ES/740330 - Clase BG 04.10 - Bombay

His Divine Grace A.C. Bhaktivedanta Swami Prabhupāda



740330BG-Bombay, 30 marzo 1974 - 46:54 minutos



Pradyumna: Oṁ namo bhagavate vāsudevāya. Oṁ namo bhagavate vāsudevāya. Oṁ namo bhagavate vāsudevāya. (Prabhupāda y los devotos repiten) (dirige el canto del verso)

vīta-rāga-bhaya-krodhā
man-mayā mām upāśritāḥ
bahavo jñāna-tapasā
pūtā mad-bhāvam āgatāḥ
(BG 4.10)

vīta — liberado de; rāga — apego; bhaya — temor; krodhāḥ — e ira; mat-mayā — totalmente en Mí; mām — en Mí; upāśritāḥ — estando totalmente situado; bahavaḥ — muchos; jñāna — del conocimiento; tapasā — mediante la penitencia; pūtāḥ — purificándose; mat-bhāvam — amor trascendental por Mí; āgatāḥ — logran tener.

(pausa)

Traducción: “Estando liberadas del apego, el temor y la ira, estando totalmente absortas en Mí y refugiándose en Mí, muchísimas personas se purificaron en el pasado mediante el conocimiento acerca de Mí, y de ese modo todas ellas alcanzaron el estado de amor trascendental por Mí”.

Prabhupāda:

vīta-rāga-bhaya-krodhā
man-mayā mām upāśritāḥ
bahavo jñāna-tapasā
pūtā mad-bhāvam āgatāḥ
(BG 4.10)

Esta es la perfección de la vida, bhāvam mad. Kṛṣṇa dice, budhā bhāva-samanvitāḥ. Hay otra versión en el Bhagavad-gītā, budhā bhāva-samanvitāḥ. ¿Cuál es el principio del verso?

Devoto: Ahaṁ sarvasya...

Prabhupāda:

ahaṁ sarvasya prabhavo
mattaḥ sarvaṁ pravartate
iti matvā bhajante māṁ
budhā bhāva-samanvitāḥ
(BG 10.8)

Esto es bhāva: “Oh, Kṛṣṇa es tan grande”. Cuando uno entiende la grandeza de Kṛṣṇa, cuán grande es Él... Porque las personas no entienden. Generalmente dicen: “Dios es grande”. Eso es muy bueno. Al menos, uno acepta que Dios es grande. Pero cuán grande es y cuál es la medida de Su grandeza, si lo entendemos, entonces nuestro respeto y reverencia por Kṛṣṇa aumenta. Así como si tenemos un amigo, pero si conocemos la opulencia de ese amigo, lo grande que es, puede ser un hombre muy grande, un gran magnate de los negocios o un ministro —si lo sabemos, entonces: “Oh, tienes un amigo tan bueno”. Así mismo debemos intentar entender a Kṛṣṇa.

Janma karma me divyaṁ yo jānāti tattvataḥ (BG 4.9). En el verso anterior se ha dicho tattvataḥ. No de forma superficial. Si estudiamos a Kṛṣṇa superficialmente, vamos aceptar a otro sinvergüenza, a un competidor de Kṛṣṇa. Porque no sabemos lo que es Kṛṣṇa. Mūḍhāḥ. Avajānanti māṁ mūḍhāḥ (BG 9.11). Por lo tanto, en el Caitanya-caritāmṛta se ha descrito,

siddhānta baliyā citte nā kara alasa
ihā haite kṛṣṇe lāge sudṛdha mānasa
(CC Adi 2.117)

Siddhānta, lo grande que Kṛṣṇa es. Por ejemplo... (sonido de los niños llorando en el fondo) Sacarlos afuera. En el Brahma-saṁhitā, se describe la grandeza de Kṛṣṇa: govindam ādi-puruṣaṁ tam ahaṁ bhajāmi. Si estudiamos el Brahma-saṁhitā:

eko 'py asau racayituṁ jagad-aṇḍa-koṭiṁ
yac-chaktir asti jagad-aṇḍa-cayā yad-antaḥ
aṇḍāntara-stha-paramāṇu-cayāntara-sthaṁ
govindam ādi-puruṣaṁ tam ahaṁ bhajāmi
(BS 5.35)

Esta es otra explicación de la grandeza de Kṛṣṇa, que por su expansión plenaria, eko ' py asau racayitum, una expansión plenaria que mantiene toda la creación material —eko ' py asau racayitum— simplemente para crear este mundo material. Una expansión plenaria. Eko ' py asau racayituṁ jagad-aṇḍa-koṭim (BS 5.35). No sólo uno, sino millones de jagad-aṇḍa, universos. Por su única expansión plenaria...

