ES/741125 - Clase SB 03.25.25 - Bombay


His Divine Grace A.C. Bhaktivedanta Swami Prabhupāda


741125 SB - Bombay, 25 noviembre 1974 - 45:57 minutos



******Documento pendiente de editar******


Nitāi: Oṁ namo bhagavate vāsudevāya. Oṁ namo bhagavate vāsudevāya. Oṁ namo bhagavate vāsudevāya. (Prabhupāda y los devotos repiten) (dirige el canto del verso, etc.)

satāṁ prasaṅgān mama vīrya-saṁvido
bhavanti hṛt-karṇa-rasāyanāḥ kathāḥ
taj-joṣaṇād āśv apavarga-vartmani
śraddhā ratir bhaktir anukramiṣyati
(SB 3.25.25)

Prabhupāda: (corrige la pronunciación de saṁvido)

(pausa)

“Las conversaciones acerca de los pasatiempos y actividades de la Suprema Personalidad de Dios en compañía de devotos puros son muy placenteras y satisfactorias para el oído y el corazón. Aquel que cultiva este conocimiento avanza gradualmente por el sendero de la liberación hasta que se libera y su atracción queda fija. Comienzan entonces la verdadera devoción y el verdadero servicio devocional”.

Prabhupāda:

satāṁ prasaṅgān mama vīrya-saṁvido
bhavanti hṛt-karṇa-rasāyanāḥ kathāḥ
taj-joṣaṇād āśv apavarga-vartmani
śraddhā ratir bhaktir anukramiṣyati
(SB 3.25.25)

Este verso recomienda, satāṁ prasaṅgāt, las conversaciones entre devotos. Satām significa devoto, no personas ordinarias; los que son devotos, sat. Sat y asat. Hay dos cosas. Sat significa lo que existe, y asat significa lo que no existe: lo que es temporal. Eso se llama asat. El mundo material es asat. Por eso, el mandamiento védico es, asato mā sad gama: “No permanezcas en el mundo material”. (niño hablando) (aparte) Ese niño… asato ma.

Y, a las personas que están interesadas en la vida materialista, se les llama asat. Un devoto le preguntó a Caitanya Mahāprabhu: “¿Cómo se comporta un vaiṣṇava, un devoto?”. Vaiṣṇava significa devoto. (aparte) ¿Quién es este? ¿Quién hace ruido? Entonces, Caitanya Mahāprabhu, cuando le preguntaron: “¿Cuál es el deber de un devoto?”.

(al lado) ...qué es ese sonido?

Brahmānanda: Lo están haciendo a propósito.

Prabhupāda: Oh, está bien. Eso está bien. No importa. Caitanya Mahāprabhu le dijo: asat-saṅga-tyāga, ei vaiṣṇava-ācāra (CC Madhya 22.87). Asat-saṅga-tyāga, ei vaiṣṇava-ācāra. Él, en una línea, dijo que “En primer lugar, el Vaiṣṇava, evita la compañía de los asat“. Asat significa los que tienen interese materialistas. Asataḥ. Asato ma sad gama. Esto es algo muy importante. Hemos establecido esta asociación para la conciencia de Kṛṣṇa, con el objeto de evitar el asat-saṅga, para evitar el… por supuesto, estamos predicando la conciencia de Kṛṣṇa entre las personas que están interesadas en temas materiales. Pero no nos relacionamos con ellos. Nos relacionamos con Kṛṣṇa, porque no hablamos de nada excepto de Kṛṣṇa. No nos interesan sus actividades. Todo el mundo está interesado en sus propios asuntos. Del mismo modo, a nosotros nos interesan nuestras propias actividades, la conciencia de Kṛṣṇa. Incluso si nos acercamos a una persona materialista, lo hacemos proponiéndole: “Por favor, vuélvase nuestro miembro. Por favor, lea este libro. Compre este libro”. Nosotros no vamos a tener sus actividades. Tratamos de traerlos a ellos a nuestras actividades.

