MR/Prabhupada 1074 - भौतिक जगातल्या सर्व दुःखाचे मूळ हे शरीर आहे: Difference between revisions
(Created page with "<!-- BEGIN CATEGORY LIST --> Category:1080 Marathi Pages with Videos Category:Prabhupada 1074 - in all Languages Category:MR-Quotes - 1966 Category:MR-Quotes - L...") |
m (Text replacement - "(<!-- (BEGIN|END) NAVIGATION (.*?) -->\s*){2,15}" to "<!-- $2 NAVIGATION $3 -->") |
||
| Line 11: | Line 11: | ||
<!-- END CATEGORY LIST --> | <!-- END CATEGORY LIST --> | ||
<!-- BEGIN NAVIGATION BAR -- DO NOT EDIT OR REMOVE --> | <!-- BEGIN NAVIGATION BAR -- DO NOT EDIT OR REMOVE --> | ||
{{1080 videos navigation - All Languages|Marathi|MR/Prabhupada 1073 - | {{1080 videos navigation - All Languages|Marathi|MR/Prabhupada 1073 - जोपर्यंत आपण भौतिक प्रकृतीवर प्रभुत्व गाजवण्याची प्रवृत्ती सोडत नाही|1073|MR/Prabhupada 1075 - या जन्मीच्या कर्मांद्वारे आपण पुढच्या जन्माची तयारी करत आहोत|1075}} | ||
<!-- END NAVIGATION BAR --> | <!-- END NAVIGATION BAR --> | ||
<!-- BEGIN ORIGINAL VANIQUOTES PAGE LINK--> | <!-- BEGIN ORIGINAL VANIQUOTES PAGE LINK--> | ||
| Line 21: | Line 21: | ||
<!-- BEGIN VIDEO LINK --> | <!-- BEGIN VIDEO LINK --> | ||
{{youtube_right| | {{youtube_right|4VI2NTv5xhY| भौतिक जगातल्या सर्व दुःखाचे मूळ हे शरीर आहे <br/>- Prabhupāda 1074}} | ||
<!-- END VIDEO LINK --> | <!-- END VIDEO LINK --> | ||
| Line 38: | Line 38: | ||
:''तमाहु: परमां गतिम् '' | :''तमाहु: परमां गतिम् '' | ||
:''यं प्राप्य न निवर्तन्ते '' | :''यं प्राप्य न निवर्तन्ते '' | ||
:''तद्धाम परमं मम:'' ([[Vanisource:BG 8.21|भ गी ८।२१]]) | :''तद्धाम परमं मम:'' ([[Vanisource:BG 8.21 (1972)|भ गी ८।२१]]) | ||
अव्यक्त याचा अर्थ अप्रकट . | अव्यक्त याचा अर्थ अप्रकट . | ||
जरी भौतिक जगाचा भाग आपल्या समोर प्रकट झाला नाही तरीही आपली संवेदना इतकी अपूर्ण आहेत की आपण पाहू शकत नाही कि किती तारे , किती ग्रह या भौतिक विश्वात आहेत . अर्थात, वैदिक साहित्य माध्यमातून आपल्याला सर्व ग्रहांची माहिती मिळते. आपण विश्वास करू किंवा नाही, परंतु ज्या महत्त्वाच्या ग्रहांशी आपला संबंध आहे त्यांचे वैदिक साहित्यात , विशेषत: श्रीमद-भागवतम मध्ये वर्णन केले आहे. पण आध्यात्मिक जग , जे या भौतिक आकाशाच्या पलीकडे आहे , परसतस्मात्तु भावोन्यो ([[Vanisource:BG 8.20|भ गी ८।२०]]) परंतु अव्यक्त ,ते अप्रकट अध्यात्मिक आकाश , परमां गतिम् , आपल्याला त्या परम धामाला प्राप्त करण्याची इच्छा केली पाहिजे . आणि एकदा त्या सर्वोच्च राज्यात आल्यावर , यं प्राप्य, न निवर्तन्ते, त्याला या भौतिक जगात परत येण्याची गरज नाही. हेच प्रभुचे शाश्वत निवासस्थान आहे, ते जिथून जिथे आम्हाला परत येण्याची गरज नाही, तेच आपले आहे ..