ES/670104 - Clase CC Madhya 21.13-49 - Nueva York

His Divine Grace A.C. Bhaktivedanta Swami Prabhupāda



670104CC-Nueva York, 4 enero 1967 - 28:27 minutos



Prabhupāda: ...Hare Rāma, Hare Rāma, Rāma Rāma, Hare Hare.

nāntaṁ vidāmy aham amī munayo agrajās te
māyā-balasya puruṣasya kuto 'varā ye
gāyan guṇān daśa-śatānana ādi-devaḥ
śeṣo 'dhunāpi samavasyati nāsya pāram
(CC Madhya 21.13)

Este es un verso del Śrīmad-Bhāgavatam. Fue recitado por Brahmā. El propósito de este verso es... Brahmā dice que: “Aunque soy Brahmā, y antes que yo todos los grandes sabios, han tratado de conocer al Señor Supremo en su totalidad, nadie ha podido entender dónde está el fin de las potencias ilimitadas del Señor Supremo”.

seho rahu-sarvajña-śiromaṇi śrī-kṛṣṇa
nija-guṇera anta nā pāñā hayena satṛṣṇa
(CC Madhya 21.14)

Incluso el Señor Śrī Kṛṣṇa mismo, Él no sabe cuán ilimitada es Su potencia. El Señor Caitanya dice eso. Él también no sabe.

seha rahu-vraje yabe kṛṣṇa avatāra
tāṅra caritra vicārite mana nā pāya pāra
(CC Madhya 21.16)
prākṛtāprākṛta sṛṣṭi kaila eka-kṣaṇe
aśeṣa-vaikuṇṭhājāṇḍa svasvanātha-sane
(CC Madhya 21.17)

De esta manera, el Señor Supremo Śrī Kṛṣṇa, por Sus expansiones plenarias, está haciendo actividades ilimitadas y trascendentales.

Así que, para una entidad viviente, una pequeña entidad viviente como nosotros, no lo podemos saber. Lo único es que, como se dice en el Bhagavad-gītā, que: satataṁ kīrtayanto māṁ yatantaś ca dṛḍha-vratāḥ, tuṣyanti ca ramanti ca (BG 9.14).

El tema es tan sublime que les gusta a los devotos que están ocupados en la conciencia de Kṛṣṇa, en el servicio amoroso trascendental. Y en la asociación de devotos puros estos temas se vuelven agradables.

Hay muchos casos en el Bhāgavata también. Cuando Śaunakādi Ṛṣi, sabios encabezados por Śaunaka Muni, estaban escuchando el Śrīmad-Bhāgavatam por Sūta Gosvāmī, también pronunciaron esto: vayaṁ tu na vitṛpyāma: “Ustedes están recitando sobre las glorias del Señor Supremo, Sus actividades, así que por favor continúen. No estamos todavía satisfechos. El tema es tan agradable que queremos más y más...”. Svādu svādu pade pade. A medida que uno va escuchando se purifica...

Hay un ejemplo muy práctico: el azúcar cande. El azúcar cande es por naturaleza muy dulce. Pero si se le da a un paciente que tiene ictericia le dirá que es amargo. Tendrá un ejemplo práctico... Si le pregunta cuál es el gusto, dirá amargo.

Todo el mundo sabe que el azúcar cande es muy dulce, pero si le da a un paciente que sufre de ictericia, dirá que es amargo.

Del mismo modo, el kṛṣṇa-kathā, el nombre del Señor, la fama, las cualidades, el séquito, todas estas cosas son muy dulces. ¿Para quién? Para aquellos que están liberados de esta ictericia del materialismo. Para ellos es muy dulce. Uno sabrá que se está liberando de este enredo material en la medida que sienta la dulzura de este kṛṣṇa-kathā. Lo mismo: el azúcar cande es el único remedio para la ictericia. Por lo tanto, el médico va a recetar agua con azúcar cande por la mañana a los que sufren de ictericia. Y por beber agua con azúcar cande, poco a poco sentirán su dulzura. Esa es la prueba de que uno se está liberando de la enfermedad.