En el Bhagavad-gītā también se confirma:

athavā bahunaitena
kiṁ jñātena tavārjuna
viṣṭabhyāham...
ekāṁśena sthito jagat
(BG 10.42)

Ekāṁśena: “Mi única porción plenaria”, Mahā-Viṣṇu, para la creación de este mundo material. Ekāṁśena sthito jagat. ¿Y qué es este ekāṁśa? Esto se describe también. Yasyaika-niśvasita-kālam athāvalambya jīvanti loma-vilajā jagad-aṇḍa-nāthāḥ (BS 5.48). Loma-vilajā. E innumerables universos están saliendo de los poros del cuerpo de Mahā-Viṣṇu. Niśvasita kālam athāvalambya, de Su respiración. Él está durmiendo en el océano de Kāraṇa, océano causal. Yaḥ kāraṇārṇava-jale bhajati sma yoga-nidrām (BS 5.47). Yoga-nidrā. Y mientras que está durmiendo en Su yoga-nidrā, innumerables universos están saliendo a través de Su respiración y de Sporos. (sonido de un niño gritando) (al lado) ¿Pueden parar a ese niño?

Esta es la grandeza de Kṛṣṇa. Este Mahā-Viṣṇu es sólo kalā-viśeṣaḥ. Viṣṇur mahān sa iha yasya kalā-viśeṣaḥ. Kalā significa parte de la porción plenaria. Eso se llama kalā. Aṁśa significa porción plenaria, y kalā significa... Todas las encarnaciones de Viṣṇu... Y Kṛṣṇa se describe en el Śrīmad Bhagavad..., Bhāgavatam, en el Canto Primero, Capítulo Tercero. Y en la conclusión se dice que este cāṁśa-kalāḥ puṁsaḥ kṛṣṇas tu bhagavān svayam (SB 1.3.28). El nombre de Kṛṣṇa también existe, pero sólo para hacer una distinción entre todos los avatāras y Kṛṣṇa, se concluye este, todos ellos son ca aṁśa: algunos de ellos son porciones plenarias, algunos las porciones de las porciones plenarias. Así están situados. Pero el nombre de Kṛṣṇa está ahí, kṛṣṇas tu bhagavān svayam... Esto se indica.

Así que tenemos que estudiar. Si somos estudiantes serios de Kṛṣṇa, entonces todo está en los śāstras. Así qu cuando comprendemos la grandeza de Kṛṣṇa, nos volvemos más apegados. Más apegados. La grandeza atrae. Supongamos que un hombre tiene una posición muy exaltada, él atrae la atención. Del mismo modo, si conocemos la grandeza de... Aquel que no conoce la grandeza de Kṛṣṇa, piensa que Kṛṣṇa, “Sí...”, el kūpa-maṇḍūka-nyāya, el doctor Rana: “tal vez es un poco más grande que yo. Eso es todo”. Avajānanti māṁ mūḍhāḥ (BG 9.11). Tales personas piensan de Kṛṣṇa como uno de ellos, y por lo tanto, se ha vuelto algo muy de moda volverse un avatāra de Kṛṣṇa, de forma muy barata. No. Ellos no saben realmente cuál es la posición de Kṛṣṇa.

La posición de Kṛṣṇa, si alguien la entiende, entonces es una persona liberada. Tyaktvā dehaṁ punar janma naiti mām eti (BG 4.9). Él es una persona liberada, incluso en este cuerpo. Simplemente por saber cuán grande Kṛṣṇa es, simplemente por conocer este hecho, cómo Kṛṣṇa... Entonces uno entiende que mattaḥ sarvaṁ pravartate, iti matvā bhajante mām... Entonces nuestro bhajana para el servicio de Kṛṣṇa se vuelve muy estable y determinado. Budhā bhāva-samanvitāḥ (BG 10.8). Esto es bhāva. Bhāva significa... Uno puede lo entender muy fácilmente: cuando son plenamente conscientes de algo, la grandeza: “Oh, Kṛṣṇa es tan grande”, esto se llama bhāva. Esto se puede entender, no es muy difícil. Porque en los śāstras existe todo sobre Kṛṣṇa. Simplemente tenemos que tomarlo, aceptarlo. Y si no creemos en el śāstra, entonces no sirve, quiero decir, de nada entender a Kṛṣṇa. Śāstra-cakṣusā. Tienen que ver... Kṛṣṇa es adhokṣaja, está más allá de la percepción, de la percepción sensorial. Pero a través del śāstra podemos entender un poco de Kṛṣṇa. Es muy difícil de conocer. No podemos entender. Kṛṣṇa es ilimitado, nosotros somos limitados. Aun así, con cualquier poder limitado que tenemos, podemos entender a Kṛṣṇa si seguimos el śāstra, el sādhu y el guru. Sādhu-śāstra-guru-vākya tinete kariyā aikya.