(विराम ) आता प्रश्न उद्भवला जाऊ शकतो, तिथे कसे जायचे , परमेश्वराच्या निवासस्थानि कसे पोहोचावे ? भगवद गीते मध्ये त्याचे देखील वर्णन केले आहे. ८ व्या अध्यायात असे म्हटले आहे की, श्लोक ५,६,७,८, परमेश्वर किंवा परमेश्वराचे निवासस्थान गाठण्याची प्रक्रिया देखील इथे दिली आहे . असं म्हटलं आहे कि : | जरी भौतिक जगाचा भाग आपल्या समोर प्रकट झाला नाही तरीही आपली संवेदना इतकी अपूर्ण आहेत की आपण पाहू शकत नाही कि किती तारे , किती ग्रह या भौतिक विश्वात आहेत . अर्थात, वैदिक साहित्य माध्यमातून आपल्याला सर्व ग्रहांची माहिती मिळते. आपण विश्वास करू किंवा नाही, परंतु ज्या महत्त्वाच्या ग्रहांशी आपला संबंध आहे त्यांचे वैदिक साहित्यात , विशेषत: श्रीमद-भागवतम मध्ये वर्णन केले आहे. पण आध्यात्मिक जग , जे या भौतिक आकाशाच्या पलीकडे आहे , परसतस्मात्तु भावोन्यो ([[Vanisource:BG 8.20 (1972)|भ गी ८।२०]]) परंतु अव्यक्त ,ते अप्रकट अध्यात्मिक आकाश , परमां गतिम् , आपल्याला त्या परम धामाला प्राप्त करण्याची इच्छा केली पाहिजे . आणि एकदा त्या सर्वोच्च राज्यात आल्यावर , यं प्राप्य, न निवर्तन्ते, त्याला या भौतिक जगात परत येण्याची गरज नाही. हेच प्रभुचे शाश्वत निवासस्थान आहे, ते जिथून जिथे आम्हाला परत येण्याची गरज नाही, तेच आपले आहे ..(विराम ) आता प्रश्न उद्भवला जाऊ शकतो, तिथे कसे जायचे , परमेश्वराच्या निवासस्थानि कसे पोहोचावे ? भगवद गीते मध्ये त्याचे देखील वर्णन केले आहे. ८ व्या अध्यायात असे म्हटले आहे की, श्लोक ५,६,७,८, परमेश्वर किंवा परमेश्वराचे निवासस्थान गाठण्याची प्रक्रिया देखील इथे दिली आहे . असं म्हटलं आहे कि : | ||
:''अन्तकाले च मामेव '' | :''अन्तकाले च मामेव '' | ||
:''स्मरन्मुक्त्वा कलेवरम'' | :''स्मरन्मुक्त्वा कलेवरम'' | ||
:''य: प्रयाति स मद भावमं '' | :''य: प्रयाति स मद भावमं '' | ||
:''याति नास्त्यत्र संशय: ''([[Vanisource:BG 8.5|भ गी ८।५]]) | :''याति नास्त्यत्र संशय: ''([[Vanisource:BG 8.5 (1972)|भ गी ८।५]]) | ||
अन्तकाले , आयुष्याच्या शेवटी , मृत्यूच्या क्षणी . अन्त-काले च मामेव । जो व्यक्ती श्री कृष्णाचे चिंतन करतो , स्मरण , जर तो आठवू शकला . मरणप्राय व्यक्ती जर तो मृत्यूच्या वेळी , जर तो कृष्णाचे रूप आठवतो , आणि त्याप्रकारे स्मरण करता करता , जर तो सध्याचे शरीर सोडतो , तर तो निःसंशय परम धमाची प्राप्ती करतो , मंद भवं . भवं म्हणजे आत्मिक स्वभाव. य: प्रयाति स मद भावं याति । मद- भावं शब्द म्हणजे परम पुरुषाची परम स्वभाव प्रकृती. जसे आपण वर वर्णन केले आहे , परम पुरुष सच्चिदानन्द विग्रह आहे (ब्र स ५।