୍ଷା କମ୍ କ୍ଷତିକାରକ ଅଟେ
Lecture on SB 7.9.8 -- Mayapur, February 28, 1977
ସାପ ଗୁଣାତ୍ମକ ବ୍ୟକ୍ତି ଅତ୍ୟନ୍ତ ବିପଜ୍ଜନକ । ଚାଣକ୍ୟ ପଣ୍ଡିତ କହିଛନ୍ତି,
- ସର୍ପଃ କ୍ରୁରଃ ଖଲଃ କ୍ରୁରଃ
- ସର୍ପାତ୍ କ୍ରୁରତରଃ ଖଲଃ
- ମନ୍ତ୍ର-ଔଷଧି-ବଶଃ ସର୍ପଃ
- ଖଲଃ କେନ ନିବାର୍ଯ୍ୟତେ ।
ଦୁଇଟି ଇର୍ଷାକାରୀ ଜୀବ ଅଛନ୍ତି । ଗୋଟିଏ ହେଉଛି ସାପ, କଳା ସାପ ଏବଂ ଅନ୍ୟଟି କଳା ସାପର ଗୁଣ ସହିତ ମଣିଷ। " ସେ କୌଣସି ଭଲ ଜିନିଷ ଦେଖି ପାରିବେ ନାହିଁ । ସର୍ପଃ କ୍ରୁରଃ। ସାପ ଈର୍ଷା କରେ। କୌଣସି ଦୋଷ ବିନା ସେ କାମୁଡ଼େ । ରାସ୍ତାରେ ଏକ ସାପ ଅଛି, ଏବଂ ଯଦି ତୁମେ ତାଙ୍କ ପାଖ ଦେଇ ଚାଲିଗଲ, ସେ ଏତେ ରାଗିଯାଏ, ତୁରନ୍ତ ସେ କାମୁଡ଼େ । ତେଣୁ ଏହା ହେଉଛି ସାପର ପ୍ରକୃତି । ସେହିଭଳି ସାପ ଭଳି ବ୍ୟକ୍ତି ମଧ୍ୟ ଅଛନ୍ତି। କୌଣସି ଦୋଷ ବିନା ସେମାନେ ତୁମକୁ ଦୋଷ ଦେବେ । ସେମାନେ ମଧ୍ୟ ସାପ। କିନ୍ତୁ ଚାଣକ୍ୟ ପଣ୍ଡିତ କହିଛନ୍ତି ଯେ ଏହି କଳା ସାପଟି ମନୁଷ୍ୟ ସାପ ଅପେକ୍ଷା କମ୍ କ୍ଷତିକାରକ ଅଟେ। କାହିଁକି? "ବର୍ତ୍ତମାନ, ଏହି କଳା ସାପ, କିଛି ମନ୍ତ୍ର ଜପ କରି କିମ୍ବା କିଛି ଔଷଧ ଦ୍ୱାରା ତୁମେ ତାଙ୍କୁ ନିଜ ଅଧୀନକୁ ଆଣିପାରିବ । କିନ୍ତୁ ଏହି ବ୍ୟକ୍ତି ସାପ ତୁମେ ପାରିବ ନାହିଁ । ଏହା ସମ୍ଭବ ନୁହେଁ।
"ତେଣୁ ସେଠାରେ ... ଏହି ହିରଣ୍ୟକଶିପୁକୁ ମଧ୍ୟ ପ୍ରହଲ୍ଲାଦ ମହାରାଜ ଏକ ସାପ ବୋଲି ବର୍ଣ୍ଣନା କରିଛନ୍ତି । ଯେତେବେଳେ ନୃସିଂହ-ଦେବ ଏତେ କ୍ରୋଧିତ, ତେଣୁ ସେ ପରେ କହିବେ, ତାହା । ମୋଦେତ ସାଧୁର୍ ଅପି ବୃଶ୍ଚିକ-ସର୍ପ-ହତ୍ୟା (ଭା. ୭.୯.