Así, esta etapa de bhāva tiene que alcanzarse. No es que podemos llegar artificialmente a la etapa de bhāva. No. Vīta-rāga-bhaya-krodhā man-mayā mām upāśritāḥ (BG 4.10). Estas son las cualificaciones. Kṛṣṇa lo dice personalmente. No podemos entender a Kṛṣṇa de repente. Vīta-raga. La primera calificación es estar desapegado. Nuestra calificación actual es que estamos demasiado apegados a este disfrute de los sentidos materiales. Vida material quiere decir disfrute de los sentidos. Por lo tanto, tenemos que reducir el disfrute de los sentidos mediante la tapasya. Tapasya. El disfrute de los sentidos no se puede controlar de repente. Tapasā brahmacaryeṇa tyāgena śauca..., śaucena yamena niyamena (SB 6.1.13). Estas son las declaraciones. Pero si aceptan el servicio devocional, entonces todo se vuelve muy fácil de seguir, tapasā brahmacaryeṇa.

Así como aconsejamos a nuestros estudiantes no tener sexo ilícito, no comer carne, no intoxicarse, y no juegos de azar.

Esto es tapasya. Porque todo el mundo es propenso a estas cosas. A todo el mundo le gusta el sexo ilícito. A todo el mundo le gusta comer carne. Loke vyavāyāmiṣa-madya-sevā nityās tu jantoḥ (SB 11.5.11). Jantoḥ, jantu significa animal o persona ignorante. Una persona que no tiene conocimiento, él también es un jantu, un animal. Así que vyavāyāmiṣa-madya-sevāḥ. La vida sexual y el comer carne, āmiṣa y madya-sevāḥ, la embriaguez, son tendencias naturales. Pravṛttir eṣā bhūtānām. Esto es pravṛtti. Tienen la inclinación. Eso es la vida material. Āmiṣa-madya-sevāḥ. Pero tienen que ser controlados mediante la tapasya. Eso es tapasya. Si porque tengo esta inclinación, tengo el deseo de beber o tomar alguna substancia embriagante, voy a tomarla... Hay una canción bengalí, cokṣe yadi lāge bhālo kena dekha mana(?), que: “Si mis ojos quieren ver, ¿por qué no voy a ver?”. Esto es el disfrute de los sentidos. Esto es animalismo. Pero cuando se puede controlar, eso es humanidad. Por lo tanto, las leyes están hechas para el ser humano, no para los animales. Varias veces he explicado ya que cuando hay leyes en la calle: “Mantenerse a la izquierda”, están hechas para el ser humano, no para los gatos y los perros y las vacas. Digamos que si un gato, o un perro, va a la izquierda o a la derecha contra la dirección de la policía, él no es castigado, porque es un animal. O bien un niño, si traspasa. Pero si una persona adulta transgrede la ley, podrá ser castigado.

La vida humana tiene responsabilidad. ¿Cuál es esa responsabilidad? Tapasya. Aquí se dice, jñāna-tapasā pūtāḥ, purificado. Jñāna, conocimiento y tapasya. Entonces él se purifica. No es que “pueden hacer todo lo que quieran. Eso no tiene nada que ver con la religión”. Hay tantos programas de sinvergüenzas: “Pueden comer de todo. Pueden hacer de todo, y aun así pueden volverse un vedāntista”. Existen este tipo de vedāntistas sinvergüenzas. Pero aquí la Suprema Personalidad de Dios dice, jñāna-tapasā. Jñāna-tapasā pūtā mad-bhāvam. Sin conocimiento, sin tapasya, no pueden hacer ningún progreso espiritual. No por simples palabras. Eso no es posible. Porque en el verso anterior se ha dicho que,

janma karma me divyaṁ
yo jānāti tattvataḥ
tyaktvā dehaṁ punar janma
naiti mām eti kaunteya
(BG 4.9)

Entonces, ¿cómo uno puede llegar a Kṛṣṇa? Mām eti. Esto se ha descrito. Vīta-rāga-bhaya-krodhāḥ. Vīta-rāga-bhaya-krodhā man-mayā mām upāśritāḥ (BG 4.10). Mām upāśritāḥ, tomar refugio de Kṛṣṇa, para volverse un devoto de Kṛṣṇa, para ser consciente de Kṛṣṇa.