De manera similar, el Bhagavad-gītā o el Śrīmad-Bhāgavatam o donde sea que se discutan los temas de la Suprema Personalidad de Dios, si sienten que es interesante, significa que están saliendo de la ictericia de esta enfermedad material. Sí. Esta es la prueba. Si no se sienten interesados, entonces deben saber que la ictericia de la enfermedad material está allí. Así que esta es la prueba. Cuanto más sientan kṛṣṇa-kathā, los temas de Kṛṣṇa, gustosamente, más sabrán que se están liberando de la ictericia de la enfermedad material.

e-mata anyatra nāhi śuniye adbhuta
yāhāra śravaṇe citta haya avadhūta
(CC Madhya 21.18)
'kṛṣṇa-vatsair asaṅkhyātaiḥ'-śukadeva-vāṇī
kṛṣṇa-saṅge kata gopa-saṅkhyā nāhi jāni
(CC Madhya 21.19)

Gopa. Kṛṣṇa, ya saben, en Su morada, es como un niño de dieciséis años, y Su pasatiempo principal es llevar a las vacas a los pastizales y jugar con Sus amigos. Este es el asunto del día de Kṛṣṇa. Śukadeva Gosvāmī ha escrito un muy lindo verso, donde dice que estos muchachos que están jugando con Kṛṣṇa, han acumulado montones de actividades piadosas en sus vidas pasadas. Kṛta-puṇya-puñjāḥ (CC Madhya 10.12.11). Sākaṁ vijahruḥ. Itthaṁ satāṁ brahma-sukhānubhūtyā.

Ahora bien, Śukadeva Gosvāmī está escribiendo. ¿Estos muchachos que están jugando con Kṛṣṇa, están jugando con quién? Están jugando con la Suprema Verdad Absoluta, que es considerada impersonal por los grandes sabios. Itthaṁ satāṁ brahma... Brahma-sukha. Brahma, la trascendental realización del Brahman. El reservorio de la realización del Brahman está aquí, Kṛṣṇa. Estos muchachos que están jugando con este Kṛṣṇa, que es el reservorio de esa realización del Brahman.

Itthaṁ satāṁ brahma-sukhānubhūtyā dāsyaṁ gatānāṁ para-daivatena. Dāsyaṁ gatānām, aquellos que han aceptado al Señor Supremo como maestro, eso significa devotos, para ellos este Kṛṣṇa es el Señor Supremo. Para los impersonalistas Él es el Brahman Supremo, y para los personalistas, Él es el Señor Supremo. Y māyāśritānāṁ nara-dārakeṇa. Y para aquellos que están bajo el hechizo del materialismo, Él es un niño común. Māyāśritānāṁ nara-dārakeṇa sākaṁ vijahruḥ kṛta-puṇya-puñjāḥ (SB 10.12.11).

Con Él, estos muchachos, que habían acumulado millones y millones de nacimientos de actividades piadosas, ahora tienen la oportunidad de jugar con Kṛṣṇa cara a cara al igual que lo hacen los muchachos normales. De manera similar, a Kṛṣṇa le gusta mucho jugar con sus amigos.

Esto se menciona en el Brahma-saṁhitā. Surabhīr abhipālayantam, lakṣmī-sahasra-śata-sambhrama-sevyamānam (BS 5.29). Estas cosas también se explican aquí.

eka eka gopa kare ye vatsa cāraṇa
koṭi, arbuda, śaṇkha, padma, tāhāra gaṇana
(CC Madhya 21.20)

Ahora bien, hay tantos amigos, pastores, que nadie puede contar. Nadie... Ilimitados, todo es ilimitado. Tienen un número ilimitado de vacas, un número ilimitado de amigos, todo es ilimitado.

vetra, veṇu dala, śṛṅga, vastra, alaṅkāra,
gopa-gaṇera yata, tāra nāhi lekhā-pāra
(CC Madhya 21.21)

Estos muchachos pastores, tienen un bastón en la mano, vetra. Y cada uno de ellos tiene una flauta también. Vetra veṇu dala. Y una flor de loto, y un śṛṅgara, un cuerno. Śṛṅgara vastra, y están muy bien vestidos. Llenos de adornos. Los amigos pastores de vacas están vestidos de manera similar a Kṛṣṇa.

Cuando vayan al mundo espiritual, no podrán entender quién es Kṛṣṇa y quién no lo es. Todos son como Kṛṣṇa. Del mismo modo, en los planetas Vaikuṇṭha todos son como Viṣṇu. Eso se llama sayujya-mukti. Las entidades vivientes, cuando entran en los planetas espirituales, se vuelven tan buenas como Kṛṣṇa y Viṣṇu —no hay diferencia— porque es el mundo absoluto.