१) । ला त्याचे स्वरूप आहे, परंतु त्याचे स्वरूप शास्वत आहे, सत ; आणि ज्ञानाने भरलेले, चित ; आणि आनंदाने भरलेला, आनंद . आता आपण आपल्या शरीराची तुलना करू शकतो, हे शरीर सत-चित -आनंद स्वरूप आहे का नाही. हे शरीर असत आहे. सत च्याऐवजी हे असत आहे . | अन्तकाले , आयुष्याच्या शेवटी , मृत्यूच्या क्षणी . अन्त-काले च मामेव । जो व्यक्ती श्री कृष्णाचे चिंतन करतो , स्मरण , जर तो आठवू शकला . मरणप्राय व्यक्ती जर तो मृत्यूच्या वेळी , जर तो कृष्णाचे रूप आठवतो , आणि त्याप्रकारे स्मरण करता करता , जर तो सध्याचे शरीर सोडतो , तर तो निःसंशय परम धमाची प्राप्ती करतो , मंद भवं . भवं म्हणजे आत्मिक स्वभाव. य: प्रयाति स मद भावं याति । मद- भावं शब्द म्हणजे परम पुरुषाची परम स्वभाव प्रकृती. जसे आपण वर वर्णन केले आहे , परम पुरुष सच्चिदानन्द विग्रह आहे (ब्र स ५।१) । ला त्याचे स्वरूप आहे, परंतु त्याचे स्वरूप शास्वत आहे, सत ; आणि ज्ञानाने भरलेले, चित ; आणि आनंदाने भरलेला, आनंद . आता आपण आपल्या शरीराची तुलना करू शकतो, हे शरीर सत-चित -आनंद स्वरूप आहे का नाही. हे शरीर असत आहे. सत च्याऐवजी हे असत आहे . | ||
अंतवंत इमे देहा ([[Vanisource:BG 2.18|भ गी २।१८]]), भगवद् गीता सांगते कि , हे शरीर अंतवत आहे , नाशवंत . आणि ... सच चिद अानंद . सत च्याऐवजी हे असत आहे , अगदी उलट . आणि चित च्याऐवजी , ज्ञानाने परिपूर्ण असण्याच्या ऎवजी , हे अज्ञानाने भरले आहे. आपल्याला आध्यात्मिक राज्याचे काहीच ज्ञान नाही , आणि या भौतिक जगाबद्दल सुद्धा आपल्याला नेट माहिती नाही. बर्याच साऱ्या गोष्टी आपल्याला अज्ञात आहेत, म्हणून हे शरीर अज्ञान आहे. . ज्ञानाने भरलेले असण्याऐवजी हे अज्ञानी आहे. शरीर नाशवंत आहे, अज्ञानाने भरलेले , आणि निरानंद आनंदाने पूर्ण असण्याऐवजी ते दुःखाने भरले आहे . भौतिक जगात आपण अनुभवत असलेले सर्व दुःख या शरीरा मुळेच आहेत. | अंतवंत इमे देहा ([[Vanisource:BG 2.18 (1972)|भ गी २।१८]]), भगवद् गीता सांगते कि , हे शरीर अंतवत आहे , नाशवंत . आणि ... सच चिद अानंद . सत च्याऐवजी हे असत आहे , अगदी उलट . आणि चित च्याऐवजी , ज्ञानाने परिपूर्ण असण्याच्या ऎवजी , हे अज्ञानाने भरले आहे. आपल्याला आध्यात्मिक राज्याचे काहीच ज्ञान नाही , आणि या भौतिक जगाबद्दल सुद्धा आपल्याला नेट माहिती नाही. बर्याच साऱ्या गोष्टी आपल्याला अज्ञात आहेत, म्हणून हे शरीर अज्ञान आहे. . ज्ञानाने भरलेले असण्याऐवजी हे अज्ञानी आहे. शरीर नाशवंत आहे, अज्ञानाने भरलेले , आणि निरानंद आनंदाने पूर्ण असण्याऐवजी ते दुःखाने भरले आहे . भौतिक जगात आपण अनुभवत असलेले सर्व दुःख या शरीरा मुळेच आहेत. | ||
<!-- END TRANSLATED TEXT --> | <!-- END TRANSLATED TEXT --> | ||
Latest revision as of 18:08, 1 October 2020
660219-20 - Lecture BG Introduction - New York
या जगात जे दुखः आपण अनुभवतो - हे सगळे शरीरातून जन्माला येते भगवद्गीता मध्ये, अन्यथा असे म्हटले गेले आहे
- अव्यक्तो अक्षर इत्युक्तस्
- तमाहु: परमां गतिम्
- यं प्राप्य न निवर्तन्ते
- तद्धाम परमं मम: (भ गी ८।२१)
अव्यक्त याचा अर्थ अप्रकट .