Por lo tanto, nosotros estamos solicitando. Vamos de puerta en puerta, de país en país, de continente en continente, de ciudad en ciudad, de aldea en aldea: “Por favor, vuélvanse conscientes de Kṛṣṇa”. Les enseñamos cómo pueden ser felices, vīta-rāga-bhaya-krodhāḥ (BG 2.56), cómo pueden ser personas de conocimiento. Esa es nuestra misión. No es muy difícil. Los ejemplos están aquí. Estos muchachos y muchachas europeos y americanos, hace cuatro o cinco años eran personas diferentes. Pero, ¿cómo lo han aceptado? La gente se sorprende. Porque han seguido lo que hemos dicho según el śāstra. Ellos lo han seguido y lo están siguiendo. Ellos están tratando de seguir sinceramente. Por lo tanto, están haciendo progreso.

Así que cualquier persona que siga estos principios, cómo llegar a la etapa de bhāva, budhā bhāva-samanvitāḥ. Hay un proceso. Rūpa Gosvāmī ha explicado cómo llegar a la etapa de bhāva. Bhāva significa exactamente la etapa inmediata antes de la etapa del amor de Dios. Esa es la perfección. Premā pum-ārtho mahān. Caitanya Mahāprabhu nos ha enseñado a volvernos locos por Dios, Kṛṣṇa. Esa es la perfección del amor. Eso es la perfección. Caitanya Mahāprabhu demostró con Su ejemplo cómo estaba loco por Kṛṣṇa. Él es Kṛṣṇa Mismo, pero nos está enseñando cómo volvernos bhāva, budhā bhāva-samanvitāḥ. Él nos enseñó. Por lo tanto, Rūpa Gosvāmī ofrece su respeto a Caitanya Mahāprabhu, kṛṣṇāya kṛṣṇa-caitanya-nāmne: “Señor, Tu eres Kṛṣṇa, pero ahora has asumido el nombre de Śrī Kṛṣṇa Caitanya”. Kṛṣṇa Caitanya. Kṛṣṇāya kṛṣṇa-caitanya-nāmne. “Y eres tan generoso. Namo mahā-vadānyāya kṛṣṇa-prema-pradāya te (CC Madhya 19.53).

Esta etapa bhāva puede alcanzarse si seguimos la forma de vida de Śrī Caitanya Mahāprabhu. Y ¿cuál es la forma de vida de Śrī Kṛṣṇa Caitanya Mahāprabhu? Su forma de vida ha sido descrita en Su Śikṣāṣṭaka: paraṁ vijayate śrī-kṛṣṇa-saṅkīrtanam. Él personalmente realizó saṅkīrtana-yajña, y enseñó a todo el mundo:

harer nāma harer nāma
harer nāmaiva kevalam
kalau nāsty eva nāsty eva
nāsty eva gatir anyathā
(CC Adi 17.21)

Esta es Kṛṣṇa..., la contribución de Kṛṣṇa Caitanya Mahāprabhu, que: “Simplemente canten el mantra Hare Kṛṣṇa. Entonces toda la perfección vendrá a ustedes”. Toda perfección vendrá. Algo muy sencillo. No cuesta nada. Si cantan el mantra Hare Kṛṣṇa, no existe ninguna pérdida de su parte. No les cuesta nada. No les obliga a sufrir tantas penalidades severas. No. Puede cantar en cualquier momento. Kīrtanīyaḥ sadā hariḥ (CC Adi 17.31). Lo hemos visto prácticamente. Estos muchachs, aunque son muy jóvenes, verán que tienen estas cuentas. Les he pedido que canten siempre. Cantan en la medida de lo posible.