Aquí, la diferencia está ahí. Los impersonalistas no pueden entender que incluso en la individualidad no hay diferencia. Tan pronto como piensan en la individualidad, oh, piensan que hay una diferencia. Entonces, ¿qué es la liberación? Sí. Y en realidad no hay diferencia. La diferencia sólo es que la personalidad de Kṛṣṇa y las personalidades de otros, son conscientes de que: “Kṛṣṇa es nuestro objeto de amor”. Eso es. El centro es Kṛṣṇa. De esta manera, los muchachos y las muchachas individuales como también Kṛṣṇa, están disfrutando de la felicidad espiritual.

sabe hailā caturbhuja vaikuṇṭhera pati
pṛthak pṛthak brahmāṇḍera brahmā kare stuti
(CC Madhya 21.22)
eka kṛṣṇa-deha haite sabāra prakāśe
kṣaṇeke sabāi sei śarīre praveśe
(CC Madhya 21.23)

Así que todos estos pastores, vacas y todo, son una expansión de la energía de Kṛṣṇa. Son espirituales. De la misma manera que somos una expansión de la energía marginal de Kṛṣṇa y la materia es también una expansión de la energía material inferior de Kṛṣṇa, del mismo modo, en el mundo espiritual todas esas cosas —Kṛṣṇa, los pastores, las vacas y todo— también son una expansión de Su energía espiritual.

eka kṛṣṇa-deha haite sabāra prakāśe
kṣaṇeke sabāi sei śarīre praveśe
(CC Madhya 21.23)
ihā dekhi 'brahmā hailā mohita, vismita
stuti kari 'ei pāche karilā niścita
(CC Madhya 21.24)

Brahmā estaba desconcertado. Cuando Kṛṣṇa llegó a este planeta, Brahmā... Muhyanti yat sūrayaḥ (SB 1.1.1). Brahmā e Indra estaban asombrados: “¿Cómo es que mi Señor Kṛṣṇa ha venido a Vṛndāvana como un pastorcito?”. Por lo tanto, vinieron a Vṛndāvana para comprobarlo.

Brahmā tiene mucho poder y secuestró a todas las vacas y a los amigos de Kṛṣṇa. Y cuando volvió vio que Kṛṣṇa todavía estaba jugando con las mismas vacas y amigos. Entonces pudo entender que: “Este muchacho es Kṛṣṇa”. Luego ofreció su oración y le pidió perdón. “No lo entendí bien”. De esta manera, hay muchas narraciones en el Śrīmad-Bhāgavatam. Aquí el Señor Caitanya Mahāprabhu se refiere a ese incidente.

ihā dekhi 'brahmā hailā mohita, vismita
stuti kari 'ei pāche karilā niścita
(CC Madhya 21.24)

Se asombró, y luego, después de la oración, se sintió satisfecho.

ye kahe-'kṛṣṇera vaibhava muñi saba jānon
se jānuka-kāya-melena muñi ei mānoṅ
(CC Madhya 21.25)

Por lo tanto, Brahmā admitió que: “Si alguien dice: 'Conozco a Kṛṣṇa, conozco a la Suprema Personalidad de Dios en detalle', tal vez pueda conocerlo, pero a lo que a mi concierne, no lo sé”.

El significado es que Brahmā es la primera criatura en este universo, la primera entidad viviente. Él acepta su incapacidad de entender a Kṛṣṇa, y ¿qué hablar de los demás? Qué hablar del comentarista que dice que: “Esto no es Kṛṣṇa, esto es otra cosa”.

ei ye tomāra ananta vaibhavāmṛta-sindhu
mora vāṅ-mano-gamya nahe eka bindu
(CC Madhya 21.26)

Brahmā admitió que: “Tus actividades, Tus pasatiempos, todo acerca de Ti, no es posible ni saborear, o comprender, incluso solo una partícula”. El mismo verso recitado aquí,

jānanta eva jānantu
kiṁ bahūktyā na me prabho
manaso vapuṣo vāco
vaibhavaṁ tava gocaraḥ
(CC Madhya 21.27)

Nadie puede entender cuán grande es Kṛṣṇa.

kṛṣṇera mahimā rahu-kebā tāra jñātā
vṛndāvana-sthānera dekha āścarya vibhutā
(CC Madhya 21.28)

Eso describe, las glorias de Kṛṣṇa —nadie lo puede entender. Del mismo modo, vṛndāvana-sthānera āścarya vibhutā. Del mismo modo, la tierra que se conoce como Vṛndāvana, también tiene una potencia ilimitada. Sin embargo, como he mencionado varias veces, si van a Vṛndāvana encontrarán una potencia ilimitada de atmósfera espiritual. Por lo tanto, el Señor Caitanya recomendó que: ārādhyo bhagavān vrajeśa-tanayaḥ tad dhāma vṛndāvanam: “Como el Señor Kṛṣṇa es adorable, similarmente, Su lugar, Vṛndāvana, es tan bueno como Kṛṣṇa”. Y en realidad, aún en la India, si va a Vṛndāvana, verá tantos santos y sabios que aún están allí. Ellos están adorando a Vṛndāvana-dhāma.