Asat-saṅga-tyāga, vaiṣṇava-ācāra. El vaiṣṇava, debe tener siempre cuidado de no entremezclarse, lo cual significa no asumir sus ideas y sus pensamientos. No. Eso es vaiṣṇava-ācāra. Asat-saṅga-tyāga, ei vaiṣṇava. ¿Y por qué deben evitarse? Asat eka strī-saṅgī, kṛṣṇa-abhakta. ¿Quién es asat? Asat significa los que están muy apegados a la complacencia de los sentidos. Sentido… la culminación de la gratificación de los sentidos es la vida sexual. Así que aquellos que están demasiado apegados a la vida sexual, strī-saṅgī y kṛṣṇa-abhakta, y que no son devotos de Kṛṣṇa, son asat. Mientras que aquellos que son realmente serios en progresar en la vida espiritual, deben evitar los asat.

asat-saṅga-tyāga-ei vaiṣṇava-ācāra
asat eka 'strī-saṅgī' 'kṛṣṇābhakta' āra
(CC Madhya 22.87)

Si hacemos esa diferencia, entonces progresaremos. Apavarga-vartmani. Taj-joṣaṇād āśu apavarga-vartmani śraddhā bhaktir anukramiṣyati. Es como si nos enfermamos, si hay una enfermedad contagiosa, una epidemia, debemos tener cuidado de no ser infectados por la enfermedad infecciosa. Śrī Sanātana Gosvāmī dijo en el Bhakti… Quiero decir, en el Hari-bhakti-vilāsa … ha escrito un libro, “El comportamiento del vaiṣṇava”, Hari-bhakti-vilāsa. en este verso de ese libro aconseja, avaiṣṇava-mukhodgīrṇaṁ pūtaṁ hari-kathāmṛtam, śravaṇaṁ naiva kartavyam (Padma Purāṇa). Él ha dicho que: “Aquel que no es vaiṣṇava por su comportamiento, por sus actividades, por su modo de vida, si dice algo del śāstra, especialmente hari-kathā…”. Hari-kathā significa el Bhagavad-gītā, los Purāṇas, de los cuales el Bhāgavata, Mahāpurāṇa. no debemos escuchar a los lectores profesionales, que son avaiṣṇava, o que son māyāvādī. Caitanya Mahāprabhu nos advierte, māyāvādi-bhāṣya śunile haya sarva-nāśa (CC Madhya 6.169). Si escuchamos el Bhagavad-gītā —eso es, kṛṣṇa-kathā, hari-kathā—pero no debemos escuchar de labios de los māyāvādīs o avaiṣṇava, porque entonces no dará resultado.

Hay tantos māyāvādīs y avaiṣṇava, que en la práctica ni siquiera aceptan a Kṛṣṇa, como la Suprema Personalidad de Dios, y se atreven a hablar del Bhagavad-gītā. Solo mira lo divertido. No aceptan el Bhagavad-gītā tal como es, y quieren comentar y dar su ṭīkā. Así que nunca obtendrás ningún beneficio. Por eso, este verso dice, satāṁ prasaṅgāt. Debes escuchar el Bhagavad-gītā y el Śrīmad-Bhāgavatam de labios de devotos, no de una persona de tercera clase. No. Tercera clase significa los que son materialistas. Por eso, Caitanya Mahāprabhu nos advierte māyāvādi-bhāṣya śunile haya sarva-nāśa. Si escuchas a un māyāvādī, impersonalista, que no acepta a Kṛṣṇa como la Suprema Personalidad de Dios, o que no sabe quién es Kṛṣṇa, una persona así lee el Bhagavad-gītā y el Śrīmad-Bhāgavatam, nunca obtendrás ningún beneficio. Puedes seguir escuchándolos durante cientos de años; aun así, nunca entenderán a Kṛṣṇa. Eso está prohibido. Sanātana Gosvāmī lo ha prohibido avaiṣṇava-mukhodgīrṇaṁ pūtaṁ hari-kathāmṛtam. Hari-kathā, las conversaciones, los discursos acerca de Hari, Kṛṣṇa, eso es amṛta. Amṛta significa nectáreo. Quien escucha, recibe este amṛta. Amṛtatvam.