Así que, este proceso tiene que adoptarse, si son realmente serios en entender a Kṛṣṇa. Y si no tratan de entender a Kṛṣṇa, están cometiendo suicidio. Ātma-hā. Se han descrito en el śāstra: ātma-hā. ¿Si yo mismo corto mi cuello, quién puede salvarme? Pero la gente no lo entiende. Y Narottama dāsa Ṭhākura, que lo entiende, ha cantado, hari hari biphale janama goṅāinu, manuṣya-janama pāiyā, rādhā-kṛṣṇa nā bhajiyā, jāniyā śuniyā biṣa khāinu. De modo que es nuestro deber, por supuesto, como sirvientes de Kṛṣṇa, despertar a todo el mundo a la conciencia de Kṛṣṇa mediante este proceso del movimiento de saṅkīrtana, pero la gente debe tomarlo muy en serio, que sin aceptar la conciencia de Kṛṣṇa, uno está cometiendo suicidio —él está cortando su propio cuello, o bebiendo veneno. Si les gusta beber veneno, no pueden..., nadie puede detenerles. Es un hecho. Si quieren cortarse su propio cuello, nadie puede impedirlo. Pero esto no es algo muy bueno. Tenemos esta forma humana de vida para entender a Kṛṣṇa. Esto es el..., nuestra única misión. Esta es la enseñanza de Caitanya Mahāprabhu. Y Kṛṣṇa lo enseña personalmente en el Bhagavad-gītā. ¿Por qué no deberíamos aprovecharnos de estas cosas y hacer nuestra vida exitosa? ¿Por qué deberíamos ser tan tontos? Pero lo son. No sé por qué no aceptan la conciencia de Kṛṣṇa. Aceptarán tantas otras cosas falsas, pero no aceptarán a Kṛṣṇa.

Pero de todos modos, si uno es serio, tiene que seguir este principio, vīta-rāga-bhaya-krodhāḥ (BG 2.56). Bhaya-krodhāḥ. Bhaya significa temor. Esta es una de las cualificaciones de la vida condicionada. Āhāra-nidrā-bhaya-maithuna. Cuatro cosas. Mientras estemos en la etapa condicionada, este cuerpo material, tenemos estas demandas: comer, dormir y volvernos temerosos, defendernos, defendernos y... āhāra-nidrā, y maithuna, las relaciones sexuales. Estas son las cuatro demandas de este cuerpo material. Y todo el mundo está ocupado —en cómo comer... Lo verán en la ciudad de Bombay que hay tantos restaurantes. A cada paso un restaurante. Comer. Eso está sucediendo. En cada ciudad, por todo el mundo, en todas partes, comer. Y luego dormir, un buen apartamento. Y luego las medidas de defensa. Y luego muy felizmente tener relaciones sexuales. Estas son las demandas.

Así que tapasya significa reducir todo esto. Eso es tapasya. Tapasya... Esta son las demandas en general del cuerpo, y si quieren ser libres de esta atadura material, entonces tienes que realizar tapasya. Tapasya significa reducir estas demandas del cuerpo voluntariamente y llegar hasta el punto de cero. Eso es liberación. Eso es tapasya. Vīta-rāga-bhaya-krodhā man-mayā mām upāśritāḥ (BG 4.10). Pero aquí, muy bien, Kṛṣṇa de... Puede ser que la tapasya pueda realizarse muy fácilmente si uno se vuelve man-mayā, si siempre está pensando en Kṛṣṇa.

Hare Kṛṣṇa, Hare Kṛṣṇa, Kṛṣṇa Kṛṣṇa, Hare Hare
Hare Rāma, Hare Rāma, Rāma Rāma, Hare Hare

Man-mayā. Y mām upāśritāḥ y toma refugio de los pies de loto de Kṛṣṇa. Mām. Mām eva ye prapadyante māyām etāṁ taranti te (BG 7.14). Tan pronto como se someten... Samāśritā ye pada-pallava-plavaṁ mahat-padaṁ puṇya-yaśo murāreḥ (SB 10.14.58). Esta es la descripción que se da en el Bhāgavata. Cualquier persona que ha tomado refugio de los pies de loto de Kṛṣṇa, Murāri... Otro nombre para Kṛṣṇa es Murāri. Es puṇya-yaśaḥ. Si cantamos el nombre de Kṛṣṇa, entonces por lo menos nos volvemos piadosos. Porque somos todos pecadores. Cantando el mantra Hare Kṛṣṇa sin ofensas, inmediatamente se van a purificar, si no cometen de nuevo actividades pecaminosas.

Por lo tanto, hay diez clases de ofensas. Si evitamos las ofensas y cantamos, entonces inmediatamente nos volvemos mukta-puruṣa. Inmediatamente. Pero el hábito que tenemos es cometer actividades pecaminosas. Así que esto no es... Nāmno balād yasya hi pāpa-buddhiḥ (Padma Purāṇa, Brahma-khaṇḍa). Si uno piensa que: “Yo estoy cantando el mantra Hare Kṛṣṇa, así pues, los actos pecaminosos resultantes ahora se están anulando. Ahora voy a hacerlo otra vez. Y de nuevo lo voy anular”, esta es la mayor ofensa. Esta es la mayor ofensa. De entre las diez ofensas, esta es la mayor ofensa, nāmno balād yasya hi pāpa-buddhiḥ.