apāra aiśvarya kṛṣṇera-nāhika gaṇana
śākhā-candra-nyāye kari dig-daraśana
(CC Madhya 21.30)
aiśvarya kahite sphurila aiśvarya-sāgara
manendriya ḍubilā, prabhu ha-ilā phāṅpara
(CC Madhya 21.31)
bhāgavatera ei śloka paḍilā āpane
artha āsvādite sukhe karena vyākhyāne
(CC Madhya 21.32)

Entonces, la actitud de Caitanya Mahāprabhu era... Cuando estaba hablando de Kṛṣṇa a veces entraba en trance, y se volvía a veces inconsciente. Eso fue Su... Porque la encarnación de Caitanya Mahāprabhu es Kṛṣṇa, y Kṛṣṇa está tratando de entender a Kṛṣṇa como devoto de Kṛṣṇa. Esa es Su característica. Estas son cosas muy complicadas, pero esa es la posición de Caitanya Mahāprabhu. Así que cuando hablaba algo de Kṛṣṇa, a veces se volvía inconsciente.

brahmā viṣṇu hara-ei sṛṣṭyādi-īśvara
tina ājñākārī kṛṣṇera kṛṣṇa-adhīśvara
(CC Madhya 21.36)

Así que... En lo que se refiere a los semidioses, Brahmā es el jefe. Brahmā, Viṣṇu y Maheśvara, son ājñākārī. Están bajo el orden de Kṛṣṇa: Brahmā, Viṣṇu, Maheśvara.

e sāmānya tryadhīśvarera śuna artha āra
jagat-kāraṇa tina puruṣāvatāra
(CC Madhya 21.38)

Existen tres puruṣa-avatāras, ya hemos discutido. Jagat... Para la creación material hay tres encarnaciones puruṣa.

mahā-viṣṇu, padmanābha, kṣīrodaka-svāmī
ei tina-sthūla-sūkṣma-sarva-antaryāmī
(CC Madhya 21.39)

Y esas tres encarnaciones se llaman Mahā-Viṣṇu, Padmanābha, Padmanābha Viṣṇu. Padmanābha significa que desde su ombligo hay un tallo de flor de loto, y Kṣīrodakaśāyī Viṣṇu... Ei tina-sthūla-sūkṣma-sarva-antaryāmī.

ei tina-sarvāśraya jagat-īśvara
eho saba kalā-aṁśa kṛṣṇa-adhīśvara
(CC Madhya 21.40)

Todas estas encarnaciones son partes plenarias de Kṛṣṇa. Y esto se confirma en el Brahma-saṁhitā:

yasyaika-niśvasita-kālam athāvalambya
jīvanti loma-vilajā jagad-aṇḍa-nāthāḥ
viṣṇur mahān sa iha yasya kalā-viśeṣo
govindam ādi-puruṣaṁ tam ahaṁ bhajāmi
(BS 5.48)

Por lo tanto, Govinda, el Señor Supremo, la causa de todas las causas, estos tres Viṣṇus son Sus porciones plenarias.

ei artha-madhyama, śuna 'gūḍha' artha āra
tina āvāsa-sthāna kṛṣṇera śāstre khyāti yāra
(CC Madhya 21.42)

Ahora, la morada de Kṛṣṇa, el planeta que se llama Goloka Vṛndāvana, tiene tres divisiones. Así como tenemos una réplica en esta Tierra, está Vṛndāvana, Mathurā y Dvārakā. Dvārakā está en Gujarat, y Mathurā y Vṛndāvana están en U.P, Uttar Pradesh, cerca de Delhi. Dvārakā está a unos trescientos kilómetros o más de Delhi. Estas son réplicas del Kṛṣṇaloka original.

'antaḥpura'-goloka-śrī-vṛndāvana
yāhāṅ nitya-sthiti mātā-pitā-bandhu-gaṇa
(CC Madhya 21.43)
madhuraiśvarya-mādhurya-kṛpādi-bhāṇḍāra
yogamāyā dāsī yāhāṅ rāsādi līlā-sāra
(CC Madhya 21.44)

De estos tres lugares, Vṛndāvana-dhāma es el más importante. Esa es la casa confidencial de Kṛṣṇa. Al igual que un hombre de negocios puede tener muchos lugares para sus actividades comerciales, pero su casa es diferente a todo. Él puede vivir en el campo en una cabaña, pero puede ser un gran hombre de negocios.

Similarmente, Kṛṣṇa, aunque es todopoderoso, vive en Vṛndāvana en una ciudad como un jardín. No una ciudad; una extensión de tierra. Una pequeña ciudad está allí ahora. La han llamado Vṛndāvana. Pero Vṛndāvana no esa pequeña ciudad. Es una extensión de tierra de alrededor de ochenta y cuatro millas.