Amṛtatvāya kalpate. Amṛta significa no más nacimiento ni muerte. Mṛta significa nacimiento y muerte, mṛtyu, y amṛta significa poner fin al nacimiento y la muerte. La vida espiritual en su conjunto significa poner fin a este nacimiento, muerte, vejez y enfermedad; para obtener amṛta, no más nacimientos, no más muertes. Ese es el verdadero objetivo de la vida espiritual. Por supuesto, como se afirma en el Bhagavad-gītā, la vida espiritual comienza cuando somos piadosos. Si uno es piadoso. Ārto arthārthī jijñāsuḥ. Catur-vidhā bhajante mām. Kṛṣṇa habla de: “Cuatro tipos de personas…”. Catur-vidhā bhajante māṁ sukṛtinaḥ arjuna. Sukṛti. Sukṛti significa piadoso. Quien tiene un pasado, un fondo, de vida piadosa, no vida impía, vida pecaminosa, de esas personas piadosas, hay cuatro tipos de personas, catur-vidhāḥ, que se acercan a la vida devocional, comienzan. ¿Quiénes son? Ārtaḥ, los que están sufriendo; ārtaḥ arthārthī, quienes necesitan dinero; jijñāsuḥ, los que son inquisitivos; y jñānī. Entonces ārto arthārthī, están en el nivel más bajo. Mientras que jñānī y jijñāsuḥ, están en el nivel más elevado. Pero, aun así, no son devotos puros, porque quieren algo. Ārtaḥ, el afligido, viene a Kṛṣṇa en el templo o en la iglesia para mendigar algo, ganancia material. Eso también es bueno, porque ha venido a Kṛṣṇa. ”Kṛṣṇa, estoy sufriendo. Por favor, sálvame de esta condición de sufrimiento”. ”Kṛṣṇa, necesito algo de dinero. Por favor, dame algo de dinero, para que pueda vivir en paz”. En general es así.

Entonces, debido a que han venido a Kṛṣṇa, se les califica sukṛtinaḥ. Sukṛtinaḥ significa piadoso. Y hay otros, que son duṣkṛtina, son impíos, son pecadores. Na māṁ duṣkṛtino mūḍhāḥ prapadyante narādhamāḥ (BG 7.15). Ni siquiera son seres humanos los que no aceptan la autoridad del Señor Supremo. Duṣkṛtino mūḍhāḥ. Y han sido descritos como mūḍhāḥ. Mūḍha significa sinvergüenza, tonto. El verdadero significado de mūḍha es asno. Las personas que son así, duṣkṛtinaḥ, llenos de actividades impías, narādhamāḥ, lo más bajo de la humanidad, māyayāpahṛta-jñānāḥ, cuyo conocimiento les ha sido arrebatado por la energía ilusoria, na māṁ prapadyante, no aceptan a Kṛṣṇa, la Suprema Personalidad de Dios.

Entonces, para volvernos devotos de Kṛṣṇa, debemos relacionarnos con devotos. Satāṁ prasaṅgān mama vīrya-saṁvidaḥ. Luego, por reciprocidad con los devotos, si uno lo es… una persona llega a ser devoto también si es piadoso. Si hay en su pasado, algo de piedad, entonces esa persona se acerca a un devoto. Y, al relacionarnos con el devoto, al estar en contacto con el devoto, nuestro conocimiento acerca de la salvación o para liberarnos de las garras de māyā, de la repetición del nacimiento y la muerte, aumenta. Satāṁ prasaṅgān mama vīrya-saṁvidaḥ. El hablar kṛṣṇa-kathā es vīryavān. Es como cuando hay relaciones sexuales, si el hombre es vīryavān, habrá embarazo. De manera similar, si escuchamos de un devoto, entonces habrá una acción inmediata, habrá una cierta inclinación, “¿Por qué no volverse consciente de Kṛṣṇa?” Eso es vīryavān. ”¿Por qué no hacerme consciente de Kṛṣṇa?” Eso se llama śraddhā. Śraddhā bhaktir anukramiṣyati. Taj-joṣaṇād āśu apavarga-vartmani śraddhā. Esto se llama śraddhā. Si, al escuchar a los devotos o en la compañía de los devotos, uno se siente inclinado, “Ahora, ¿por qué no me vuelvo consciente de Kṛṣṇa?” eso es muy bueno, sukṛtinaḥ, inmediatamente viene el efecto de las actividades piadosas. Ādau śraddhā. Ese es el comienzo de la vida espiritual. Y si quieres desarrollar tu vida espiritual más y más, entonces satāṁ prasaṅgāt, entonces tienes que asociarte con devotos. Ādau śraddhā tataḥ sādhu-saṅgaḥ (CC madhya 23.14-15).