Todo necesita sinceridad. De lo contrario, las cosas no son muy difíciles. Vīta-rāga-bhaya-krodhā man-mayā mām upāśritāḥ, bahavaḥ (BG 4.10). Kṛṣṇa dice bahavaḥ. No que uno o dos. Cualquier persona... “Muchos de los que han adoptado estos medios”. Entonces jñāna-tapasā pūtāḥ: “Mediante el conocimiento y la tapasya se vuelven purificados y entonces...”. ¿Qué es? Mad-bhāvam āgatāḥ: Luego llegan a la etapa de bhāva. Así pues, para aprender este arte, uno debe ser primero... tal como, estamos escuchando. Si uno toma la determinación, ¿por qué no adoptan este medio? Vīta-rāga-bhaya-krodhāḥ (BG 2.56), jñāna-tapasā pūtāḥ. “¿Por qué estoy sufriendo?”. Kṛṣṇa aconseja. ¿Por qué no dar este paso? Entonces Kṛṣṇa les ayudará. Tan pronto como deciden aceptar estos medios, Kṛṣṇa les ayudará. Kṛṣṇa les ayudará. Les va a dar una buena asistencia.

ei rūpe brahmāṇḍa bhramite kona bhāgyavān
jīva guru-kṛṣṇa-kṛpāya pāya bhakti-latā-bīja
(CC Madhya 19.151)

Kṛṣṇa está con ustedes. Tan pronto como deciden,: “Shora, Kṛṣṇa, yo Te quiero. Por favor, ayúdame” Él está dispuesto a ayudarles. Guru-kṛṣṇa-kṛpāya pāya bhakti-latā-bīja. Yasya deve parā bhaktir yathā deve tathā gurau (ŚU 6.23). Estas son las definiciones que se dan en la literatura védica.

Rūpa Gosvāmī nos está dando direcciones sobre cómo llegar a la etapa bhāva. Ādau śraddhā. En primer lugar, lo primero es śraddhā. Śraddhā significa fe, fe firme. Śraddhā ha sido explicada por Caitanya-caritāmṛta-kar:

'śraddhā'-śabde—viśvāsa kahe sudṛḍha niścaya
kṛṣṇe bhakti kaile sarva-karma kṛta haya
(CC Madhya 22.62)

Esto se llama śraddhā. Cuando uno cree firmemente. Tal como Kṛṣṇa dice: sarva-dharmān parityajya mām ekaṁ śaraṇaṁ vraja (BG 18.66), si alguien está firmemente determinado: “Sí, por rendirme a Kṛṣṇa voy a obtener toda la perfección de la vida”, eso es llamado śraddhā. Eso se llama śraddhā. Eso se explica en el Caitanya-caritāmṛta. Śraddhā-śabde viśvāsa sudṛḍha niścaya (CC Madhya 22.62). “Si tengo la intención, ¿por qué no esto?, ¿por qué no aquello?, ¿por qué no lo otro?, ¿por qué no aquello?”, entonces no es ni siquiera śraddhā. Eso no es śraddhā. Śraddhā significa firme convicción. Así śraddhā-śabde... Así, ādau śraddhā.

Luego la siguiente etapa es: tataḥ sādhu-saṅgaḥ. Si tienen śraddhā: “Sí, quiero a Kṛṣṇa en esta vida. Debo hacer todo lo necesario”, dicha determinación se llama śraddhā. Entonces, si quieren desarrollar esa determinación, deben asociarse con sādhus. ¿Quién es sādhu? Sādhu... Bhajate mām ananya-bhāk. Eso es sādhu. Api cet su-durācāro bhajate mām ananya-bhāk (BG 9.30). No importa si tiene algunos defectos corporales. Él está acostumbrado a un ambiente diferente. Aunque tenga algunos defectos en sus hábitos, si tiene la exclusiva cualificación de estar firmemente determinado en el servicio devocional a Kṛṣṇa, es un sādhu. Sādhavaḥ sādhu-bhūṣaṇāḥ. Sādhavaḥ sādhu-bhūṣaṇāḥ. Titikṣava. El sādhu es titikṣava. Él tiene que tolerar tantas cosas, crítica, elementos de oposición. Porque el sādhu no puede sentarse de brazos cruzados. Bhajate mām ananya-bhāk. Él está completamente dedicado al servicio de Kṛṣṇa.