जरी भौतिक जगाचा भाग आपल्या समोर प्रकट झाला नाही तरीही आपली संवेदना इतकी अपूर्ण आहेत की आपण पाहू शकत नाही कि किती तारे , किती ग्रह या भौतिक विश्वात आहेत . अर्थात, वैदिक साहित्य माध्यमातून आपल्याला सर्व ग्रहांची माहिती मिळते. आपण विश्वास करू किंवा नाही, परंतु ज्या महत्त्वाच्या ग्रहांशी आपला संबंध आहे त्यांचे वैदिक साहित्यात , विशेषत: श्रीमद-भागवतम मध्ये वर्णन केले आहे. पण आध्यात्मिक जग , जे या भौतिक आकाशाच्या पलीकडे आहे , परसतस्मात्तु भावोन्यो (भ गी ८।२०) परंतु अव्यक्त ,ते अप्रकट अध्यात्मिक आकाश , परमां गतिम् , आपल्याला त्या परम धामाला प्राप्त करण्याची इच्छा केली पाहिजे . आणि एकदा त्या सर्वोच्च राज्यात आल्यावर , यं प्राप्य, न निवर्तन्ते, त्याला या भौतिक जगात परत येण्याची गरज नाही. हेच प्रभुचे शाश्वत निवासस्थान आहे, ते जिथून जिथे आम्हाला परत येण्याची गरज नाही, तेच आपले आहे ..(विराम ) आता प्रश्न उद्भवला जाऊ शकतो, तिथे कसे जायचे , परमेश्वराच्या निवासस्थानि कसे पोहोचावे ? भगवद गीते मध्ये त्याचे देखील वर्णन केले आहे. ८ व्या अध्यायात असे म्हटले आहे की, श्लोक ५,६,७,८, परमेश्वर किंवा परमेश्वराचे निवासस्थान गाठण्याची प्रक्रिया देखील इथे दिली आहे . असं म्हटलं आहे कि :
- अन्तकाले च मामेव
- स्मरन्मुक्त्वा कलेवरम
- य: प्रयाति स मद भावमं
- याति नास्त्यत्र संशय: (भ गी ८।५)
अन्तकाले , आयुष्याच्या शेवटी , मृत्यूच्या क्षणी . अन्त-काले च मामेव । जो व्यक्ती श्री कृष्णाचे चिंतन करतो , स्मरण , जर तो आठवू शकला . मरणप्राय व्यक्ती जर तो मृत्यूच्या वेळी , जर तो कृष्णाचे रूप आठवतो , आणि त्याप्रकारे स्मरण करता करता , जर तो सध्याचे शरीर सोडतो , तर तो निःसंशय परम धमाची प्राप्ती करतो , मंद भवं . भवं म्हणजे आत्मिक स्वभाव. य: प्रयाति स मद भावं याति । मद- भावं शब्द म्हणजे परम पुरुषाची परम स्वभाव प्रकृती. जसे आपण वर वर्णन केले आहे , परम पुरुष सच्चिदानन्द विग्रह आहे (ब्र स ५।१) । ला त्याचे स्वरूप आहे, परंतु त्याचे स्वरूप शास्वत आहे, सत ; आणि ज्ञानाने भरलेले, चित ; आणि आनंदाने भरलेला, आनंद . आता आपण आपल्या शरीराची तुलना करू शकतो, हे शरीर सत-चित -आनंद स्वरूप आहे का नाही. हे शरीर असत आहे. सत च्याऐवजी हे असत आहे .
अंतवंत इमे देहा (भ गी २।१८), भगवद् गीता सांगते कि , हे शरीर अंतवत आहे , नाशवंत . आणि ... सच चिद अानंद . सत च्याऐवजी हे असत आहे , अगदी उलट . आणि चित च्याऐवजी , ज्ञानाने परिपूर्ण असण्याच्या ऎवजी , हे अज्ञानाने भरले आहे. आपल्याला आध्यात्मिक राज्याचे काहीच ज्ञान नाही , आणि या भौतिक जगाबद्दल सुद्धा आपल्याला नेट माहिती नाही. बर्याच साऱ्या गोष्टी आपल्याला अज्ञात आहेत, म्हणून हे शरीर अज्ञान आहे. . ज्ञानाने भरलेले असण्याऐवजी हे अज्ञानी आहे. शरीर नाशवंत आहे, अज्ञानाने भरलेले , आणि निरानंद आनंदाने पूर्ण असण्याऐवजी ते दुःखाने भरले आहे . भौतिक जगात आपण अनुभवत असलेले सर्व दुःख या शरीरा मुळेच आहेत.