Y sādhu ya lo hemos explicado en tres o cuatro versos. El resumen: un sādhu significa un devoto. Api cet su-durācāro bhajate mām ananya-bhāk (BG 9.30). Ananya-bhāvena, sin desviación alguna, devoto inquebrantable y leal, se les llama sādhu. Tenemos que asociarnos con los sādhu. Satāṁ prasaṅgāt. Cuando hablamos de Kṛṣṇa con los sādhus o devotos, resulta muy agradable. Satāṁ prasaṅgān mama vīrya-saṁvido bhavanti hṛt-karṇa-rasāyanāḥ (SB 3.25.25). Rasāyanāḥ significa que hay un gusto. Es como cuando comes algo, hay un cierto gusto. Eso se llama rasa, o melosidad. Después… es como en el Bhagavad-gītā Kṛṣṇa dice: raso 'ham apsu kaunteya (BG 7.8). Rasa. Rasa significa que cuando tienes sed, cuando bebes agua, saboreas algo muy sabroso para saciar tu sed. Y Kṛṣṇa ha instruido que “Para comenzar, tú puedes pensar en Mí, aham, mientras bebes agua”. No es difícil. Todo el mundo lo puede practicar, así de fácil. Todo el mundo puede practicarlo. Todo el mundo bebe agua, y el rasa, el gusto, el buen sabor, cuando tienes sed, cómo es apetecible el beber agua. Sin agua, morimos; y tomando un pequeño sorbo de agua, podemos vivir. El agua es tan importante. Así que agua bebemos, todos, y hay un rasa, hay un gusto. Ese gusto, si simplemente pensamos, “Aquí está Kṛṣṇa”, es algo muy fácil… raso 'ham apsu kaunteya prabhāsmi śaśi-sūryayoḥ. Tan pronto como ves la luz del sol por la mañana, puedes pensar. Kṛṣṇa dice. ¿Por qué dices?: “¿Puedes mostrarme a Dios?”. Dios se está mostrando Él mismo. ¿Por qué no lo ves? Si cierras los ojos, ¿cómo vas a ver a Dios? Él dice: “Yo soy esto”. Según nuestra posición…

Tal como este verso dice: śraddhā ratir bhaktir anukramiṣyati. Anukrama significa gradualmente: no es que repentinamente puedas esperar ver a Dios, sino que te capacitas para ver a Dios. Esa es la forma. Śraddhā ratir bhaktir anukramiṣyati. Ādau śraddhā. Es como con śraddhā. Alguien piensa que: “Este hari-kīrtana es una molestia”. Estas personas entran en la categoría de, duṣkṛtino mūḍhāḥ. Ellos (que) piensan que este hari-kīrtana, hari-kathā, que estamos tratando de propagar por todo el mundo, y que en todo el mundo está, siendo aceptado… mientras que, en la India, especialmente aquí en Bombay, envían quejas a la policía dicen que hacemos ruido. Ve, que divertido. En el lugar donde ha nacido Kṛṣṇa y donde hay kṛṣṇa-kathā, el Bhagavad-gītā —no hemos importado este libro de ningún otro lugar—hemos caído tan bajo que ahora pensamos que, “Este kṛṣṇa-kathā, este cantar de Hare Kṛṣṇa, es una molestia”. Basta ver lo avanzado que somos después de obtener la independencia. Se quejan de que hacemos ruido. Satataṁ kīrtayanto māṁ yatantaś ca dṛḍha-vratāḥ (BG 9.14). El kīrtana se recomienda en el Bhagavad-gītā satatam, siempre, las veinticuatro horas del día. Satataṁ kīrtayanto māṁ yatantaś ca dṛḍha-vratāḥ. Y adorar a la Deidad con atención, con muchos cuidados. Esas son las cosas que hacemos aquí, y la gente se queja de que molestamos, hacemos ruido. Sólo ve. Asat es tan peligroso. Por eso tenemos que crear una sociedad de sat. Entonces el mundo estará a salvo. De no ser así, están descendiendo a las condiciones de vida infernales.

na te viduḥ svārtha-gatiṁ hi viṣṇuṁ
durāśayā ye bahir-artha-māninaḥ
andhā yathāndhair upanīyamānās
te 'pīśa-tantryām uru-dāmni baddhāḥ
(SB 7.5.31)
matir na kṛṣṇe parataḥ svato vā
mitho 'bhipadyeta gṛha-vratānām
adānta-gobhir viśatāṁ tamisraṁ
punaḥ punaś carvita-carvaṇānām
(SB 7.5.30)