El servicio a Kṛṣṇa no consiste en estar sentado sin hacer nada. Kṛṣṇa quiere difundir la filosofía del Bhagavad-gītā por todas partes. Esto se afirma en el Bhagavad-gītā:

ya idaṁ paramaṁ guhyaṁ
mad-bhakteṣv abhidāsyati
(BG 18.68)
na ca tasmān manuṣyeṣu
kaścin me priya-kṛttamaḥ
(BG 18.69)

Y Kṛṣṇa, como devoto, ordena:

pṛthivīte āche yata nagarādi grāma
sarvatra pracāra haibe mora nāma
(CB Antya-khaṇḍa 4.126)
bhārata-bhūmite manuṣya-janma haila yāra
janma sārthaka kari' kara para-upakāra
(CC Adi 9.41)

Esto es servicio. Sobre todo se ordena a los nacidos en India, los habitantes de Bhārata-varṣa. Porque en Bhārata-varṣa es más fácil llegar a ser consciente de Kṛṣṇa. Porque por naturaleza, porque han nacido en esta tierra de Bhārata-varṣa, en la sangre hay conciencia de Kṛṣṇa. Pero por desgracia, los líderes están induciéndolos a olvidar a Kṛṣṇa. Esta es la desgracia del Bhārata-varṣa actual. Van a las aldeas, y si hay bhāgavata-pāṭha, cientos de miles de personas se reunirán inmediatamente. Inmediatamente. No sólo en los pueblos; en la ciudad, cuando llevamos a cabo el festival de Kṛṣṇa en Bombay, Calcuta, vienen veinte mil, treinta mil personas. Por naturaleza. No podemos esperar esta gran asamblea en otros países. Esa es mi experiencia. Pero India, porque es Bhārata-varṣa, es muy fácil.

Pero estamos sacrificando este derecho de nacimiento, Bhārata-varṣa. Oh, nosotros estamos desviándonos de tal manera que nos estamos olvidando, tratando de olvidar a Kṛṣṇa: “Tiren los śāstras. Tiren estos... Tiren...”. Y ponen todos los impedimentos para el movimiento de la conciencia de Kṛṣṇa. Esta es nuestra desgracia. En realidad, todos los nacidos en India son conscientes Kṛṣṇa. A veces me preguntan en el extranjero que: “¿Cuántas personas existen en la India conscientes de Kṛṣṇa?”. Y el cien por cien, todos, incluso los musulmanes, que hablar de los hindúes.

Debemos aprovechar esta oportunidad, la conciencia de Kṛṣṇa. Ādau śraddhā tataḥ sādhu-saṅgaḥ (CC Madhya 23.14-15). Esta asociación, sociedad, sādhu, que han dedicado su vida a la comprensión de Kṛṣṇa, para servir a Kṛṣṇa, son sādhus. Ādau śraddhā tataḥ sādhu..., tataḥ sādhu-saṅgo 'tha bhajana-kriyā. Por medio del sādhu saṅga la próxima etapa es cómo adoptar la vida devocional. Estos jóvenes, estas jóvenes, poco a poco llegaron. En primer lugar estaban escuchando, luego vinieron: “Por favor, hágame su discípulo”. Es decir, “bajo su dirección mi bhajana-kriyā continuará.” Esto se llama bhajana-kriyā, bajo la dirección del maestro espiritual.

Entonces syāt anartha-nivṛttiḥ. Anartha significa cosas que no son deseadas. Estamos acostumbrados a tantas cosas, cosas malas, que no son deseables en absoluto. Pero nos hemos acostumbrados por la mala asociación. Tomen por ejemplo, que alguien fuma. Nadie aprende a fumar desde que nace. Debido a la mala asociación uno aprende a fumar. De manera similar, el beber e igualmente el comen carne. Porque desde que nacemos necesitamos leche, no comer carne. Pero entonces, después de todo, entendemos que “la carne es muy sabrosa. Debe haber una tienda de carne” y... Esto está sucediendo. ¿Lo ven? Estos son anarthas, no son necesarios. Se necesitan alimentos simples: arroz, trigo, un poco de leche, verduras y un poco de azúcar. Eso es todo. No necesitan todas estas necedades. Pero se han habituado.