Está lleno de jardines y de lindos lugares. Donde quiera que vayan, encontrarán algo maravilloso para ver. Hay muchos árboles, frutas, flores, muchas variedades de pájaros, y las grúas en el lado de Yamunā. Cada lugar recuerda a Kṛṣṇa. Si van allí encontrarán que: “Kṛṣṇa está en algún lugar jugando, debo averiguarlo”. Es un bonito lugar. Así que Vṛndāvana es la parte más confidencial de la morada de Kṛṣṇa.

tāra tale paravyoma-'viṣṇuloka'-nāma
nārāyaṇa-ādi ananta svarūpera dhāma
(CC Madhya 21.46)

Por lo tanto, en el mundo espiritual, ese planeta Vṛndāvana es el planeta más elevado, y debajo de ese planeta hay innumerables planetas Vaikuṇṭha que se llaman Viṣṇulokas.

tāra tale paravyoma-'viṣṇuloka'-nāma
nārāyaṇa-ādi ananta svarūpera dhāma
(CC Madhya 21.46)

Y la Deidad que preside, la Deidad predominante en esos planetas se llama Nārāyaṇa. Nārāyaṇa es también una expansión de Kṛṣṇa. En general, Nārāyaṇa es aceptado como la Suprema Personalidad de Dios, pero de las Escrituras auténticas entendemos que Nārāyaṇa es una expansión de Kṛṣṇa.

'madhyama-āvāsa' kṛṣṇera-ṣaḍ-aiśvarya-bhāṇḍāra
ananta svarūpe yāhāṅ karena vihāra
(CC Madhya 21.47)

A pesar de que Kṛṣṇa tiene dos manos, quiero decir, está ocupado con Su flauta, pero no sabemos, muchos no saben, que Él se ha expandido como Nārāyaṇa y Viṣṇu. Él es la Deidad predominante en todo el mundo espiritual.

ananta vaikuṇṭha yāhāṅ bhāṇḍāra-koṭhari
pāriṣada-gaṇe ṣaḍ-aiśvarye āche bhari
(CC Madhya 21.48)

Y en cada planeta hay innumerables devotos. Está rodeado por innumerables devotos. Y Él está recitando evidencias, versos del Brahma-saṁhitā:

goloka-nāmni nija-dhāmni tale ca tasya
devī-maheśa-hari-dhāmasu teṣu teṣu
te te prabhāva-nicayā vihitāś ca yena
govindam ādi-puruṣaṁ tam ahaṁ bhajāmi
(CC Madhya 21.49), (BS 5.43)

Su propio planeta personal es Goloka Vṛndāvana, y debajo de ese planeta hay muchos otros, innumerables planetas conocidos como Vaikuṇṭha. Y debajo de ese mundo espiritual hay un mundo material. Y entre el mundo material y el mundo espiritual hay otro espacio, que se llama Śivaloka. Y por debajo de ese Śivaloka está este Devī-dhāma.

Este mundo material se llama Devī-dhāma. Durgā. La deidad que preside este Devī-dhāma es Durgā. Está dando evidencias de muchas literaturas védicas auténticas. Una de ellas es el Brahma-saṁhitā. Entonces Él está dando otra evidencia del Padma Purāṇa, la existencia de planetas espirituales.

En la sociedad espiritual de la india, las evidencias provienen de la literatura védica. Entonces, se acepta, no la teoría del especulador mental: “Creo que esto... creo que...”. No. Así como el ejemplo que les he citado varias veces, que el tribunal da evidencias del libro de leyes.

Del mismo modo, el proceso es que siempre que hablemos algún tema trascendental, si podemos recoger las evidencias de las literaturas védicas... Hay muchas literaturas védicas auténticas. Son aceptadas por las sociedades espirituales. Y uno garantiza su aprendizaje si puede dar evidencias de estas literaturas védicas.

Del mismo modo, el Señor Caitanya, todo lo que hablaba, inmediatamente daba referencias de las literaturas védicas. Por lo tanto, la existencia del mundo espiritual y los diferentes planetas espirituales, Vaikuṇṭha y Kṛṣṇaloka, uno puede pensar... Por supuesto, los que no tienen conocimiento, pueden pensar que todas estas son historias. No, no son historias. Son hechos reales, y el Señor Caitanya estaba dando evidencias del Brahma-saṁhitā, del Padma Purāṇa, y otras literaturas védicas similares.

Muchas gracias.

¿Alguna pregunta? (fin)