De modo que si queremos salvarnos a nosotros mismos… no sabemos cómo salvarnos. Gaḍurikā-pravāha. Gaḍurikā-pravāha-nyāya. Hay una lógica de gaḍurikā-pravāha. Una persona hace algo y otra persona lo está siguiendo. Por supuesto, si sigues a saj-jana, un devoto, eso es muy bueno. Pero si sigues a un sinvergüenza, entonces también te vuelves sinvergüenza. Pero en el momento presente el mundo entero está lleno de sinvergüenzas, mūḍhāḥ, duṣkṛtinaḥ, narādhamāḥ. “¿Por qué les llamas mūḍhāḥ duṣkṛtinaḥ narādhamāḥ? Han progresado tanto en la educación. Hay tantas universidades, que dan tantos títulos”. Kṛṣṇa dice, māyayāpahṛta-jñānāḥ (BG 7.15): “Su supuesto conocimiento no tiene valor porque la ilusión les ha arrebatado la esencia del conocimiento”. ”Ahora, ¿por qué entonces dices que son personas educadas?”. ”No, su conocimiento les ha sido arrebatado. ”¿Por qué razón?” La razón es āśuraṁ bhāvam āśritāḥ: “Han adoptado la insensata filosofía del ateísmo”. Eso es todo. Por esa razón, su supuesta educación, su educación universitaria, sus títulos, son simplemente una ilusión de māyā.

Bhaktivinoda Ṭhākura tiene una canción en la que dice, jaḍa-vidyā sa, māyāra vaibhava. Esta educación material sin conciencia de Dios es una expansión de la influencia de māyā. Jaḍa-vidyā sa, māyāra vaibhava, tomāra bhajane bādhā. Son simplemente impedimentos en lo que se refiere al progreso en la conciencia de Kṛṣṇa. Tomāra bhajane bādhā. Anitya saṁsāre. ¿Y por qué? El resultado de esa educación material impía es anitya saṁsāre moha janamiyā. Nosotros estamos ya bajo la influencia de la ilusión. Todo el que ha venido al mundo material, está ilusionado. Pero el avance de esa supuesta educación material significa aumentar esa propaganda de la ilusión. Jaḍa-vidyā sa, māyāra vaibhava, tomāra bhajane bādhā, anitya saṁsāre moha janamiyā. Tratan de ser felices en esta vida material temporal. Ha olvidado que es eterno. Incluso si somos muy felices, la vida temporal en esta vida, eso también es una ilusión, porque no se nos va a permitir quedarnos y disfrutar de nuestra posición. Pero esto ellos no lo entienden.

Y estas cosas hay que entenderlas en compañía de devotos. El devoto lo sabe todo. Tattva-darśinaḥ.

tad viddhi praṇipātena
paripraśnena sevayā
upadekṣyanti tad jñānaṁ
jñāninas tattva-darśinaḥ
(BG 4.34)

Tattva-darśī significa quién ha visto realmente la verdad, oṁ tat sat. Aquel que ha visto la Verdad Suprema. Esa Verdad Suprema es Kṛṣṇa. Therefore Kṛṣṇa says that “You are searching after the truth. You are studying the Vedic literature, Vedānta-darśana. That is very good. But what is the goal of Vedānta-darśana?”. Veda means knowledge, and anta means the end, Vedānta, the ultimate knowledge. What is that? Vedaiś ca sarvair aham eva vedyaḥ (BG 15.15). Kṛṣṇa says that, “If you are actually studying Vedānta, then ultimately you have to understand Me”. Vedaiś ca sarvair aham eva vedyo vedānta-kṛd vedānta-vid cāham: “I am the compiler of Vedānta, and I understand... I am the knower of Vedānta“. So if you hear from Kṛṣṇa what is Kṛṣṇa, that is actually understanding Vedānta. If you do not understand Kṛṣṇa and if you simply advertise yourself vedāntī, or vedantī, that will not help you.