Pero si nos volvemos bhajana-kriyā —vienen a la práctica del servicio devocional, de forma natural lo tienen que dejar. Porque si aceptamos un discípulo para que se ocupe en el bhajana-kriyā, en primer lugar, debe renunciar a estos anarthas. Así que estos anarthas, uno no puede renunciar a fumar o a beber, pero en realidad, si acepta el servicio devocional, se puede dejar muy fácilmente. Se puede dejar muy fácilmente. Hay tantos ejemplos. No es una historia. Así que si se realiza bhajana-kriyā sinceramente, entonces anartha-nivṛtti se produce automáticamente. Entonces se vuelven limpios. Aquí se dice, jñāna-tapasā pūtāḥ, purificados. Jñāna-tapasā. Existe el conocimiento de que “yo soy un alma espiritual. Soy parte y porción de Kṛṣṇa, y Kṛṣṇa es el Supremo. Por lo tanto, mi misión es servir a Kṛṣṇa. Esto es jñāna. Y si uno no lo sabe, es un sinvergüenza. Eso es todo. No posee jñāna. Esto es jñāna. Por lo tanto, Kṛṣṇa lo confirma: bahūnāṁ janmanām ante jñānavān māṁ prapadyate (BG 7.19). Jñāna significa que debe entregarse a Kṛṣṇa. Eso es jñāna. Y mientras uno no llega a este punto, entregarse a Kṛṣṇa, es un sinvergüenza. Eso es todo. Mūḍha. Na māṁ prapadyante mūḍhāḥ, duṣkṛtino narādhamāḥ (BG 7.15). Esta es su cualificación. Aquel que no se ha rendido a Kṛṣṇa, es un duṣkṛtinaḥ, mūḍhāḥ, narādhamāḥ... “No, no. Él es licenciado, graduado”. Māyayāpahṛta-jñānāḥ. Su conocimiento no tiene valor.

Inútil. Māyayāpahṛta-jñānāḥ. Śrama eva hi kevalam. Ese es el veredicto del śāstra.

dharmaḥ svanuṣṭhitaḥ puṁsāṁ
viṣvaksena-kathāsu yaḥ
notpādayed ratiṁ yadi
śrama eva hi kevalam
(SB 1.2.8)

Simplemente trabajando para nada.

Esto se denomina anartha-nivṛttiḥ. Jñāna-tapasā. Luego niṣṭhā: “Oh, debo ser estable”. Luego ruci, el sabor aumenta. Tato niṣṭhā rucis tataḥ athāsaktiḥ. Luego el apego. Tan pronto como consigan apego por Kṛṣṇa, naturalmente, vīta-rāga, renuncian a su vida material. Vīta-rāga. Si no tienen apego por Kṛṣṇa, no pueden renunciar al apego por esta complacencia de los sentidos material. Eso no es posible. Paraṁ dṛṣṭvā nivartate (BG 2.59). Por la fuerza, no se puede educar a una persona: “Debe abstenerse de todas estas cosas”. No, no es posible. Vīta-rāga significa cuando aumentan el rāga por Kṛṣṇa. Entonces puede volverse vīta-rāga. Paraṁ dṛṣṭvā ni... Que si tienen rasagullās, pueden dejar el gur. El gur es dulce, y las rasagullās también son dulces, pero si alguien dice: “¿Por qué están comiendo gur?”, o alguna otra cosa, “Aquí hay rasagullās muy buenas”. De manera similar, a menos que tengamos cosas mejores...

Cosas mejores... Kṛṣṇa es lo mejor, no hay necesidad de pruebas. Estos muchachos y muchachas europeos, no han venido a mi buscando un dinero mejor. Porque el dinero se considera lo mejor del mundo, pero han disfrutado de todas estas cosas. Por lo tanto, ya no buscan más la acumulación de dinero. Están buscando a Kṛṣṇa. Paraṁ dṛṣṭvā nivartate. Pueden ganar dinero. Ellos han dedicado su vida. Están haciendo todo por mí. Podrían ganar en su país miles de dólares. Miles de dóla... Cualquier hombre puede ganar como mínimo veinticinco dólares al día. Y veinticinco dólares significa doscientas cincuenta rupias por día. Así que pueden hacer mucho dinero. ¿Por qué lo han sacrificado todo? Ellos han sacrificado su dinero. Ellos han sacrificado su hábito de intoxicación. Ellos han sacrificado su vida sexual ilícita. Ellos han sacrificado su vida de juegos de azar. ¿Por qué? Paraṁ dṛṣṭvā nivartate. Porque han entendido un poco a Kṛṣṇa. Un poco a Kṛṣṇa. Sv-alpam apy asya vairaghya trāyate mahato bhayāt (BG 2.40). Tales cosas, como el movimiento de la conciencia de Kṛṣṇa. Vīta-rāga-bhaya-krodhāḥ (BG 2.56).

Y se vuelven libres de temor. Libres de temor. Incluso si tantos incidentes han pasado en este lugar, ¿por qué no sienten temor? Porque tienen apego por Kṛṣṇa. Este muchacho fue amenazado con su vida, pero aun así no tenía miedo. Vīta-rāga... (cortado) (fin)