TH/Prabhupada 1074 - ประสบการณ์ความทุกข์ทั้งหมดของพวกเราในโลกวัตถุนี้ - มันคือทั้งหมดโดยตรงเนื่องมาจา
660219-20 - Lecture BG Introduction - New York
ในอีกที่หนึ่งในภัควัต-คีตา ได้กล่าวไว้ว่า อัฟยัคโท คสะระ อิทิ อุคทัส ทัม อาฮูฮ พะระมาม กะทิม ยัม พราพยะ นะ นิวารทันเท ทัด ดฮามะ พะระมาม มะมะ (ภัควัต-คีตา8.21) อัฟยัคทะ แปลว่า ไม่ปรากฎ แม้แต่ส่วนของโลกวัตถุที่ไม่ได้ปรากฎต่อหน้าเรา ประสาทสัมผัสทั้งหลายของพวกเราไม่สมบูรณ์ พวกเรานั้นไม่สามารถจะเห็นว่ามีดวงดาวมากแค่ไหน มีดวงดาวเคราะห์จำนวนมากแค่ไหนในท้องฟ้าจักรวาลวัตถุนี้ แน่นอนผ่านทางวรรณกรรมพระเวทพวกเราสามารถได้รับข้อมูลมากมายเกี่ยวกับดาวเคราะห์ทั้งหมด และเราอาจจะเชื่อ หรือ ไม่เชื่อ แต่ดาวเคราะห์ที่สำคัญ ๆ ทั้งหมดที่พวกเราสัมพันธ์อยู่ พวกมันได้อธิบายไว้แล้วในวรรณกรรมพระเวท โดยเฉพาะใน ชรีมัท-บัควะทัม แต่ในโลกทิพย์ซึ่งอยู่เหนือไปจากท้องฟ้าวัตถุนี้, พะรัส ทัสมาท ทู บฮาโว นโย (ภัควัต-คีตา8.20) แต่ อัฟยัคทะ นั้น ท้องฟ้าทิพย์ที่ไม่ปรากฎนั้น คือ พะระมาม กะทิม, นั่นคือ ผู้หนึ่งควรมีความปราถนาและต้องการมากที่จะไปให้ถึงพระราชอาณาจักรสูงสุดนั้น และครั้งหนึ่งของการไปถึงราชอาณาจักรสูงสุดนั้น, ยัม พราพยะ, ผู้หนึ่งไปถึง หรือ ผู้หนึ่งบรรลุถึงพระราชอาณาจักรสูงสุดนั้น นะ นิวารทันเท, ผู้หนึ่งไม่ต้องกลับมาในโลกวัตถุนี้อีกต่อไป และสถานที่นั้นเป็นที่พำนักนิรันดร์ของพระเจ้า จากที่นั่นที่ที่เราไม่ต้องกลับมาอีก, นั่นคือของพวกเรา, นั่นควรจะเป็นของพวกเรา... (หยุดพัก) ตอนนี้อาจมีคำถามขึ้นมาว่า อะไรคือทางที่จะไปถึงที่พระตำหนักสูงสุดของพระเจ้าได้อย่างไร นั่นก็ได้อธิบายไว้ใน ภัควัต-คีตา แล้ว มันได้กล่าวไว้แล้วในบทที่ 8 โศลก 5, 6, 7, 8 กรรมวิธีที่จะไปถึงพระเจ้าสูงสุด หรือ พระตำหนักของพระเจ้า ก็ได้ให้ไว้ที่นั่นแล้ว ได้กล่าวไว้เช่นนี้ อันทะ-คาเล ชะ มาม เอวะ สมะรัน มุคทวา คาเลวะรัม ยะฮ พระยาทิ สะ มัด บฮาวัม ยาทิ นาสทิ อะทระ สัมชะยาฮ (ภัควัต-คีตา8.5) อันทะ คาเล, ในตอนจบของชีวิต, ในเวลาแห่งการตาย อันทะ คาเล ชะ มาม เอวะ ผู้หนึ่งที่คิดถึงคริชณะ, คริชณะ สะมะรัน, ถ้าเขาสามารถจำได้ คนผู้หนึ่งที่กำลังตาย, แต่เวลาแห่งความตาย ถ้าเขาจำรูปพระวรกายของคริชณะได้ และในขณะที่กำลังระลึกถึงรูปลักษณ์นี้ ถ้าเขาออกจากร่างนี้ไป แน่นอนว่าเขาจะไปถึงพระราชอาณาจักรทิพย์, มัด บฮาวัม บฮาวัม หมายถึง ธรรมชาติทิพย์ ยะฮ พระยาทิ สะ มัด บฮาวัม ยาทิ มัด บฮาวัม หมายถึง ดังเช่นธรรมชาติ หรือ ธรรมชาติทิพย์ของสิ่งมีชีวิตสูงสุด ดังเช่นที่เราได้แถลงไว้ข้างต้นว่า พระองค์เจ้าสูงสุด คือ สัช-ชิด-อานันดะ-วิกระฮะ (บระฮมาสัมฮิทะ5.1) พระองค์ทรงมีรูปลักษณ์ แต่รูปลักษณ์ของพระองค์คือ เป็นนิจนิรันดร์, สัท: และเต็มไปด้วยความรู้, ชิท: และเต็มไปด้วยความสุขเกษมสำราญ, อานันดะ ตอนนี้เพียงแค่พวกเราสามารถเปรียบเทียบร่างกายปัจจุบันของเรา ว่าร่างกายนี้คือ สัช-ชิด-อานันดะ ใช่หรือไม่ ไม่ใช่ ร่างกายนี้คือ อสัท แทนที่จะเป็น สัท มันคือ อสัท อันทะวันทะ อิเม เดฮา (ภัควัต-คีตา2.18), ภัควัต-คีตา กล่าวว่า ร่างกายนี้คือ อันทะวัท, เน่าเปื่อยได้ง่าย และ สัช-ชิด-อานันดะ แทนที่ของการกลายเป็น สัท, มันคือ อสัท, เพียงตรงกันข้าม และ แทนที่ของการกลายมาเป็น ชิท, เต็มเปี่ยมไปด้วยความรู้, มันคือ เต็มไปด้วยอวิชชา พวกเราไม่มีความรู้เกี่ยวกับราชอาณาจักรทิพย์ ทั้งพวกเราก็ไม่มีความรู้ที่สมบูรณ์แม้แต่ในโลกวัตถุนี้ด้วย มีหลายสิ่งที่พวกเรายังไม่รู้อีกมากมาย ดังนั้นร่างกายนี้ก็คือ อวิชชา แทนที่จะกลายมาเป็นเต็มไปด้วยความรู้ มันคืออวิชชา ร่างกายเป็นที่เน่าเปื่อยง่าย, เต็มไปด้วยความไม่รู้, และ นิรานันดะ แทนที่จะกลายมาเป็นเต็มไปด้วยความสุข , มันคือเต็มไปด้วยความทุกข์ทรมาน ความทุกข์ทั้งหมดที่พวกเราประสบการณ์ในโลกวัตถุนี้ มันคือทั้งหมดเนื่องมาจากร่างกายนี้