Therefore, without this knowledge, there is... they have been called in the Bhagavad-gītā as mūḍhāḥ. Mūḍho 'yaṁ nābhijānāti, mohitam (BG 7.25).

tribhir guṇamayair bhāvair
mohitaṁ... mūḍhāḥ nābhijānāti
mām ebhyaḥ param avyayam
(BG 7.13)

The mūḍhas, they do not know it. So anyone who is in this material world, more or less, we are all mūḍhas. This morning I was talking while walking on the beach: more or less, we are all mūḍhas. Without being mūḍhaḥ, nobody comes here in this material world. Beginning from Brahmā down to the small ant, we are all mūḍhas of different degrees. So in order to become really learned, not to remain mūḍha, we have to associate with devotee. Satāṁ prasaṅgān mama vīrya-saṁvidaḥ. Then it will be relishable. Relishable. Satāṁ prasaṅgān mama vīrya-saṁvidaḥ. When it is relishable... actually, when you take some foodstuff, if it is relishable, it gives you contentment, “Oh, very nice food”. So bhavanti hṛt: “It is pleasing to the heart”. “Oh, such a nice food”. And pleasing to the tongue. Similarly, when kṛṣṇa-kathā is discussed amongst the devotees, it is pleasing to the heart and pleasing to the ear. Unless you taste, relish something through the ear and through the heart, how you can steadily follow kṛṣṇa-kathā? So that requires little training. And that training is given by the devotees, by their practical life, by their daily behavior, their routine work. If we follow, taj-joṣaṇāt... joṣaṇāt means to practice, is it not? (aside) What is given, joṣaṇāt? Cultivation, yes. Cultivation means practice. Practice.

So the ācāryas and the devotee, big, big devotees, they have given the routine work for cultivation. Just like we have got this Nectar of Devotion, how to cultivate devotional life. It is being very well received in European, American universities. In some of the universities they have made our Nectar of Devotion as textbook, “The Science of Bhakti“. So there is everything. If we want to cultivate bhakti, it is not sentiment. Sentiment, of course, that may remain for some time. But it is a great science. We have to learn it scientifically. That is The Nectar of Devotion, the science of devotional life. So those who are interested, they may kindly read this book, Nectar of Devotion, cultivation. Taj-joṣaṇāt. And practical cultivation—if you live with the devotees, in the association, then there will be practical cultivation, to rise early in the morning, to offer maṅgala-ārātrika to the Deity, then study some Vedic literature, then take prasādam, then do this, do that; they go for preaching. Actually, this Kṛṣṇa consciousness movement, practically showing how to cultivate the devotional life, taj-joṣaṇāt. And if we do so, then āśu. Āśu means very soon, without delay, even in this life. Even in this life, not that we have to wait for another life. If we practice devotional service in this life, even for few days, still, it will be a permanent asset.

Tyaktvā sva-dharmaṁ caraṇāmbujaṁ harer bhajann apakvo 'tha patet tato yadi (SB 1.5.17). If one takes to devotional service, tyaktvā sva-dharmam, giving up his routine duty... sva-dharma means the brāhmaṇa, kṣatriya, vaiśya, śūdra. They have got the all... or brahmacārī, gṛhastha, vānaprastha, they have got their particular duties. But nobody is following any duty. They are creating their own duty. So anyway, somehow or other, if one takes to Kṛṣṇa consciousness, tyaktvā sva-dharmaṁ caraṇāmbujaṁ hareḥ, and practices for some time regularly, then again, due to bad association or by something he falls down, so śāstra says that, “What is the loss? There is no loss”. On the other hand, if a person is executing his occupational duties very nicely, but he does not know what is Kṛṣṇa conscious, then what is the gain? There is no gain. No gain. Even if you become very pious by acting as a strict brahminv or a sannyāsī, but if you do not understand what is Kṛṣṇa, then there is no gain. It is simply waste of time.

dharmaḥ svanuṣṭhitaḥ puṁsāṁ
viṣvaksena-kathāsu yaḥ
notpādayed yadi ratiṁ
śrama eva hi kevalam
(SB 1.2.8)

This is the verdict of Vyāsadeva. Śrama eva hi kevalam. You are very nice, executing your occupational duties, dharmaḥ svanuṣṭhitaḥ. Svanuṣṭhitaḥ. You are brahmin. That's nice. You are executing the brahmiṇ's duties very nicely, or a kṣatriya, or a vaiśya, or a medical man, engineer, whatever you may be. That's all right. Dharmaḥ svanuṣṭhitaḥ puṁsāṁ viṣvaksena-kathāsu yaḥ. But if, by executing your professional or occupational duties, you do not develop Kṛṣṇa consciousness... that is the main business of human life, Kṛṣṇa consciousness. So then dharmaḥ svanuṣṭhitaḥ puṁsāṁ viṣvaksena-kathā... viṣvaksena-kathā means kṛṣṇa-kathā. Notpādayed yadi ratim. If you do not become inclined, śraddhā, this śraddhā of kṛṣṇa-kathā, then whatever you are doing—simply wasting your time, and it is a labor of love only, that's all. Śrama eva hi kevalam. And a devotee, even if he falls down by chance... there is every possibility of falling down, because māyā is very strong. And it is a fight against māyā. Daivī hy eṣā guṇamayī mama māyā duratyayā (BG 7.14). Duratyayā. Māyā is very strong. We are getting experience, some of them are falling down. But still, whatever he has done sincerely, that is a permanent credit of his account.

That is confirmed in the Bhagavad-gītā, that yoga-bhraṣṭaḥ. Bhraṣṭa means fall down, fallen down. So he has got the asset. Therefore he's not going to the other species of life. He's getting again a human form of life. That is a great profit. Because we have to change our body, tathā dehāntara-prāptiḥ (BG 2.13). And that... we do not know. Kṛṣṇa does not say what kind of body, but there are so many, 8,400,000. Any one of them can happen. But a devotee who has fallen down, he is guaranteed again human life. And what kind of human life? Śucīnāṁ śrīmatāṁ gehe yoga-bhraṣṭo sanjāyate (BG 6.41). He'll get a life, human being, in a very rich family or in a very pious family. Those who are more advanced, they will get their next birth in a pious brahmin family, very pure brahmiṇ family or Vaiṣṇava family. That is called śucīnām. And śrīmatām. Śrī means wealth or beauty. Very rich family, beautiful body he will get. So those who have got their birth in high-class brahmin Vaiṣṇava family and those who have got their birth in rich, very aristocratic family, they should consider that, “This advantage is given to me by Kṛṣṇa. Because in my last life I could not finish my business of bhakti-yoga, now I have got it”. Therefore I said to the Americans that, “You have got wealth; you have got education; you have got beauty. This is the asset of your pious life. Now you utilize it for Kṛṣṇa consciousness. Then your life is perfect”. So not only in America—everywhere, it is not easy that one man is born immediately very rich and one man is born in very poor family or very ugly family. There is distinction. There is some superior authority. It is not accident. Karmaṇā daiva-netreṇa jantur dehopapatti (SB 3.31.1). A living entity gets his body by superior administration, by nature's quality. There is big science.

So if you become Kṛṣṇa conscious, then your life is secure, guaranteed. If you make complete the Kṛṣṇa conscious life in this life, then tyaktvā dehaṁ punar janma naiti mām eti (BG 4.9). That is wanted. But don't be neglectful. Aquellos que han tomado conciencia de Kṛṣṇa, deben ser muy serios. ¿Por qué deberían arriesgarse de nuevo a nacer en una familia muy rica o en una familia brāhmaṇa? Eso también es arriesgado, porque no es ninguna garantía. Porque por lo general, los que son ricos, no se preocupan por la conciencia Kṛṣṇa: “Oh, esta conciencia Kṛṣṇa está destinada a los pobres”. O si alguien ha nacido en una familia brahmínica, también está engreído. Está pensando: “Oh, estos son mlecchas, yavanas, americanos. Oh, yo soy brāhmaṇa. He nacido en una familia muy elevada". Así. Esa es una causa de caída, sí, orgullo, orgullo, orgullo innecesario. Un vaiṣṇava es muy humilde. Tṛṇād api sunīcena taror api sahiṣṇunā amāninā mānadena (CC Adi 17.31 / CC Antya 20.21, Śikṣāṣṭaka 3). We have already discussed. Titikṣavaḥ kāruṇikāḥ suhṛdaḥ sarva-dehinām (SB 3.25.21).

Esas son las oportunidades, somos seres humanos, tenemos el movimiento para la conciencia de Kṛṣṇa, existe Kṛṣṇa, Kṛṣṇa nos aconseja personalmente, tenemos tantas oportunidades que ofrece este movimiento para la conciencia de Kṛṣṇa. ¿Por qué no adoptarlo? Si no lo sigues, estás cometiendo suicidio.

Muchas gracias. Hare Kṛṣṇa.

Devotos: Jaya, hari bol. (fin)