୧୪) "ହେ ପ୍ରଭୁ, ତୁମେ ମୋ ବାପାଙ୍କ ଉପରେ ବହୁତ ରାଗିଥିଲ। ବର୍ତ୍ତମାନ ସେ ମୃତ୍ୟୁବରଣ କରିଛନ୍ତି, ତେଣୁ ଆପଣଙ୍କର କ୍ରୋଧିତ ହେବାର ଆଉ କୌଣସି କାରଣ ନାହିଁ । ଶାନ୍ତ ହୁଅ। ମୋ ବାପାଙ୍କୁ ହତ୍ୟା କରିଥିବାରୁ କେହି ଅସନ୍ତୁଷ୍ଟ ନୁହଁନ୍ତି, ନିଶ୍ଚିତ ହୁଅନ୍ତୁ । ତେଣୁ ଦୁଃଖର କୌଣସି କାରଣ ନାହିଁ । ଏହି ସମସ୍ତେ, ଏହି ଦେବତାମାନେ, ପ୍ରଭୁ ବ୍ରହ୍ମା ଏବଂ ଅନ୍ୟମାନେ, ସେମାନେ ସମସ୍ତେ ତୁମର ସେବକ । ମୁଁ ମଧ୍ୟ ତୁମର ସେବକର ସେବକ । ତେଣୁ ବର୍ତ୍ତମାନ ଈର୍ଷାପରାୟଣ ସାପକୁ ହତ୍ୟା କରାଯାଇଛି, ସମସ୍ତେ ଖୁସି ଅଛନ୍ତି। " ତେଣୁ ସେ ଏହି ଉଦାହରଣ ଦେଇଛନ୍ତି ଯେ ମୋଦେତ ସାଧୁର୍ ଅପି ବୃଶ୍ଚିକ-ସର୍ପ-ହତ୍ୟା (ଭା. ୭.୯.୧୪) । ଜଣେ ସାଧୁ, ଜଣେ ସାଧୁ ବ୍ୟକ୍ତି, କୌଣସି ଜୀବକୁ ହତ୍ୟା କରିବାକୁ ପସନ୍ଦ କରନ୍ତି ନାହିଁ । ସେମାନେ ଖୁସି ନୁହଁନ୍ତି ... ଏପରିକି ଏକ ଛୋଟ ପିମ୍ପୁଡ଼ିକୁ ମଧ୍ୟ ହତ୍ୟା କରାଯାଏ, ସେମାନେ ଖୁସି ନୁହଁନ୍ତି: "କାହିଁକି ପିମ୍ପୁଡ଼ିକୁ ହତ୍ୟା କରାଯିବା ଉଚିତ୍?" ଅନ୍ୟମାନଙ୍କ ବିଷୟରେ କ’ଣ କହିବେ, ଏପରିକି ଏକ ଛୋଟ ପିମ୍ପୁଡ଼ି । ପର-ଦୁଃଖ-ଦୁଃଖୀ । ଏହା ଏକ ପିମ୍ପୁଡ଼ି, ଅମୂଳକ ହୋଇପାରେ, କିନ୍ତୁ ମୃତ୍ୟୁ ସମୟରେ ସେ ଯନ୍ତ୍ରଣା ଭୋଗିଛନ୍ତି, ବୈଷ୍ଣବ ଅସନ୍ତୁଷ୍ଟ: "କାହିଁକି ଏକ ପିମ୍ପୁଡ଼ି ମାରିବା ଉଚିତ୍?" ଏହା ହେଉଛି ପର ଦୁଃଖ-ଦୁଃଖୀ । କିନ୍ତୁ ଏହିପରି ବୈଷ୍ଣବ ଖୁସି ହୁଅନ୍ତି ଯେତେବେଳେ ଏକ ସାପ ଏବଂ ବିଛା ମାରି ଦିଆଯାଏ। ମୋଦେତ ସାଧୁର୍ ଅପି ବୃଶ୍ଚିକ-ସର୍ପ-ହତ୍ୟା (ଭା. ୭.୯.୧୪) ତେଣୁ ସାପ କିମ୍ବା ବିଛା ମାରିବା ପରେ ସମସ୍ତେ ଖୁସି ହୁଅନ୍ତି, କାରଣ ସେମାନେ ବହୁତ ବିପଜ୍ଜନକ । କୌଣସି ଦୋଷ ବିନା ସେମାନେ କାମୁଡ଼ନ୍ତି ଏବଂ ବିପଦ ସୃଷ୍ଟି କରନ୍ତି ।
ତେଣୁ ଏହି ସାପ ଭଳି ବ୍ୟକ୍ତିମାନେ ଅଛନ୍ତି, ସେମାନେ ଆମର ଗତିବିଧି ପ୍ରତି ଈର୍ଷା କରନ୍ତି; ସେମାନେ ବିରୋଧ କରୁଛନ୍ତି। ତାହା ହେଉଛି ପ୍ରକୃତି । ଅନ୍ୟମାନଙ୍କ ବିଷୟରେ କ’ଣ କହିବେ ତାଙ୍କ ପିତାଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ପ୍ରହଲ୍ଲାଦ ମହାରାଜ ମଧ୍ୟ ବିରୋଧ କରିଥିଲେ। ଏହିସବୁ ଘଟିବ, କିନ୍ତୁ ଆମେ ନିରାଶ ହେବା ଉଚିତ୍ ନୁହେଁ, ଯେହେତୁ ପ୍ରହଲ୍ଲାଦ ମହାରାଜ କେବେ ନିରାଶ ହୋଇନଥିଲେ ଯଦିଓ ତାଙ୍କୁ ଅନେକ ଉପାୟରେ କଷ୍ଟ ଦିଆଯାଇଥିଲା। ତାଙ୍କୁ ବିଷ ପରିବେଷଣ କରାଯାଇଥିଲା, ତାଙ୍କୁ ସର୍ପମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ଫୋପାଡି ଦିଆଯାଇଥିଲା । ତାଙ୍କୁ ପାହାଡରୁ ଫିଙ୍ଗି ଦିଆଗଲା ଏବଂ ତାଙ୍କୁ ହାତୀର ପାଦ ତଳେ ରଖାଗଲା। ଅନେକ ଉପାୟରେ... ତେଣୁ ଚୈତନ୍ୟ ମହାପ୍ରଭୂ ଆମକୁ ଏହା ନିର୍ଦ୍ଦେଶ ଦେଇଛନ୍ତି "ନିରାଶ ହୁଅ ନାହିଁ। ଦୟାକରି ବାରଣ କର।" ତୃଣାଦପି ସୁନିଚେନ ତାରୋର ଅପି ସହିଷ୍ଣୁନା (ଚ.ଚ. ଆଦି ୧୭.୩୧): ଗଛ ଅପେକ୍ଷା ଅଧିକ ସହନଶୀଳ ହୁଅ । ହୁଅ, ମୁଁ କହିବାକୁ ଚାହେଁ, ଘାସ ଅପେକ୍ଷା ଜଣେ ନମ୍ର ଓ ବିନମ୍ର ହେବ । ଏହିସବୁ ଘଟିବ । ଏଇ ଜୀବନରେ ଯଦି ଆମେ ଆମର କୃଷ୍ଣ ଭାବାନାମୃତକୁ କାର୍ଯ୍ୟକାରୀ କରିବା, ଯଦିଓ ସାମାନ୍ୟ ଯନ୍ତ୍ରଣା ଦେଉଛି, ମନ ଦିଅ ନାହିଁ । କୃଷ୍ଣ ଚେତନା ସହିତ ଚାଲ । ହତୋତ୍ସାହ ହୁଅନ୍ତୁ ନାହିଁ କି ନିରାଶ ହୁଅନ୍ତୁ ନାହିଁ, ଏପରିକି କିଛି ଅସୁବିଧା ଆସେ । ତାହା ଭଗବଦ୍-ଗୀତାରେ କୃଷ୍ଣଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ଉତ୍ସାହିତ କରାଯାଇଛି, ଆଗମାପାୟିନୋ ଽନିତ୍ୟସ୍ତାଂସ୍ତିତିକ୍ଷସ୍ଵ ଭାରତ (ଭ.ଗୀ. ୨.୧୪) "ମୋର ପ୍ରିୟ ଅର୍ଜୁନ, ଯଦିଓ ତୁମେ କିଛି ଯନ୍ତ୍ରଣା ଅନୁଭବ କରୁଛ, ଏହି ଶାରୀରିକ ଯନ୍ତ୍ରଣା, ଏହା ଆସେ ଏବଂ ଯାଏ । କିଛି ସ୍ଥାୟୀ ନୁହେଁ, ତେଣୁ ଏହି ଜିନିଷଗୁଡ଼ିକର ଧ୍ୟାନ ଦିଅ ନାହିଁ । ତୁମର କର୍ତ୍ତବ୍ୟ କରି ଚାଲ ।" ଏହା ହେଉଛି କୃଷ୍ଣଙ୍କର ନିର୍ଦ୍ଦେଶ । ପ୍ରହଲ୍ଲାଦ ମହାରାଜ ହେଉଛନ୍ତି ବ୍ୟବହାରିକ ଉଦାହରଣ, ଏବଂ ଆମର କର୍ତ୍ତବ୍ୟ ହେଉଛି ପ୍ରହଲ୍ଲାଦ ମହାରାଜାଙ୍କ ପରି ବ୍ୟକ୍ତିଙ୍କ ପାଦଚିହ୍ନ ଅନୁସରଣ କରିବା ।